Medal za Obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego
Z Wikipedii
Medal za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego (ros. Медаль за оборону Советского Заполярья) – radzieckie odznaczenie wojskowe.
Medal za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego został ustanowiony dekretem Rady Najwyższej ZSRR w dniu 5 grudnia 1944 roku. Medal został ustanowiony dla nagrodzenie uczestników obrony obszaru podbiegunowego Związku Radzieckiego.
Łącznie nagrodzono tym medalem ponad 350 tys. osób.
[edytuj] Opis odznaki
Odznakę medalu stanowi wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 mm. Na awersie medalu znajduje się popiersie ubranego w strój zimowy żołnierza z pistoletem maszynowym PPSz w ręku. W tle – zarys okrętu, na dole stylizowane sylwetki czołgów, a w górze medalu sylwetki samolotów. Wokół medalu napis: ЗА ОБОРОНУ СОВЕТСКОГО ЗАПОЛЯРЬЯ (ros. ZA OBRONĘ RADZIECKIEGO OBSZARU PODBIEGUNOWEGO), a w dole mała gwiazda. Na rewersie medalu umieszczono godło ZSRR – sierp i młot oraz napis po rosyjsku: "ZA NASZĄ RADZIECKĄ OJCZYZNĘ".
Medal zawieszony jest na metalowej pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru niebieskiego z zielonym paskiem pośrodku i białymi obok zielonego oraz na brzegu wstążki.
