MGM-134A Midgetman

Z Wikipedii

MGM-134A Midgetman
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Inne nazwy	SICBM
Typ	Small ICBM
Przeznaczenie	pocisk strategiczny
Bazowanie	mobilny-drogowy (HML)
Status	program anulowany w trakcie rozwoju
Dane techniczne
Głowica	W87-0/Mk-21 300 Kt
Celność (CEP)	90 m
Zasięg	11.000 km
Miary
Długość	14 m
Średnica	1,17 m
Masa startowa	13.600 kg
Maksymalny ładunek	180 kg, 1 MIRV

MGM-134A Midgetman był amerykańskim lekkim, międzykontynentalnym pociskiem balistycznym ICBM na platformie samochodowej, przenoszącym jedną termojądrową głowicę bojową MIRV W87-0/Mk-21 o mocy 300 kT z możliwością zwiększenia do 475 kT. System ten powstawał jako mobilne uzupełnienie stacjonujących w podziemnych, super utwardzonych silosach ciężkich pocisków LGM-30 Minuteman III oraz LGM-118A Peacekeeper (MX)

[edytuj] Geneza

Program lekkiego międzykontynentalnego pocisku balistycznego (SICBM) rozpoczęty został w 1986 roku na skutek raportu Komisji Scowcrofta z marca 1983 roku, na zamówienie Kongresu Stanów Zjednoczonych analizującej możliwości przetrwania przez amerykański arsenał jądrowy pierwszego, zaskakującego uderzenia jądrowego Związku Radzieckiego. Zgodnie z wnioskami tego raportu, Stany Zjednoczone powinny przygotować lekki międzykontynentalny pocisk balistyczny (Small ICBM) na platformie samochodowej o bardzo dobrych własnościach mobilnych, zdolnej do szybkiego przemieszczania sie po terytorium kraju.

W grudniu 1986 roku, Prezydent Ronald Reagan autoryzował pełnoskalowy program rozwoju tego systemu, zaś pierwszy prawidłowy start i lot testowy nowego pocisku miał miejsce 18 kwietnia 1991 r. SICBM został wystrzelony z bazy Vandenberg AFB w Kalifornii i osiągnął swój cel na Polu Testowym Kwajalein na Wyspach Marshala. W związku ze zmianą sytuacji międzynarodowej spowodowana upadkiem Związku Radzieckiego i zakończeniem Zimnej Wojny, w styczniu 1992 roku Prezydent George H. W. Bush anulował jednak program.

Mimo anulowania programu, jego skutkiem było m.in. opracowaniu niezwykle nowoczesnej drogowej platformy systemu Small ICBM Hard Mobile Launcher (HML) o całkowitej masie 108.500 kg, zdolnej do rozwijania prędkości 88 km/h z pełnym obciążeniem bojowym, wyposażonej także w pług umożliwiający jej samoczynne zakopanie się w celu lepszej ochrony przed uderzeniem falą uderzeniową wybuchu jądrowego. Platforma ta została dostarczona siłom powietrznym w 1988 roku do 1991 r. testowana w bazie Malmstrom AFB w Montanie

[edytuj] Źródła

• Claremont Institute: Small ICBM (en)

To jest tylko zalążek artykułu związanego z bronią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.