Maria Adelajda (wielka księżna Luksemburga)

Z Wikipedii

Maria Adelajda (Marie-Adélaïde Thérèse Hilda Wilhelmine) (ur. 14 czerwca 1894, w Zamku Berg - zm. 24 stycznia 1924, w Hohenburgu) - Wielka Księżna Luksemburga z dynastii Nassau. Panowała od czasu wstąpienia na tron po śmierci swego ojca, Wielkiego Księcia Wilhelma IV (25 lutego 1912), do abdykacji w 1919. Była pierwszym władcą księstwa urodzonym na jego terytorium od roku 1296.

Najstarsza z sześciu córek Wilhelma i Marii Anny Portugalskiej, została proklamowana następczynią tronu 10 lipca 1907, w wyniku kryzysu sukcesyjnego. Po śmierci ojca została Wielką Księżną. Aczkolwiek Luksemburg stawał się już w tym czasie coraz bardziej monarchią konstytucyjną, gdzie władca "panuje a nie rządzi", Maria Adelajda, która uważała się za monarchinię z łaski Boga, bardzo interesowała się sprawami politycznymi i wykorzystywała swą pozycję do częstych ingerencji w politykę państwa. Stało się to przyczyną jej rosnącej niepopularności.

W czasie I wojny światowej Maria Adelajda utrzymywała dość serdeczne stosunki z Niemcami, których wojska okupowały Luksemburg, co przyczyniło się do nasilenia krytyki jej polityki, zwłaszcza po zakończeniu wojny.

Chociaż księżna nie złamała ani razu konstytucji, jej interwencje, własne przekonanie o swojej misji "boskiego pomazańca" oraz stosunki z okupantem, co spowodowało jej niepopularność i wywołany przez to kryzys zaufania do instytucji monarchii skłoniły parlament do wezwania jej do złożenia berła. Po konsultacji z premierem Maria Adelajda uczyniła tym sugestiom zadość dnia 14 stycznia 1919. Następczynią została jej młodsza siostra Szarlotta, a ludność w referendum poparła dalsze istnienie monarchii.

Po swej abdykacji Maria Adelajda wstąpiła do zakonu karmelitek, przyjmując imię Marii Ubogich. Zmarła na zamku w Hohenburgu (w Bawarii).