Mark Tajmanow

Z Wikipedii

Mark Tajmanow
Mark Tajmanow, 1996
Państwo	ZSRR  Rosja
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1926 Charków
Tytuł szachowy	arcymistrz (1952)
Ranking	2393 (01.07.2007)
Miejsce w kraju	465

Mark Tajmanow, ros. Марк Евгеньевич Тайманов (ur. 7 lutego 1926 w Charkowie) – rosyjski pianista i arcymistrz, pretendent do tytuł mistrza świata w szachach.

Od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie muzyką i szachami. W wieku jedenastu lat był odtwórcą głównej roli w filmie "Koncert Beethovena". Tajniki szachów poznał w słynnej szkole Michaiła Botwinnika w leningradzkim pałacu pionierów. Jednocześnie kształcił się jako muzyk. Ukończył konserwatorium w Leningradzie, gdzie poznał Lubow Bruk, swoją pierwszą żonę i partnerkę w duecie fortepianowym. Wkrótce zaczął odnosić sukcesy zarówno jako szachista jak i pianista. W 1950 roku został mistrzem międzynarodowym w szachach i dał razem ze swoją żoną szereg koncertów w Związku Radzieckim.

W 1952 roku Tajmanow zakwalifikował się do turnieju międzystrefowego w Sztokholmie - eliminacji do mistrzostw świata. Odniósł tam wielki sukces zajmując wspólnie z Tigranem Petrosjanem II miejsce, za Aleksandrem Kotowem a przed Jefimem Gellerem^[1]. Za awans do turnieju pretendentów otrzymał tytuł arcymistrza. W turnieju pretendentów w Zurychu w 1953 roku zajął IX miejsce^[2]. W 1955 roku został mistrzem świata studentów, rok później zdobył prestiżowy tytuł mistrza Związku Radzieckiego oraz złoty medal w drużynie ZSRR na olimpiadzie szachowej w Moskwie^[3]. Do turnieju międzystrefowego awansował ponownie w 1970 roku. W Palma de Mallorca zajął V miejsce premiowane awansem do meczów pretendentów^[4]. Tutaj trafił na genialnego Bobby Fischera, który będąc w rewelacyjnej formie pewnie kroczył po tytuł mistrza świata. Mecz zakończył się klęską Tajmanowa (0 - 6)^[5], co miało poważne konsekwencje w dalszej jego karierze szachowej. Tajmanow zawiódł zaufanie władz radzieckich i stracił przywileje przynależne najwybitniejszym radzieckim arcymistrzom (został pozbawiony specjalnego arcymistrzowskiego stypendium, otrzymał zakaz opuszczania kraju, trafił na indeks osób, o których prasa radziecka nie powinna pisać).

W swojej długoletniej karierze Tajmanow zajmował czołowe lokaty w ponad pięćdziesięciu turniejach międzynarodowych, pozostając silnym szachistą do późnych lat. Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza świata seniorów, w 1993^[6] i 1994^[7] roku. Był autorem ponad dwudziestu książek szachowych tłumaczonych na kilka języków, między innymi Я был жертвой Фишера (Byłem ofiarą Fischera) o swojej brzemiennej w skutki potyczce z amerykańskim szachistą. Do najważniejszych jego teoretycznych publikacji należy monografia otwarcia szachowego Защита Нимцовича (Obrona Nimzowitscha).

Równolegle z wybitnymi osiągnięciami szachowymi kontynuował karierę pianisty. Wybór z koncertów zarejestrowanych w latach 1959 - 1968, wykonywanych w duecie z Lubow Bruk został wydany na podwójnym albumie w prestiżowej serii "Wielcy pianiści XX wieku" przez firmę Philips. Najbardziej cenione są ich interpretacje suit na dwa fortepiany Siergieja Rachmaninowa. Na płycie zarejestrowano również między innymi rzadko wykonywane: koncert na dwa fortepiany Wolfganga Amadeusza Mozarta i rondo na dwa fortepiany Fryderyka Chopina.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Mark Tajmanow – wybrane partie szachowe
• (en) Mark Tajmanow – karta na stronie FIDE