Metro w Madrycie

Z Wikipedii

Typowe wejście do stacji madryckiego Metra

Mapa metra

Stacja Rubén Darío

Metro madryckie jest trzecią w Europie (po metrze w Londynie (1863) i Budapeszcie (1896)) oraz jedną z największych tego typu budowli na świecie. Posiada 279 stacji i 15 linii (oraz podziemną kolejkę R, będącą adekwatną częścią madryckiego metra, łączącą stacje Opera i Principe Pio). W 2007 r. metro w Madrycie miało już łącznie prawie 310 km. długości.

[edytuj] Historia

Metro zostało zaprojektowane przez przez Carlosa Mendoze, Miguela Otamendi i Antonio Gonzáleza Echarte. 17 października 1919 r. Król Alfons XIII oficjalnie zainaugurował uruchomienie pierwszej linii pomiędzy Puerta del Sol i Cuatro Caminos. Połączyła 8 stacji, a jej długość wynosiła 3,5 km. 31 października linia została udostępniona do publicznego użytku.

Nowo powstające linie poza funkcją komunikacyjną, miały niedługo spełnić także inną ważną rolę. W latach 1936-1939 podczas wojny domowej stały się dla mieszkańców schronieniem podczas nalotów bombowych.

Na początku lat siedemdziesiątych rozpoczyna się gwałtowna rozbudowa metra związana z rozwojem ekonomicznym i terytorialnym Madrytu.

[edytuj] Linie Metra

(stan na 2007r.)

Linia		Długość	Liczba stacji
1	Pinar de Chamartín – Valdecarros	23.8 km	33
2	La Elipa – Cuatro Caminos	9.5 km	16
3	Villaverde Alto – Moncloa	16.4 km	18
4	Argüelles – Pinar de Chamartín	16 km	23
5	Alameda de Osuna – Casa de Campo	23.2 km	32
6	Circular	23.5 km	28
7	Henares – Pitis	31.2 km	29
8	Nuevos Ministerios – Aeropuerto	16.4 km	8
9	Herrera Oria – Arganda del Rey	38 km	26
10	Hospital del Norte – Puerta del Sur	39.9 km	31
11	Plaza Elíptica – La Peseta	5.3 km	6
12	MetroSur	40.9 km	28
R	Ópera – Príncipe Pío	1.1 km	2
mL1	Pinar de Chamartín – Las Tablas	5.4 km	9
mL2	Colonia Jardín – Estación de Aravaca	8.7 km	14
mL3	Colonia Jardín – Puerta de Boadilla	13.7 km	16

Łącznie: 16 linii; 309,554 km; 279 stacji.

[edytuj] Metro Ligero

Zobacz więcej w osobnym artykule: Tramwaje w Madrycie.

[edytuj] Stan obecny

279 stacji połączonych tunelami o długości ponad 300 km pozwalają zaliczyć madryckie metro do dziesięciu największych tego typu budowli na świecie. Obecnie co roku oddawane są do użytku nowe stacje, ocenia się, że tylko metro w Seulu może konkurować z madryckim pod względem szybkości ekspansji.

Sieć dzieli się na linie małego profilu (1-5, R oraz tymczasowo 11) i linie dużego profilu. Linie małego profilu miały stacje o peronach długości 60 m (dłuższe powstały na linii 5), niektóre zostały wtórnie wydłużone. Stacje położone są stosunkowo płytko, zazwyczaj nie głębiej niż 20 m pod poziomem ulic. Średnia odległość między stacjami - 630 m. Szerokość pudła wagonu - 2,30 m.

Linie dużego profilu były budowane w śródmieściu bardzo głęboko (nawet 48 m pod poziomem terenu). Długość peronów - ok. 115 m, średnia odległość między stacjami - 850 m (więcej na liniach wylotowych). Szerokość pudła wagonu - 2,80 m.

Zasilanie górne, zwykle ze sztywnych przewodników. Ruch lewostronny.