Meander (geografia)
Z Wikipedii
Meander (inaczej zakole) - fragment koryta rzeki o kształcie przypominającym pętlę lub łuk.
Brzegi koryta w obrębie meandru są odmiennie wykształcone:
- wklęsły (zewnętrzny) - jest stromy wskutek podcinania przez nurt rzeki (erozja boczna)
- wypukły (wewnętrzny) - łagodny; zachodzi na nim odkładanie osadu w postaci łachy meandrowej (łacha; odsyp)
Meandry tworzą się zazwyczaj na terenach nizinnych, w dolnym oraz środkowym odcinku rzeki, tam gdzie ma ona mały spadek oraz słaby nurt, wskutek erozji bocznej. Meandry przesuwają się w miarę upływu czasu ku ujściu rzeki, zwiększając swoją krzywiznę oraz poszerzając dolinę. Meander może zostać odcięty od głównego biegu rzeki, np. wskutek podniesienia się chwilowo poziomu wody, tworząc starorzecze.
Nazwa meander pochodzi od rzeki Menderes płynącej w Azji Mniejszej, tworzącej liczne zakola.
