Mieczysław Tarka

Z Wikipedii

Mieczysław Tarka (ur. 11 grudnia 1919 w Poznaniu, zm. 7 lutego 1976) - polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, dwukrotny reprezentant Polski, po zakończeniu kariery również trener piłkarski.

Swoją przygodę piłkarską związał wyłącznie z klubem z rodzinnego miasta, Lechem (wówczas KS KPW Poznań). Treningi rozpoczął tam w 1932, lecz II wojna światowa przerwała jego karierę. Po wojnie powrócił do reaktywowanego KKS Poznań i wraz zespołem wywalczył historyczny awans do I ligi. Przez ostatnie lata swojej kariery grając w I lidze zdobył wraz z zespołem dwukrotnie podium Mistrzostw Polski, zajmując na końcu rozgrywek trzecie miejsca. Swój pożegnalny mecz w barwach Lecha rozegrał 15 listopada 1953 przeciwko Stali Mielec w Pucharze Polski, zakończony porażką 1:2. Podczas okresu gry w I lidze zaliczył 123 występy i strzelił 3 gole, oraz 16 meczów i jedną bramkę w eliminacjach o I ligę. Wystąpił także w dwóch meczach Polskiej Reprezentacji Narodowej, swój debiut miał 17 października 1948 podczas spotkania z Finlandią.

Zaledwie rok po skończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską jako szkoleniowiec Lecha Poznań, gdzie prowadził drużynę do 1957. Później, jeszcze dwukrotnie prowadził Lecha, w latach 1961-1962 i 1966-1968.

poprzednik: Artur Woźniak

Trener Lecha Poznań w latach 1954-1957

następca: Edmund Białas

poprzednik: Henryk Czapczyk

Trener Lecha Poznań w latach 1961-1962

następca: Zygfryd Słoma

poprzednik: Edmund Białas

Trener Lecha Poznań w latach 1966-1968

następca: Edmund Białas