Mastif neapolitański

Z Wikipedii

Mastif neapolitański
Mastif neapolitański
Inne nazwy	Mastino napoletano, Neapolitan Mastiff, Mastyf Neapolitański
Kraj patronacki	Włochy
Wymiary
Wysokość	63- 75 cm psy, 60 - 68 cm suki
Waga	62 - 70 kg psy, 50 - 60 kg suki
Klasyfikacja
FCI	Grupa II, Sekcja 2, nr wzorca 197
AKC	Working
ANKC	Grupa 6 (Utility)
CKC	Miscellaneous
KC(UK)	Working
NZKC	Utility
UKC	Grupa 1 - Guardian Dog
Wzorce rasy
• AKC • ANKC • CKC KC(UK) • NZKC • UKC
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Mastif neapolitański – jedna z ras psów, należąca do grupy sznaucerów i pinczerów, psów molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich oraz psów innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji molosowatych w typie dogowatym.

Spis treści 1 Rys historyczny 2 Wygląd 2.1 Budowa 2.2 Szata i umaszczenie 3 Zachowanie i charakter 4 Użytkowość 5 Zdrowie i pielęgnacja 6 Popularność 7 Ciekawostki

[edytuj] Rys historyczny

Przodkami mastino napoletano są niezaprzeczalnie rzymskie molosy walczące na arenach. Istnieje takie prawdopodobieństwo, że nie zmieniły się one znacznie od swoich przodków sprzed blisko 2000 lat. Spełniały one funkcje psa bojowego, policyjnego jak również pociągowego. Istnieje wiele przypuszczeń co do powstania nazwy rasy. Możliwe jest, że nazwa ta powstała od słowa mast-tuin, oznaczającego pilnowanie domu. Inna wersja mówi o tym, że mastino napoletano powstał od łacińskiego mixitivus oznaczającego mieszkańca, lub massatinus oznaczającego domowy. Nie ma zgodności co do pochodzenia nazwy rasy. Wiadomym jest jednak, że mastino napoletano w swoich różnych formach istniał w południowych Włoszech prawdopodobnie aż od czasów rzymskich. Jednak pierwsze egzemplarze psów tej rasy, został zaprezentowane dopiero w 1946 roku na wystawie w Neapolu. Znacznie wcześniej, bo w roku 1897 doktor Tecce opisuje mastino jako psa, który równa się całemu arsenałowi broni, co czyni go zdolnym do najcięższego i najbardziej niebezpiecznego polowania. Doskonale nadaje się do polowania z dzikimi zwierzętami. Gdy pan rozkaże, atakuje i błyskawicznie rozrywa wszystko na kawałki. W Neapolu towarzyszy on członkom komorry (organizacji przestępczej żyjącej z szantażu, rabunku i terroru o podobnej strukturze co sycylijska mafia), pomagając im w okradaniu ofiar. Nadaje się on także do pilnowania stad, ponieważ potrafi ujarzmić rozwścieczonego bawoła. Czeka wtedy na właściwy moment, aby złapać go za pysk i puszcza dopiero, gdy wściekłe zwierze się uspokoi. Jest wojownikiem bez trwogi i bez skazy, walczący z niedźwiedziem, bawołem, wilkiem, psem, a nawet człowiekiem - mordercą; prawdziwy Herkules, który wierząc w swoje siły nie potrzebuje podstępu i zawsze bez ociągania atakuje do przodu. Powala swojego przeciwnika na ziemie i przytrzymuje go tam. Nie lubi atakować bez przyczyny, jednak biada temu, kto go sprowokuje. Przy pilnowaniu domu, magazynów i towarów jest najwierniejszym i najgorliwszym stróżem, prędzej bowiem umrze niż pozwoli ruszyć powierzone mu rzeczy. Ten opis wskazuje na wielofunkcyjność mastino i różne obowiązki jakie w ówczesnych czasach powierzano psu.

[edytuj] Wygląd

Kraj Pochodzenia - Włochy. Data publikacji obowiązującego wzorca 27.11.1998.

Pzeznaczenie: Pies stróżujący i obrończy.

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ dogowaty. Nie podlegają próbom pracy.

[edytuj] Budowa

Wrażenie Ogólne : Duży, bardzo masywny i krępy pies. którego długość ciała jest większa od wysokości w kłębie. Długość tułowia jest większa o l0% niż wysokość w kłębie. Proporcje długości czaszki do długości kufy wynoszą 2:1.

[edytuj] Szata i umaszczenie

Skóra Gruba, obfita i luźna na całym ciele, szczególnie na głowic, gdzie tworzy liczne fałdy i zmarszczki, i na spodniej części szyi gdzie tworzy podwójne podgardle. Szata : Włos: Krótki i twardy, gęsty, wszędzie tej samej długości, jednolicie gładki, cienki - długości nie większej niż 1,5 cm. Nie może wykazywać tendencji do tworzenia się frędzli. Umaszczenie: Kolory preferowane: szary, ołowiano-szary i czarny, ale także brązowy, płowy i intensywnie płowy (czerwień jelenia), czasami występują małe, białe znaczenia na piersi i końcach palców. Wszystkie te kolory mogą być pręgowane; dopuszczalne jest umaszczenie orzechowe, gołębie (jasnoszare) i izabelowate.

WIELKOŚĆ:

Wysokość w kłębie: Psy 65-75 cm. Suki 60-68 cm. 2 cm tolerancji zarówno powyżej jak i poniżej podanych wysokości. Masa ciała: Psy 60-70 kg. Suki 50-60 kg.

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.

POWAŻNE WADY: Wyraźny przodozgryz; wysoko noszony ogon, wysokość mniejsza lub większa od wymaganej.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: Tyłozgryz Wyraźnie zbieżne lub rozbieżne linie czaszki i kufy Grzbiet nosa wypukły, wklęsły lub orli (rzymski nos) Całkowicie odpigmentowany nos Zez rozbieżny; całkowicie niedopigmentowane powieki; zez zbieżny Brak zmarszczek, fałd i podgardla Brak ogona, zarówno naturalny jak i w wyniku kopiowania Rozległe białe znaczenia; białe znaczenia na głowic.

źródło Serwis Molosy.pl

[edytuj] Zachowanie i charakter

Psy tej rasy są łagodne i zrównoważone, ale sprowokowane walczą bezkompromisowo. Nawet jeżeli są wychowywane konsekwentnie i z intuicją, nigdy nie będą wybitnie posłuszne. Czujne, zwinne, szybkie. U niektórych osobników może powstać problem z odpowiednim wychowaniem.

[edytuj] Użytkowość

Psy pasterskie, ale przede wszystkim stróżujące, o wrodzonym instynkcie obrończym.

[edytuj] Zdrowie i pielęgnacja

Pies ten wymaga czasochłonnej hodowli, uciążliwe może również być obfite ślinienie.

[edytuj] Popularność

W Polsce rasa jest rzadko spotykana.

[edytuj] Ciekawostki

Mastif ten nie należy jeszcze do przerasowanych, aczkolwiek niektórzy nieuczciwi hodowcy zaczęli kilka lat temu hodować psy z poważnymi wadami anatomicznymi. W 1946 malarz Piero Scanziani założył związek kynologiczny tej rasy i zaczął ratować ją przed wyginięciem.