Michiel Schapers
Z Wikipedii
Michiel Schapers (ur. 11 października 1959 w Rotterdamie), - tenisista holenderski, zwycięzca trzech turniejów zawodowych w grze podwójnej, finalista wielkoszlemowego French Open w grze mieszanej. Reprezentował Holandię w Pucharze Davisa i na igrzyskach olimpijskich w Seulu w 1988, był również wielokrotnym mistrzem swojego kraju w różnych specjalnościach tenisowych.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Kariera zawodowa praworęcznego, dwumetrowego Holendra przypadła na lata 1982-1993. W grze pojedynczej dotarł do 25. miejsca w rankingu światowym, które zajmował w kwietniu 1988. Czterokrotnie dochodził do finałów turniejowych - w Auckland w 1987 musiał uznać wyższość Miloslava Mečířa, rok później w Metzu Szweda Jonasa Svenssona, w 1989 w Nancy - Francuza Guy Forgeta. W finale turnieju przed własną publicznością w Rosmalen w 1991 przegrał z nisko notowanym Niemcem (o korzeniach rumuńskich) Christianem Saceanu, ale w meczu półfinałowym wyeliminował jego bardziej znanego rodaka Michaela Sticha, który niespełna miesiąc później - na takiej samej nawierzchni trawiastej - sięgnął po wielkoszlemowy triumf wimbledoński.
Dwukrotnie Schapers dochodził do ćwierćfinału w Wielkim Szlemie, za każdym razem w Australian Open. W 1985, gdy turniej ten rozgrywano jeszcze u schyłku każdego sezonu, Holender wyeliminował m.in. młodego mistrza Wimbledonu z tegoż roku Borisa Beckera, by przegrać ze Szwedem Stefanem Edbergiem. W mistrzostwach Australii w 1988 (już w terminie styczniowym) wśród pokonanych przez Schapersa rywali znalazł się Francuz Yannick Noah, ówczesna 8. rakieta świata; pogromcą wysokiego Holendra okazał się dopiero reprezentant gospodarzy Pat Cash.
W czasie swojej kariery Schapers pokonał też m.in. Petra Kordę, Emilio Sáncheza, Guillermo Vilasa, Kevina Currena, Mikaela Pernforsa, Andrésa Gómeza, Henri Leconte'a. Nie udało mu się natomiast nigdy wygrać ze słynnym Amerykaninem Jimmy Connorsem i w 1991, sam 32-letni weteran, znalazł się wśród graczy pokonanych przez 40-letniego "Jimbo" w drodze do jego ostatniego półfinału US Open.
W grze podwójnej Michiel Schapers wygrał trzy turnieje i w dalszych sześciu przegrywał w finałach; w każdym z dziewięciu finałów turniejowych miał za partnera innego gracza, w tym w 1987 przy wygranej w Tuluzie Wojciecha Fibaka. W 1986, w parze z Jaroslavem Navratilem, był w ćwierćfinale French Open. Najwyżej sklasyfikowano go w światowym rankingu deblistów w lutym 1991, kiedy to zajmował 37. miejsce. Po raz ostatni osiągnął deblowy finał turniejowy w głównym cyklu rozgrywek w 1992; jeszcze rok później, w swoim ostatnim sezonie regularnych startów, wygrał challengerowy turniej w Poznaniu, mając za partnera Czecha Daniela Vacka.
Za największy sukces w karierze Holendra można uznać finał międzynarodowych mistrzostw Francji w grze mieszanej w 1988. Partnerką Schapersa była młodsza o ponad 10 lat Brenda Schultz, znana głównie z silnego podania. W meczu finałowym holenderska para uległa amerykańsko-meksykańskiej kombinacji Lori McNeil i Jorgé Lozano 5:7, 2:6.
W latach 1982-1990 Schapers reprezentował Holandię w Pucharze Davisa. Występował zarówno jako singlista, jak i deblista, notując bilans 23 wygranych i 13 porażek (w grze pojedynczej: 14 wygranych i 10 porażek). W ramach rozgrywek pucharowych pokonał m.in. Hiszpana Juana Aguilerę, Niemca Erica Jelena, reprezentanta Izraela Amosa Mansdorfa. W deblu jego partnerem był kilkakrotnie utytułowany rodak Tom Nijssen. Barw narodowych Schapers bronił też na olimpiadzie w Seulu w 1988; bliski był zdobycia medalu, pokonał m.in. Rosjanina Andrieja Czesnokowa i Hiszpana Sergio Casala, i dopiero w ćwierćfinale przegrał w czterech setach z Miloslavem Mečířem.
Zarobki zawodowe Schapersa przekroczyły milion dolarów. Po 1993 wystąpił jeszcze kilkakrotnie w turniejach (bez większych sukcesów), przede wszystkim zajmował się jednak pracą trenerską. Obecnie jego podopiecznymi są min. Nowozelandka Marina Erakovic oraz Polak Wojciech Starakiewicz.
[edytuj] Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych
- French Open
- gra mieszana - finał 1988 (z Brendą Schultz)
[edytuj] Zwycięstwa turniejowe (wszystkie w grze podwójnej)
- 1985 Kolonia (z Alexem Antonitschem)
- 1987 Tuluza (z Wojciechem Fibakiem)
- 1991 Tel Awiw (z Davidem Riklem)
[edytuj] Finały turniejowe
- gra pojedyncza
- 1987 Aucland
- 1988 Metz
- 1989 Nancy
- 1991 Rosmalen
- gra podwójna
- 1985 Marbella (z Loicem Courteau)
- 1986 Metz (z Francisco Gonzálezem)
- 1990 Tuluza (z Michaelem Mortensenem), Adelajda (z Alexandrem Mronzem)
- 1991 Bruksela (z Liborem Pimkiem)
- 1992 Wellington (z Danielem Vackiem)
- gra mieszana
- 1988 French Open (z Brendą Schultz)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Michiel Schapers sylwetka na stronie ATP Tour (en)
- Michiel Schapers sylwetka na stronie Pucharu Davisa (en)
- sylwetka na stronie holenderskiego Muzeum Tenisa
