Michaił Riumin

Z Wikipedii

Michaił Riumin (ur. 1913, zm. 1954 roku), funkcjonariusz radzieckiego kontrwywiadu wojskowego Smiersz i organów bezpieczeństwa państwowego, m.in. zastępca ministra Bezpieczeństwa Państwowego Wiktora Abakumowa w połowie 1951 roku.

Przed wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej był księgowym. W 1941 r. powołany do wojska, rozpoczął służbę w kontrwywiadzie w Archangielsku. W 1944 roku, ściągniety do kierowanego przez Wiktora Abakumowa kontrwywiadu wojskowego Smiersz, organu zajmującego się prowadzeniem operacji kontrwywiadowczych, zwalczaniem zdrajców, dezerterów, ochroną szeregów Armii Czerwonej przed penetracją obcego wywiadu oraz zwalczaniem agitacji wywrotowej - zadaniami, które jeszcze przed 1943 r. leżały w kompetencji NKWD i NKGB. Po zakończeniu II wojny światowej członek gabinetu Józefa Stalina ds. bezpieczeństwa państwowego. W połowie 1951 roku zastąpił Jewgienija Pitowranowa na stanowisku zastępcy ówczesnego ministra Bezpieczeństwa Państwowego, Wiktora Abakumowa. Na polecenie Józefa Stalina z ramienia MGB prowadził tzw. sprawę spisku lekarzy - aby uzyskać zadowalające zeznania od aresztowanych, poddawał ich okrutnym torturom, w niektórych przypadkach także ich rodziny.
Po śmierci Stalina i późniejszym uwięzieniu i rozstrzelaniu Ławrientija Berii przez spiskowców, na czele których stał Nikita Chruszczow, jako człowiek Berii został aresztowany i 7 lipca 1954 skazany na śmierć.