FKS Stal Mielec

Z Wikipedii

Stal Mielec
Pełna nazwa	Klub Sportowy FKS Stal Mielec
Przydomek	biało-niebiescy
Barwy	biało-niebieskie
Data założenia	10 kwietnia 1939 (jako sekcja klubu sportowego PZL Mielec) 1997 (jako samodzielny klub MKP Stal Mielec)
Adres	ul. Solskiego 1, 39-300 Mielec
Stadion	stadion przy ul. Solskiego 1
Liczba miejsc	25 000 (dawniej 30 000)
Prezes	Jacek Klimek
Trener	Andrzej Jaskot
Liga	III liga
2006/07	IV liga: 10. miejsce
2007/08	IV liga: 4. miejsce (awans)
Debiut w I lidze	1961
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa klubu

Ten artykuł jest częścią cyklu: FKS Stal Mielec

Stal Mielec w polskiej lidze

Stal Mielec w Pucharze Polski

Stadion Stali Mielec

Piłkarze Stali Mielec (kat.)

Trenerzy Stali Mielec (kat.)

IV liga (gr.podkarpacka)

Stal Mielec na Commons

KS FKS Stal Mielec – mielecki klub piłkarski grający w sezonie 2007/08 w IV lidze podkarpackiej, awansował do nowej III ligi. Utworzony w 1939, do 1997 był jedną z wiodących sekcji klubu sportowego Stal Mielec. Po jego rozwiązaniu został samodzielnym klubem piłkarskim, przejmując po sekcji całą jej spuściznę. Dwukrotny mistrz Polski w sezonach 1972/73 i 1975/76, wicemistrz 1974/75, finalista Pucharu Polski 1975/76 oraz jeden z dwóch polskich ćwierćfinalistów Pucharu UEFA w historii (edycja 1975/76). W czasach świetności klubu, które przypadły na lata 70. XX wieku, grało w nim wielu reprezentantów Polski i innych czołowych piłkarzy.

Spis treści 1 Historia 1.1 1939-1945 – początek i okres wojny 1.2 1945-1960 – B-klasa, A-klasa, II liga po raz pierwszy 1.3 1960-1967 – pierwszy raz w I lidze 1.4 1967-1972 – powrót do I ligi 1.5 1972/1973 – I mistrzostwo Polski 1.6 1973-1975 – nadal u szczytu, MŚ'74, PUEFA 1.7 1975/1976 – II mistrzostwo Polski, mecze pucharowe, IO'76 1.8 1976-1982 – wzloty i upadki, kolejne mecze pucharowe 1.9 1982-1988 – kryzys 1.10 1988-1996 – I liga po raz ostatni 1.11 1996-1998 – upadek 1.12 1998-dziś – IV liga, próby powrotu do lat świetności 2 Nazwy 3 Sukcesy 4 Stadiony 5 Stal w rozgrywkach ligowych 6 Stal w Pucharze Polski 7 Stal w europejskich pucharach 7.1 Stal w Pucharze Europy i Pucharze UEFA 7.2 Stal w Pucharze Intertoto 8 Stal w turniejach towarzyskich 8.1 Trofeo Colombino 8.2 VI turniej Ciudad de Palma de Mallorca 8.3 Turniej z okazji XXX-lecia Stali 8.4 Turnieje z okazji święta 22 lipca w Mielcu 9 Piłkarze Stali Mielec 9.1 Piłkarze Stali w reprezentacji 9.1.1 Piłkarze Stali Mielec na MŚ 9.1.2 Piłkarze Stali Mielec na IO 9.1.3 Piłkarze Stali Mielec w reprezentacjach młodzieżowych i juniorskich 9.1.3.1 Piłkarze Stali Mielec na Mistrzostwach reprezentacji młodzieżowych 9.2 Mieleccy królowie strzelców I ligi 9.3 Wyróżnienia dla piłkarzy Stali 9.4 Zagraniczni piłkarze w Stali 9.5 Składy Stali Mielec 9.5.1 Aktualny skład (2007/2008) 10 Trenerzy Stali Mielec 11 Działacze 11.1 Kierownicy drużyny Stali Mielec 11.2 Prezesi Stali Mielec 12 Drużyny młodzieżowe Stali 12.1 Przebieg turniejów finałowych Mistrzostw Polski juniorów 12.2 Składy drużyn, które zdobyły trofea w Mistrzostwach Polski juniorów 13 Stal II Mielec 14 Kibice 14.1 Muzeum Stali 15 Ciekawostki 16 Przypisy 17 Bibliografia 18 Zobacz też 19 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

[edytuj] 1939-1945 – początek i okres wojny

Sekcja piłki nożnej była jedną z dwóch pierwszych (obok sekcji siatkarskiej) w klubie PZL Mielec założonym w 1939. Skład drużyny został zbudowany z zawodników grających w innych mieleckich klubach oraz z pracowników Wytwórni Płatowców nr 2 PZL. W pierwszym rozegranym meczu zespół pokonał Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" Mielec stosunkiem bramek 4:1. Rozegrano jeszcze trzy mecze z Dzikovią Tarnobrzeg (2:1), Metalem Tarnów (3:1) i drużyną Fabryki Amunicji w Dębie (6:1). Planowany na wrzesień mecz z Okęciem Warszawa nie doszedł do skutku, gdyż rozpoczęła się II wojna światowa i zakazano jakichkolwiek rozgrywek sportowych. Jednak mecze odbywały się nielegalnie na błoniach za lasem komunalnym i w innych miejscowościach (m.in. Dębica, Kolbuszowa, Sandomierz). Jedyny oficjalny mecz został rozegrany z niemiecką jednostką wojskową i zakończył się wynikiem 1:2.

[edytuj] 1945-1960 – B-klasa, A-klasa, II liga po raz pierwszy

Oficjalna działalność została wznowiona po wojnie w 1945 pod nazwą RKS PZL "Zryw" Mielec. W 1946 zespół przystąpił do rozgrywek B-klasy, a w 1949 uzyskał awans do A-klasy dzięki pierwszemu miejscu w B-klasie.

Od początku lat 50. zaczęto budować drużynę która miała skutecznie powalczyć o awans do II ligi, czemu sprzyjał rozwój WSK zatrudniającego sportowców na korzystnych warunkach. W czerwcu 1950 drużyna po raz pierwszy wyjechała na zgrupowanie poza Mielec – do Spały. Mimo 1. miejsca w A-klasie w sezonie 1950, w rozgrywkach o II ligę zespół zajął 3. miejsce i z awansem trzeba było jeszcze poczekać. Przełomem okazał się rok 1954, kiedy drużyna zajęła 1. miejsce w swojej grupie A-klasy i awansowała do ligi międzywojewódzkiej rzeszowsko–lubelskiej (utworzonej w wyniku reformy rozgrywek). Zdobyła także Zimowy Puchar Miast.

W 1955 zespół zajął 1. miejsce w lidze międzywojewódzkiej awansował do rozgrywek o awans do II ligi. Zdobył w nich drugie miejsce i po meczu barażowym 20 listopada 1955 w Lublinie przeciwko Bzurze Chodaków (3:1), dzięki 3 bramkom Helmuta Tobolika, awansował do II ligi. W kolejnym sezonie po wielu trudach zespołowi udało się utrzymać (ostatecznie zajął 11. miejsce wśród 14 zespołów). Został także rozegrany pierwszy mecz z zagranicznym pierwszoligowcem Tatranem Prešov (Słowacja) (0:0).

W sezonie 1957 mielecki zespół był bardzo blisko pierwszego awansu do I ligi. M.in. dzięki zatrudnieniu znanego trenera Michała Matyasa Stal została wicemistrzem II ligi ustępując jedynie Cracovii, do awansu zabrakło trzech punktów^[1]. W następnych sezonach Stal nadal nie potrafiła awansować zajmując kolejno 3. i 6. miejsce.

[edytuj] 1960-1967 – pierwszy raz w I lidze

Pierwszy mecz w I lidze[2] 19 marca 1961, stadion Stali Stal Mielec - ŁKS Łódź 1:1 gol dla Stali: 30' Helmut Tobolik Skład Stali: Ryszard Mysiak Otton Opiełka Jan Król Leszek Gaj Zbigniew Czudo Kazimierz Budek Alfred Gazda Henryk Czylok Helmut Tobolik Erwin Pyka Rajmund Kapuściński Trener: Henryk Skromny

W sezonie 1960 udało się w końcu awansować do I ligi. Pierwszy mecz w I lidze został rozegrany 19 marca 1961 z ŁKS Łódź (1:1) na mieleckim stadionie przy dopingu ok. 15 tys. kibiców^[2]. Z powodu nierównej formy i braku doświadczenia zespół z trudem uratował się w sezonie 1961 przed powrotem do II ligi. Nie udało się to w kolejnym sezonie i zespół spadł do II ligi. W tym sezonie Stal otrzymała puchar PZPN za 1. miejsce w klasyfikacji fair play.

Aby uskutecznić powrót do I ligi, dokonano wzmocnień w postaci sprowadzenia kilku zdolnych piłkarzy ze Śląska i Krakowa, powrócił także renomowany trener Michał Matyas. Nie dało to jednak oczekiwanych rezultatów i w sezonach 1962/63, 1963/64, 1964/65 oraz 1965/66 Stal zajmowała słabe miejsca, kolejno 10., 12., 8., 7., aż do zupełnego załamania w sezonie 66/67 kiedy to zajęła 14. miejsce i spadła do III ligi.

Dobrze wiodło się mieleckim juniorom, którzy w 1964 zdobyli wicemistrzostwo Polski.

[edytuj] 1967-1972 – powrót do I ligi

W sezonie 1967/68 powrót do II ligi jeszcze się nie udał, jednak w kolejnym sezonie zarząd postawił drużynie za cel zdobycie awansu na 30-lecie klubu. Poprawa gry i postępy własnych wychowanków zadecydowały o awansie w sezonie 1968/69. Do zespołu sprowadzono młodego śląskiego trenera Andrzeja Gajewskiego, który z mielecką drużyną zdecydowanie wygrał drugoligowe rozgrywki, wyprzedzając drugi w tabeli Star Starachowice o 7 punktów^[3]. Rozpoczął się marsz na szczyty polskiego futbolu. Potencjał drzemiący w piłkarzach Stali pokazał mecz sparingowy rozegrany 23 lutego 1969 z ówczesnym mistrzem Polski Ruchem Chorzów, wygrany 5:0. Sukces powtórzono w następnym sezonie i Stal awansowała z 2. miejsca do I ligi.

Ponownie sukcesy odnosiła drużyna juniorów zdobywając w 1968 i 1969 3. miejsca w kraju.

W dniach 20–22 lipca 1969 rozegrano turniej z okazji XXX–lecia klubu Stal Mielec. W turnieju uczestniczyły drużyny Dynamo Berlin (NRD, I liga), Erzsebeti Vasas TK Budapest (Węgry, II liga), Stal Rzeszów i Stal Mielec. Turniej wygrali mielczanie.

Sezon 1970/71 zespół ukończył na 10. miejscu co pozwoliło mu utrzymać się w I lidze, a w pamięć zapadł kibicom inauguracyjny mecz z Wisłą Kraków wygrany 5:2.

W lutym 1971 drużyna udała się na obóz szkoleniowy do azjatyckiej części ZSRR. Podczas wyjazdu trwającego 17 dni piłkarze odwiedzili Aszchabad w Turkmenistanie, Duszanbe w Tadżykistanie i Frunze w Kirgistanie, rozgrywając 4 spotkania towarzyskie^[4], m.in. ze Spartakiem Moskwa.

W czerwcu i lipcu 1971 Stal Mielec uczestniczyła także pierwszy raz w międzynarodowych rozgrywkach o Puchar Lata (Intertoto), w którym zajęła pierwsze miejsce w grupie wygrywając wszystkie mecze^[5]. Rok później mielczanie ponownie ponownie wystąpili w Pucharze Lata, jednak zajmując 3. miejsce nie powtórzyli sukcesu^[6] (więcej w sekcji Stal w Pucharze Intertoto).

W sezonie 1971/72 zanotowano postęp, kończąc rozgrywki na miejscu 5. Pierwszym mielczaninem w reprezentacji Polski został Grzegorz Lato.

[edytuj] 1972/1973 – I mistrzostwo Polski

Sezon 1972/73 był sezonem szczególnym, gdyż Stal zdobyła swój pierwszy tytuł mistrza Polski, a Grzegorz Lato został królem strzelców. Sukces osiągnięto dzięki wielu znakomitym piłkarzom grającym wówczas w drużynie oraz (jedynemu w historii drużyny) zagranicznemu trenerowi Karolemu Kontha (Węgry). Wiele meczów udało się wysoko wygrać, nie tylko u siebie, ale również na wyjeździe.

Jako mistrz, drużyna zadebiutowała w Pucharze Europy, jednak odpadła w pierwszej rundzie po pojedynku z jugosłowiańską Crveną Zvezdą Belgrad. W reprezentacji coraz większą rolę zaczęli odgrywać mieleccy piłkarze, a jedną z najsłynniejszych bramek w historii polskiej piłki – bramkę w meczu Polska–Anglia, dającą Polakom awans do MŚ'74 – strzelił pochodzący z Rzeszowa Jan Domarski, po akcji dwóch innych mielczan – Henryka Kasperczaka i Grzegorza Laty.

[edytuj] 1973-1975 – nadal u szczytu, MŚ'74, PUEFA

W kolejnym sezonie mielczanie utrzymali wysoki poziom i zajęli 3. miejsce po ciężkiej walce ze śląskimi drużynami. Z pamiętnych meczów wygrano z ŁKS Łódź 7:0 oraz ze Śląskiem Wrocław 5:0 na ich terenie.

1974 był rokiem Mistrzostw Świata w Niemczech gdzie Polacy wywalczyli 3. miejsce, a piłkarze Stali mieli w tym swoją zasługę (trójka Lato, Kasperczak, Domarski). Ponadto Grzegorz Lato został wtedy jedynym polskim królem strzelców na Mistrzostwach Świata trafiając do bramki 7 razy.

W czasie wakacji w 1974 zorganizowano pierwszy Turniej z okazji święta 22 lipca w dniach 20-22 lipca. Impreza stała się cykliczna i rozgrywano ją z małymi przerwami do pierwszej połowy lat 90., a także w ramach obchodów 65-lecia klubu w 2004 (więcej: turnieje z okazji święta 22 lipca). Na pierwszą edycję Stal zaprosiła Tatran Prešov, Karpaty Lwów i Gwardię Warszawa. Ostatecznie gospodarze zajęli w imprezie trzecie miejsce^[7]. Miesiąc później Stal wystąpiła w VI turnieju Ciudad de Palma de Mallorca na Majorce, zastępując Spartak Moskwa. W turnieju zagrały także FC Barcelona, Real Palma de Mallorca i Austria Wiedeń. Po pokonaniu Realu Palma de Mallorca 2:0, w finale po zaciętym meczu Stal uległa Barcelonie 1:2^[8].

Po mistrzostwach nastąpił kolejny udany dla mielczan sezon, w którym wywalczyli oni wicemistrzostwo Polski. Grzegorz Lato kontynuował swoją strzelecką passę, ponownie zdobywając tytuł króla strzelców I ligi.

W roku 1975 rozegrano także wiele spotkań międzynarodowych. Jako wicemistrz Polski, Stal uczestniczyła w Pucharze UEFA, eliminując kolejno duński Holbæk B&I, enerdowską Carl Zeiss Jena i czechosłowacką Inter Bratysława, dzięki czemu awansowała do ćwierćfinału tych rozgrywek. Poza tym odbyły się towarzyskie spotkania z reprezentacją Buenos Aires (2:3) i Estudiantes La Plata (2:1) w Argentynie oraz z Bordeaux (1:2) i Merignac (4:0) we Francji.

[edytuj] 1975/1976 – II mistrzostwo Polski, mecze pucharowe, IO'76

W kolejnym sezonie skład niewiele się zmienił, a trenerem został Edmund Zientara. Walka o mistrzostwo była bardzo zacięta i toczyła się do ostatniej kolejki między 4 zespołami. Stali udało się pokonać konkurentów i swoje mistrzostwo przypieczętowała w ostatniej kolejce zwycięstwem z ROW Rybnik na wyjeździe (5:2). Szlagierem sezonu okazał się mecz z Legią Warszawa wygrany u siebie 6:0.

Równie dobrze wiodło się mielczanom w Pucharze Polski, w którym dotarli aż do finału. Po pokonaniu BKS Bielsko, Włókniarza Łódź, Odry Opole i GKS Jastrzębie, w meczu finałowym rozegranym 1 maja 1976 w Warszawie lepszy okazał się Śląsk Wrocław wygrywając 2:0^[9][10].

Wiosną 1976 został dokończony Puchar UEFA, jednak mielczanie nie sprostali w ćwierćfinale Hamburgerowi SV (RFN) i po remisie 1:1 w Hamburgu, zostali pokonani 0:1 w Mielcu i odpadli z dalszych rozgrywek. Nie zmienia to jednak faktu, że dotarcie do tego szczebla rozgrywek było bardzo dużym osiągnięciem. Jesienią odbyły się mecze Pucharu Europy. W I rundzie Stal Mielec zmierzyła się ze słynnym Realem Madryt (Hiszpania), było to dla Mielca wielkie wydarzenie. Po dwóch wyrównanych, ale przegranych meczach (1:2 w Mielcu i 0:1 w Walencji), mielczanie musieli uznać wyższość Hiszpanów i odpadli z rozgrywek. Mecz w Mielcu, podobnie jak ten z Hamburgerem SV, oglądało ok. 40 tys. widzów. w 1976 odbyły się także Igrzyska Olimpijskie w Montrealu z których Grzegorz Lato i Henryk Kasperczak przywieźli srebrne medale.

[edytuj] 1976-1982 – wzloty i upadki, kolejne mecze pucharowe

W sezonie 1976/77 nastąpiły niewielkie zmiany w składzie. Do Nîmes Olympique odszedł Jan Domarski, ale zespół wzmocnili m.in. Henryk Jałocha, Marek Chamielec, Andrzej Demko oraz olimpijski król strzelców z Górnika Zabrze Andrzej Szarmach. Szefowie Górnika nie chcieli dopuścić do transferu, interweniować musiał PZPN, przez co Szarmach nie zagrał w pierwszych sześciu kolejkach ligi i dwumeczu z Realem. Po rundzie jesiennej, w której Stal zajęła 3. miejsce, z klubu odeszli Edward Bielewicz, Włodzimierz Gąsior i Ryszard Sekulski, a na ich miejsce przyszli Andrzej Banasik, Andrzej Gac, Stanisław Karaś i Edward Załężny, którzy jednak nie zrównoważyły strat. Po porażce w 22. kolejce zrezygnowano z usług trenera Zientary, a sezon jako pierwszy trener dokończył jego dotychczasowy asystent Alfred Gazda. Przetasowania w składzie i kilka innych czynników sprawiło, że Stal zagrała słabiej i nie obroniła tytułu z poprzedniego sezonu, ale mimo to zajęła niezłe 4. miejsce z dwupunktową stratą do wicemistrza^[11].

W dniach 15-17 lipca 1977 odbyła się III edycja Turnieju z okazji 22 lipca. Przed rozpoczęciem pierwszego meczu uroczyście pożegnano odchodzących Ryszarda Sekulskiego (375 meczów w Stali, w tym 140 ligowych i 40 bramek) oraz Edwarda Bielewicza (114 meczów, w tym 52 ligowe)^[12].

W kolejnym sezonie dokonano kolejnych wzmocnień, jednak można było zauważyć oznaki kryzysu, który spowodował zajęcie "dopiero" 8. miejsca w lidze.

W dniach 12 i 13 sierpnia 1978 Stal uczestniczyła w XIV edycji Trofeo Colombino w hiszpańskiej Huelvie. Turniej odbywał się między 4. a 5. kolejką polskiej ligi. W turnieju oprócz Stali udział wzięły hiszpańska Sevilla FC, rumuńskie Dinamo Bukareszt oraz gospodarz Recreativo Huelva. Pokonując w półfinale Sevilla FC i w finale Dinamo Bukareszt Stal zdobyła puchar. W mieleckiej drużynie za zgodą PZPN, oprócz 15 piłkarzy z podstawowego składu, zagrał także Marian Zalastowicz (strzelając nawet Sevilli zwycięską bramę), którego Stal wówczas zamierzała zakupić, jednak w końcu w wyniku braku porozumienia zainteresowanych klubów transfer nie doszedł do skutku. Rok później Stal wystąpiła w kolejnej edycji pucharu. Tym razem oprócz gospodarzy przeciwnikami było KSK Beveren i Real Betis. Po porażce w półfinale z gospodarzem, spadkowiczem z I ligi, w meczu o trzecie miejsce również przegrała, tym razem z mistrzem II ligi hiszpańskiej Realem Betis i ostatecznie zajęła ostatnie 4. miejsce^[13][14]. (więcej w sekcji Stal w Trofeo Colombino)

W sezonie 1978/79 Stal grała już bez jednego ze swoich najlepszych zawodników w historii – Henryka Kasperczaka, który przeszedł do FC Metz^[15], ale pozyskano Włodzimierza Ciołka. Nastąpił powrót formy i ostatecznie mielczanie zajęli 3. miejsce tracąc tylko 3 punkty do mistrza. W I rundzie Pucharu UEFA Stal niespodziewanie nie potrafiła sobie poradzić z Århus GF z Danii i odpadła po remisie na wyjeździe i porażce na własnym terenie.

Sezony 1979/80 i 1980/81 to kolejne słabe lata. Stal Mielec zajęła w nich kolejno 13. i 9. miejsce. Po sezonie 1979/80 do KSC Lokeren odszedł Grzegorz Lato, Zygmunt Kukla zakończył karierę, a Andrzej Szarmach przeniósł się do AJ Auxerre. W sezonie 1981/82 nastąpiła przebudowa zespołu (zakupiono m.in. Dariusza Kubickiego). Mieleckiej drużynie udało się zająć 3. miejsce i zakwalifikować do Pucharu UEFA, jednak kolejny raz skończyło się na I rundzie. Mecze z belgijskim KSC Lokeren były wyrównane, oba zakończyły się remisem, lecz o awansie drużyny belgijskiej zadecydowała bramka strzelona w Mielcu. Na meczu w Mielcu po raz kolejny był nadkomplet publiczności – ok. 40 tys. kibiców.

[edytuj] 1982-1988 – kryzys

W sezonie 1982/83 mimo silnego składu i ku zaskoczeniu piłkarskiego środowiska Stal grała bardzo słabo. Po dziewięciu słabych kolejkach w wykonaniu Stali, na stanowisku trenera Józef Walczak został zastąpiony przez Witolda Karasia. Jednak po rundzie jesiennej drużyna zajmowała ostatnie, 16. miejsce w tabeli, więc w rundzie wiosennej zespół poprowadził nowy trener Jacek Machciński. Po kolejnych słabych występach, czwartym z kolei w tym sezonie trenerem Stali został 8 maja 1983 Marian Kosiński, który w następnych pięciu meczach zdobył 9 na 10 możliwych punktów. Jednak to nie wystarczyło i Stal zajmując 15. miejsce została zdegradowana do II ligi^[16].

W pierwszym sezonie w II lidze od 13 lat, po wielu roszadach (po degradacji wielu piłkarzy odeszło do innych klubów), Stal zajęła 3. miejsce i nie udało jej się powrócić do I ligi. Powiodło się to dopiero w następnym sezonie, kiedy drużyna zajęła 1. miejsce.

Po powrocie mielczanom szło bardzo źle i pomimo, że w sezonie 1985/86 utrzymali się w I lidze zajmując 11. miejsce, to w sezonie 1986/87 nie udało się i po słabej postawie, kończąc rozgrywki na 15. miejscu Stal powróciła na 1 sezon do II ligi. Po dużych zmianach w drużynie (m.in. wprowadzenie kilku wychowanków i ponowne zatrudnienie Włodzimierza Gąsiora) mielczanie bez problemu zakończyli rozgrywki sezonu 1987/88 na 1. miejscu, przegrywając tylko dwa mecze na wyjeździe^[17]. Drugą w tabeli Wisłę Kraków wyprzedzili o 8 punktów. Awansując, rozpoczęli swój ostatni jak na razie "pobyt" w ekstraklasie, który trwał 8 lat.

[edytuj] 1988-1996 – I liga po raz ostatni

Pierwszy sezon po powrocie do ekstraklasy był bardzo udany, odmłodzonej drużynie udało się zająć 5. miejsce. Stal wzięła także po raz trzeci udział w międzynarodowych rozgrywkach o Puchar Lata (Intertoto), ale mimo dobrej postawy, zajęła dopiero 3. miejsce w grupie (mając tyle samo punktów co jej zwycięzca Næstved z Danii, ale gorszy bilans bramkowy)^[18].

W kolejnych sezonach mielczanom nie wiodło się już tak dobrze i w latach 1989-92 zajmowali kolejno 11., 15. i 13. miejsce. W sezonie 1990/91 po zajęciu przedostatniego 15. miejsca od spadku uratowało ich pokonanie w barażach Miedzi Legnica (1:3 i 3:0). W sezonie 1991/92 nastąpiła duża przebudowa składu. Do klubu przyszli m.in. pierwsi w historii zagraniczni zawodnicy: Aleksiej Tierieszczenko z Antracytu Kirowks (Ukraina) i Siergiej Raliuczenko z Metallista Charków (Ukraina), wprowadzono wychowanków, m.in. Bogusława Wyparło. Na stanowisku trenera pojawiła się legenda mieleckiej piłki – Grzegorz Lato, a drugim trenerem został Janusz Białek stawiający pierwsze kroki jako szkoleniowiec. W kolejnym sezonie, po kilku wzmocnieniach i równej grze (m.in. remis na wyjeździe z Mistrzem Polski Lechem Poznań), udało się wywalczyć 6. miejsce^[19].

Po sezonie do Olimpii Poznań odszedł trener Lato, jego miejsce zajął Witold Karaś z asystentem Krzysztofem Rześnym. Drużyna w sezonie 1993/94 grała coraz słabiej, po nieudanej rundzie jesiennej zmieniono trenera na Franciszka Smudę (debiutującego w roli trenera w Polsce), jego asystentem został Jan Złomańczuk, a kierownikiem drużyny Edward Oratowski, zatrudniono także menedżera Edwarda Sochę. Zakupiono Bogusława Cygana, Pawła Kloca i kolejnego obcokrajowca – Ołeksandra Spiwaka z Doniecka (Ukraina). 1 stycznia 1994 sponsorem i prezesem Autonomicznej Sekcji Piłki Nożnej został niemiecki przedsiębiorca Thomas Mertel. Dzięki tym zmianom mielczanie zagrali dobrą rundę wiosenną i wydostali się ze strefy spadkowej na 11. miejsce^[20].

Na początku sezonu 1994/95 Stal została zaproszona do Norymbergi, gdzie rozegrała sparing z reprezentacją Kuwejtu i wygrała 1:0 po golu Daniela Konopelskiego. W lidze wiodło się znacznie gorzej i ostatecznie Stal zajęła 11. miejsce ratując się przed degradacją. Mimo słabej postawy zespołu, królem strzelców I ligi został Bogusław Cygan (16 goli). Mimo pewnych wzmocnień w sezonie 1995/96, kryzys w drużynie się pogłębił i zespół po zajęciu przedostatniego 17. miejsca, został zdegradowany do II ligi.

[edytuj] 1996-1998 – upadek

W sezonie 1996/97 trenerem drużyny ponownie został Grzegorz Lato z asystentem Witoldem Karasiem. Początek sezonu był udany, po ósmej kolejce Stal zajmowała 3. miejsce, nie przegrywając żadnego spotkania. Jednak mimo początkowych zwycięstw, z czasem szło coraz gorzej. Kłopoty finansowe doprowadziły do sprzedania wielu czołowych mieleckich piłkarzy (m.in. Krzysztofa Boćka, Bogusława Cygana, Bogusława Wyparłę). Sytuacja stawała się coraz gorsza – 30 października piłkarze nie wyszli do meczu szesnastej kolejki z Cracovią strajkując w ten sposób przeciw brakom wypłat. Rozwiązano umowę z Thomasem Mertelem, który nie wywiązywał się ze swoich zobowiązań finansowych. Długi cały czas rosły. Drużyna grała coraz gorzej i po rundzie jesiennej zajmowała ostatnie 18. miejsce, a w rundzie wiosennej większość meczów przegrywała. Kolejni gracze odchodzili (Rafał Domarski, Paweł Kloc, Ryszard Federkiewicz), a w zamian wprowadzono do gry wychowanków. 12 czerwca 1997 na Walnym Zgromadzeniu Członków FKS PZL–Stal zdecydowano o likwidacji klubu i wycofaniu drużyny piłkarskiej z rozgrywek. Na cztery kolejki przed końcem sezonu Stal przestała istnieć^[21].

W sezonie 1997/98 Stal nie funkcjonowała. Zgłosiła się do rozgrywek IV ligi podkarpackiej ale na około dwa tygodnie przed startem ligi wycofała się z rozgrywek z powodu braku drużyny seniorów (nowy klub posiadał tylko drużyny młodzieżowe)^{[potrzebne źródło]}. Wycofała się także z II rundy rozgrywek Pucharu Polski oddając walkowerem mecz z OKS Brzesko.

[edytuj] 1998-dziś – IV liga, próby powrotu do lat świetności

Jedenastka i Trener Wszech Czasów Stali Mielec[22] Piłkarze (1-4-3-3) Zygmunt Kukla Krzysztof Rześny Marian Kosiński Piotr Czachowski Adam Fedoruk Henryk Kasperczak Kazimierz Buda Włodzimierz Ciołek Grzegorz Lato Andrzej Szarmach Jan Domarski Trener Włodzimierz Gąsior

W 1998 Stal Mielec odrodziła się już nie jako sekcja, lecz jako samodzielny klub Mielecki Klub Piłkarski Stal Mielec. Rozgrywki rozpoczęto od V ligi. Plany były ambitne: w ciągu 2 lat dostać się do III ligi, a następnie w ciągu kilku sezonów powrócić do ekstraklasy. Początek był obiecujący, już po pierwszym sezonie (1998/99) mielczanie awansowali do IV ligi, jednak kolejne sezony sprowadziły mielczan na ziemię. W sezonie 1999/2000 zajęli dopiero 12. miejsce w IV lidze. Do dzisiaj nadal grają w IV lidze, będąc w kolejnych sezonach bliżej lub dalej od awansu. Kadrę stanowią głównie młodzi mieleccy zawodnicy. W 2003 zmieniono nazwę na Klub Sportowy FKS Stal Mielec (FKS jest teraz nazwą własną, a nie, tak jak dawniej skrótem od Fabryczny Klub Sportowy).

W 2004 z okazji 65-lecia klubu Stowarzyszenie Sympatyków Stali "3xS" oraz Korso zorganizowało plebiscyt na Jedenastkę i Trenera Wszech Czasów Stali Mielec, w wyniku którego wybrano najlepszych piłkarzy i trenera w 65-letniej historii klubu^[22].

W przeciwieństwie do seniorów, obecnie doskonale radzą sobie drużyny młodzieżowe Stali. Juniorzy starsi zdobyli w 2006 3. miejsce, a w 2007 wicemistrzostwo Mistrzostw Polski Juniorów Starszych, a z kolei juniorzy młodsi zostali w 2007 Mistrzami Polski Juniorów Młodszych.

5 sierpnia 2007 w ramach przygotowań do nowego sezonu Stal rozegrała drugi w swojej historii mecz z reprezentacją narodową. Przeciwnikiem była reprezentacja Polski U-17 prowadzona przez Michała Globisza, a grali w niej dwaj piłkarze Stali: Marek Czopko i Maciej Gozdecki. Mielczanie wygrali 2:0 po golach Damiana Jędryki i Sebastiana Ryguły^[23].

W sezonie 2007/08 w Stali nastąpiły niewielkie zmiany. Do drużyn Młodej Ekstraklasy odeszło kilku piłkarzy (m.in. najlepszy strzelec Piotr Kamiński) i trener Włodzimierz Gąsior, który został szkoleniowcem Młodej Korony Kielce. Jego następca, Janusz Białek^[24], po 12 spotkaniach rundy jesiennej odszedł do pierwszoligowej Odry Wodzisław^[25]. Zastąpił go Zbigniew Hariasz, który jest od lat związany ze Stalą i był również trenerem juniorskich reprezentacji Polski^[26]. Do gry w pierwszej drużynie wprowadzani są piłkarze drużyn juniorskich, nie sprowadzono nowych piłkarzy z innych drużyn. Mimo słabszego początku sezonu, Stal Mielec po rundzie jesiennej zajmowała 4. miejsce. 1 stycznia 2008 trenerem mieleckiej drużyny został jej wychowanek Andrzej Jaskot^[27]. W rundzie wiosennej Stal utrzymała pozycję z półmetka rozgrywek i z 4. miejsca awansowała do nowej III ligi utworzonej po reformie rozgrywek.

[edytuj] Nazwy

• 1939 – Klub Sportowy PZL Mielec
• 1946 – Robotniczy Klub Sportowy PZL Zryw Mielec
• 1948 – Związkowy Klub Sportowy Metalowców PZL Mielec
• 1949 – Związkowy Klub Sportowy Stal Mielec
• 1950 – Koło Sportowe Stal przy Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego Mielec
• 1957 – Fabryczny Klub Sportowy Stal Mielec
• 1977 – Fabryczny Klub Sportowy PZL Stal Mielec
• 1995 – Autonomiczna Sekcja Piłki Nożnej FKS PZL Stal Mielec
• 1997 – Mielecki Klub Piłkarski Stal Mielec
• 1998 – Mielecki Klub Piłkarski Lobo Stal Mielec
• 1999 – Mielecki Klub Piłkarski Stal Mielec
• 2002 – Klub Sportowy Stal Mielec
• 2003 – Klub Sportowy FKS Stal Mielec

[edytuj] Sukcesy

I liga polska

• Mistrz Polski 1973, 1976
• Wicemistrz Polski 1975
• 3. miejsce 1974, 1979, 1982

Puchar Polski

• Finalista 1976
• Półfinalista 1977, 1984, 1990

Puchar UEFA

• Ćwierćfinalista 1976

Inne trofea

• Zimowy Puchar Miast 1954
• Puchar PZPN za 1. miejsce w klasyfikacji fair play 1962
• Puchar Intertoto UEFA (1. miejsce w grupie) 1971
• Trofeo Colombino 1978

Sukcesy drużyn juniorów

• Mistrz Polski Juniorów Młodszych (U-17) 2007
• Wicemistrz Polski Juniorów Starszych (U-19) 1964, 2007
• 3. miejsce Mistrzostw Polski Juniorów Starszych (U-19) 1968, 1969, 2006

[edytuj] Stadiony

• 1945–1949 – boisko drużyny Żydowskiego Klubu Sportowego Makabi Mielec (ul. Wolności, obecnie teren Hali Targowej). Boisko to służyło zarówno piłkarzom Stali jak i Gryfu Mielec.
• 1949–1953 – własny stadion przy ul. Wyspiańskiego, (położony w kwadracie ulic: Wyspiańskiego, Konopnickiej, Kochanowskiego i Żeromskiego). Został otwarty 16 października 1949, inaugurującym spotkaniem był mecz 4. kolejki o mistrzostwo A-klasy przeciwko Resovii (7:2).
• od 1953 – Stadion Stali Mielec przy ul. Solskiego 1, pojemność 30 000 miejsc (obecnie 25 000), oświetlenie 1800 lx. Został otwarty w listopadzie 1953, inauguracyjnym meczem było towarzyskie spotkanie z II-ligową Garbarnią Kraków zakończone wynikiem 1:1 rozegrane podczas uroczystości związanych z otwarciem. Rekordowa frekwencja została zanotowana podczas meczów z Realem Madryt, Hamburgerem SV oraz KSC Lokeren kiedy to na trybunach zasiadło około 40 tysięcy kibiców. Aktualnie, zaniedbany przez lata stadion jest w remoncie. Oprócz piłkarzy Stali ze stadionu korzystają także lekkoatleci z LKS Mielec.

[edytuj] Stal w rozgrywkach ligowych

Stal przystąpiła do rozgrywek ligowych w sezonie 1947 na poziomie B-klasy. W I lidze grała łącznie przez 25 sezonów, w II lidze – 15 sezonów, w III lidze – 3 sezony, w IV lidze – 8 sezonów, w V lidze – 1 sezon, w A-klasie – 5 sezonów, w B-klasie – 3 sezony.

Najdłuższym, trwającym 13 sezonów, nieprzerwanym pobytem w I lidze były lata 1970-83. Okres ten był także najlepszym w historii mieleckiego klubu. W tym czasie zespół dwukrotnie sięgał po tytuł Mistrza Polski (w sezonach 1972/73 i 1975/76), jednokrotnie był wicemistrzem (1974/75) i trzykrotnie zajmował 3. miejsce (1973/74, 1978/79, 1981/82). Stal Mielec zajmuje 15. miejsce w tabeli wszech czasów I ligi^[28]. Biorąc pod uwagę ilość miejsc na podium, tylko 11 innych zespołów ma lepszy dorobek w I lidze niż Stal, która zajmuje 12. miejsce w tej klasyfikacji.

W II lidze Stal trzykrotnie sięgała po tytuł Mistrza II Ligi, w sezonach 1960, 1984/85 oraz 1987/88.

Stal Mielec była najlepszą drużyną w polskich rozgrywkach ligowych spośród drużyn działających na terenie obecnego woj. podkarpackiego w latach 1956, 1959-1962, 1972-1983, 1986, 1987, 1989-1993^[29].

W sezonie 2007/08 drużyna Stali Mielec grała w grupie podkarpackiej IV ligi polskiej. Po ośmiu sezonach walki o awans w IV lidze, dzięki zajęciu 4. miejsca w tabeli, Stal awansowała do nowotworzonej zreformowanej III ligi.

[edytuj] Stal w Pucharze Polski

Stal Mielec była bardzo bliska zdobycia Pucharu Polski w sezonie 1975/76, kiedy to dotarła do finału tych rozgrywek. W drodze do finału mielczanie wszystkie mecze grali na wyjeździe i wygrywali różnicą jednej bramki. Pierwszym przeciwnikiem było drugoligowe BKS Bielsko pokonany 2:1, m.in. dzięki samobójczej bramce Widucha. W 1/8 finału Stal nie mogła sobie poradzić z Włókniarzem Łódź grającym w lidze okręgowej i rozstrzygnięcie przyniósł dopiero gol Witolda Karasia w 7. minucie dogrywki. W ćwierćfinale przeciwnikiem był beniaminek I ligi Odra Opole pokonana ponownie dopiero w doliczonym czasie gry, minutę przed jego zakończeniem po strzale Grzegorza Laty. Półfinał z trzecioligowym GKS Jastrzębie przyniósł 5 bramek, a w awansie "pomógł" mielczanom zawodnik GKS Lajda, który dwukrotnie pokonał własnego bramkarza, trzecią bramkę dla Stali strzelił Grzegorz Lato. W meczu finałowym rozegranym 1 maja w Warszawie na stadionie Wojska Polskiego Stal, mimo że na papierze była faworytem spotkania, uległa Śląskowi Wrocław 0:2^[9][10].

Trzykrotnie Stal docierała do półfinału rozgrywek o Puchar Polski. Pierwszy raz, w sezonie 1976/77, kiedy to wygrywając kolejno z Stalą Stalowa Wola, Stalą Rzeszów i ŁKS Łódź, mieleccy piłkarze musieli uznać wyższość Zagłębia Sosnowiec (0:1). Ponownie, w sezonie 1983/84, drugoligowa wówczas Stal dotarła do półfinału rozgrywek eliminując po drodze Jagiellonię Białystok, Błękitnych Kielce i Pogoń Szczecin, uległa dopiero Wiśle Kraków (0:0 i 0:2). Ostatni raz ta sztuka udała się w sezonie 1989/90, gdy po wyeliminowaniu Lublinianki, Ruchu Chorzów i Pogoni Szczecin, Stal została wyeliminowana przez Legię Warszawa (0:2 i 2:2).

W ostatnich latach Stal Mielec gra na regionalnych szczeblach Pucharu Polski, jednak dzięki dobrej postawie i zwycięstwie w regionie w sezonie 2003/04 awansowała do Pucharu Polski w sezonie 2004/05, gdzie czwartoligowy mielecki zespół zaszedł do rundy grupowej, po wyeliminowaniu w I rundzie Aluminium Konin 2:1. W grupie 8. nie sprostał konkurencji pierwszoligowych Górnika Łęczna, Polonii Warszawa, Korony Kielce i ostatecznie zajął 4. miejsce.

[edytuj] Stal w europejskich pucharach

[edytuj] Stal w Pucharze Europy i Pucharze UEFA

Stal Mielec pięciokrotnie uczestniczyła w europejskich rozgrywkach pucharowych, ale tylko raz udało się awansować powyżej I rundy. Było to w Pucharze UEFA w sezonie 1975/1976, kiedy to mielczanie osiągnęli aż ćwierćfinał i mimo równej walki zostali wyeliminowani przez Hamburger SV. Ponadto stalowcy uczestniczyli jeszcze dwukrotnie w Pucharze Europy (jako mistrzowie '73 i '76) oraz w dwóch edycjach Pucharu UEFA, jednak z powodu braku szczęścia, mimo wyrównanych meczów odpadali na samym początku. Tym bardziej niepowodzenia mogą dziwić, że w Pucharze UEFA trafiali na teoretycznie słabsze zespoły. Najdonośniejszym meczem pucharowym w Mielcu, wspominanym do dziś, była potyczka ze słynnym Realem Madryt, kiedy to na trybunach zasiadła rekordowa liczba 40 000 kibiców.

Stal Mielec była drugą polską drużyną (pierwszą był Ruch Chorzów w sezonie 1973/74), która dotarła do ćwierćfinału Pucharu UEFA i jak dotąd żadnemu innemu polskiemu klubowi nie udało się zajść tak wysoko w tych rozgrywkach^[30][31].

W tabeli wszech czasów europejskich rozgrywek pucharowych Stal Mielec zajmuje 359. miejsce (13. wśród polskich klubów)^[32]. W tabeli wszech czasów Pucharu Europy Stal jest na 371. miejscu^[33], a w tabeli wszech czasów Pucharu UEFA na 247. miejscu^[34].

Sezon	Puchar (jako)	Szczebel	Mecz (strzelcy goli)	Wynik	Data i miejsce	Składy
1973/74	Puchar Europy (Mistrz Polski 72/73)	I runda	Crvena Zvezda Belgrad – Stal Mielec (Petrović 2, Karasi 67 – Lato 46)	2:1	19.09.1973, Belgrad	składy 1
			Stal Mielec – Crvena Zvezda Belgrad (Lazarević 26)	0:1	03.10.1973, Kraków	składy 2
1975/76	Puchar UEFA (Wicemistrz Polski 74/75)	I runda	Holbæk B&I – Stal Mielec (Sekulski 76)	0:1	17.09.1975, Holbæk	składy 3
			Stal Mielec – Holbæk B&I (Karaś 18, Krawczyk 54 – Hansen 47)	2:1	01.10.1975, Mielec	składy 4
		II runda	Carl Zeiss Jena – Stal Mielec (Kurbjuweit 80)	1:0	22.10.1975, Jena	składy 5
			Stal Mielec – Carl Zeiss Jena (Karaś 80)	1:0 3:2(k)	05.11.1975, Mielec	składy 6
		III runda	Inter Bratysława – Stal Mielec (Sajanek 90)	1:0	26.11.1975, Bratysława	składy 7
			Stal Mielec – Inter Bratysława (Sekulski 75, Sajanek 85 - samobójcza)	2:0	10.12.1975, Mielec	składy 8
		ćwierćfinał	Hamburger SV – Stal Mielec (Bertl 11 – Oratowski 46)	1:1	03.03.1976, Hamburg	składy 9
			Stal Mielec – Hamburger SV (Nogly 17)	0:1	17.03.1976, Mielec	składy 10
1976/77	Puchar Europy (Mistrz Polski 75/76)	I runda	Stal Mielec – Real Madryt (Sekulski 74 – Santillana 7, Del Bosque 52)	1:2	15.09.1976, Mielec	składy 11
			Real Madryt – Stal Mielec (Pirri 64)	1:0	29.09.1976, Walencja	składy 12
1979/80	Puchar UEFA (3. miejsce 78/79)	I runda	Århus GF – Stal Mielec (Olsen 55 – Karaś 64)	1:1	19.09.1979, Århus	składy 13
			Stal Mielec – Århus GF (Jensen 80)	0:1	03.10.1979, Mielec	składy 14
1982/83	Puchar UEFA (3. miejsce 81/82)	I runda	Stal Mielec – KSC Lokeren (Buda 86 – van der Gijp 69)	1:1	15.09.1982, Mielec	składy 15
			KSC Lokeren – Stal Mielec	0:0	29.09.1982, Lokeren	składy 16

Składy w poszczególnych meczach:

[edytuj] Stal w Pucharze Intertoto

Stal Mielec trzykrotnie wystąpiła w Pucharze Intertoto (zwanym też Pucharem Lata), w latach kiedy nie były prowadzone w jego ramach rozgrywki pucharowe, a jedynie grupowe. W 1971 mielecka drużyna bezapelacyjnie wygrała swoją grupę zwyciężając we wszystkich 6 meczach i tracąc przy tym tylko 3 bramki^[5]. W 1972 mimo dobrej postawy, po 3 zwycięstwach, 1 remisie i 2 porażkach zajęła trzecie miejsce. Przed rozegraniem ostatniego, zaległego spotkania z Hannoverem mielecka drużyna miała duże szanse na wygranie grupy, zwłaszcza biorąc pod uwagę wygrane pierwsze spotkanie z Hannoverem, jednak zaległe spotkanie zostało wysoko przegrane i oprócz Hannoveru 96, dzięki korzystniejszej różnicy bramek mielecką drużynę wyprzedziła także drużyna z Zürichu^[6]. Po raz trzeci i ostatni w Pucharze mielecka drużyna wystąpiła w 1989, ale mimo dobrej postawy zajęła trzecie miejsce w grupie mając jedynie gorszy bilans bramkowy niż wyprzedzający ją Næstved i Stuttgarter^[18].

Rok	Tabela końcowa	Mecze
1971 [5]	Lp. Drużyna M Pkt Bramki 1. Stal Mielec 6 12 15:3 2. TJ Tatran Prešov 6 7 12:8 3. Elfsborg IF Borås 6 4 10:11 4. Vejle BK 6 1 5:20	Stal Mielec - Elfsborg IF Boras 4:0 (1:0) (data: 27 czerwca, bramki: Lato 25, 47, Maleńki 46, Rześny 57, sędziował: Środecki, widzów: 2000) Vejle BK - Stal Mielec 2:3 (1:1) (data: 3 lipca, bramki: Markurson 23, Jensen 76 - Lato 44, Sekulski 50, Stój 81) Tatran Prešov - Stal Mielec 0:1 (0:0) (data: 11 lipca, bramka: Sekulski 65) Stal Mielec - Vejle BK 3:1 (0:0) (data: 18 lipca, bramki: Stój 65, Lato 68, 72 - Hansen 52, sędziował: Piotrowicz, widzów: 8000) Stal Mielec - Tatran Prešov 3:0 (1:0) (data: 25 lipca, bramki: Stój 11, Popowicz 63, Gąsior 85, sędziował: Kustoń, widzów: 8000) Elfsborg IF Boras - Stal Mielec 0:1 (0:1) (data: 1 sierpnia, bramka: Stój 18)
1972 [6]	Lp. Drużyna M Pkt Bramki 1. Hannover 96 6 9 15:9 2. Grasshopers SC Zürich 6 7 12:8 3. Stal Mielec 6 7 13:12 4. Hvidovre IF 6 1 5:16	Stal Mielec - Hvidovre IF 5:0 (2:0) (data: 1 lipca, bramki: Stój 22, 73, Lato 36, 75, 89, sędziował: Eksztajn, widzów: 5000) Grasshopers SC Zürich - Stal Mielec 1:1 (0:0) (data: 8 lipca, bramki: Müller 62 - Lato 77, sędziował: Hungerbühler, widzów: 4000) Hvidovre IF - Stal Mielec 1:2 (1:0) (data: 15 lipca, bramki: Nielsen 16 - Kasperczak 57, Gąsior 67) Stal Mielec - Grasshopers SC Zürich 1:4 (0:2) (data: 22 lipca, bramki: Kasperczak 81 - Winiger 18, 44, Dimmeler 49, Schneeberger 65, sędziował: Łazowski) Stal Mielec - Hannover 96 3:2 (2:2) (data: 29 lipca, bramki: Kasperczak 12, Karaś 28, Stój 61 - Blumenthal 34, Reimann 40) Hannover 96 - Stal Mielec 4:1 (0:1) (zaległy z I kolejki, data: 3 sierpnia, bramki: Reimann x3, Kaemmer - Blumenthal (samob.) 9)
1989 [18]	Lp. Drużyna M Pkt Bramki 1. Næstved IF 6 7 13:9 2. Stuttgarter Kickers 6 7 5:4 3. Stal Mielec 6 7 9:10 4. Djurgårdens IF 6 3 4:8	Djurgårdens IF - Stal Mielec 1:4 (0:2) (Tollsjo, data: 5 lipca, bramki: Schiller 76 - Śliwowski 15 46 70, Tułacz 32, sędziował: Friedrishon (Szwecja), widzów: 620) Stal Mielec - Næstved IF 1:1 (1:0) (data: 8 lipca, bramki: Porębny 3 - Nielsen 55, żółta kartka: Czachowski, sędziował: Libich (Polska), widzów: 5000) Næstved IF - Stal Mielec 7:2 (5:0) (data: 12 lipca, bramki: Londhall 2 28, Jorgensen 7, Moeller 30, Nielsen 41, Jorgensen 55, Pedersen 60 - Jędraszczyk 62, Klich 87) Stuttgarter Kickers - Stal Mielec 1:1 (1:0) (data: 15 lipca, bramki: Starzmann 31 - Zagórski 66, żółte kartki: Jędraszczyk, Tyburski, sędziował: Wittke (RFN), widzów: 2356) Stal Mielec - Djurgårdens IF 1:0 (1:0) (data: 19 lipca, bramki: Fedoruk 38, sędziował: Listkiewicz (Polska), widzów: 3500) Stal Mielec - Stuttgarter Kickers 0:0 (data: 23 lipca, sędziował: Wójcik (Polska), widzów: 7000)

[edytuj] Stal w turniejach towarzyskich

[edytuj] Trofeo Colombino

Stal Mielec jako jedyna polska drużyna wystąpiła w turnieju Trofeo Colombino organizowanym w hiszpańskiej Huelvie przez tamtejszy klub Recreativo. Mielecka drużyna zagrała tam dwukrotnie, wygrywając XIV edycję w 1978 oraz zajmując ostatnie, 4. miejsce rok później^[13][14].

Edycja	Data i miejsce	Końcowa kolejność	Mecze
XIV edycja Trofeo Colombino	12 i 13 sierpnia 1978, Huelva	Stal Mielec Dinamo Bukareszt Sevilla FC Recreativo Huelva	półfinały Sevilla FC - Stal Mielec 1:2 Recreativo Huelva - Dinamo Bukareszt 0:2 mecz o 3. miejsce Recreativo Huelva - Sevilla FC 0:4 finał Stal Mielec - Dinamo Bukareszt 4:1
XV edycja Trofeo Colombino	18 i 19 sierpnia 1979, Huelva	Recreativo Huelva KSK Beveren Real Betis Stal Mielec	półfinały Real Betis - KSK Beveren 1:3 Recreativo Huelva - Stal Mielec 2:0 mecz o 3. miejsce Real Betis - Stal Mielec 4:0 finał Recreativo Huelva - KSK Beveren 2:1

[edytuj] VI turniej Ciudad de Palma de Mallorca

Stal wystąpiła w VI turnieju Ciudad de Palma de Mallorca na Majorce, zastępując Spartak Moskwa. W turnieju zagrały także FC Barcelona, Real Palma de Mallorca i Austria Wiedeń.

24-27 sierpnia 1974, Majorka^[8]

• Real Palma de Mallorca - Stal Mielec 0:2
  (24.08.74, widzów: ok. 30 000, gole: Karaś)
• finał: FC Barcelona - Stal Mielec 2:1
  (27.08.74, widzów: 35 000, gole: Marcial, Neeskens, Karaś)

[edytuj] Turniej z okazji XXX-lecia Stali

W dniach 20-22 lipca 1969, na mieleckim stadionie rozegrano turniej z okazji XXX-lecia powstania Stali Mielec. Zaproszono Dynamo Berlin (NRD, I liga), Erzsebeti Vasas TK Budapest (Węgry, II liga), Stal Rzeszów. Turniej wygrali mielczanie.

Tabela końcowa	Wyniki spotkań
1. Stal Mielec 3 6 8:2 2. Stal Rzeszów 3 3 7:7 3. Dynamo Berlin 3 2 4:7 4. Vasas Budapeszt 3 1 5:8	Dynamo Berlin – Vasas Budapeszt 1:0 Stal Mielec – Stal Rzeszów 1:0 Stal Rzeszów – Dynamo Berlin 2:1 Stal Mielec – Vasas Budapeszt 2:0 Stal Rzeszów – Vasas Budapeszt 5:5 Stal Mielec – Dynamo Berlin 5:2

[edytuj] Turnieje z okazji święta 22 lipca w Mielcu

W czasie wakacji w 1974 zorganizowano pierwszy Turniej z okazji święta 22 lipca w dniach 20-22 lipca. Impreza stała się cykliczna i rozgrywano ją z małymi przerwami do pierwszej połowy lat 90., a także w ramach obchodów 65-lecia klubu w 2004. W 1984 i 1987 współorganizatorem turnieju była Stal Stalowa Wola. Turniej w 1987 był największy w historii pod względem ilości zespołów, rozegrano go z podziałem na dwie grupy, a następnie o poszczególne miejsca w turnieju walczyły zespoły które zajęły odpowiadające sobie miejsca w grupach.

[edytuj] Piłkarze Stali Mielec

W mieleckiej drużynie grało wielu wybitnych piłkarzy, w latach 70. uznawano jej skład za najsilniejszy w Polsce. Trenerzy reprezentacji różnych kategorii bardzo często z nich korzystali.

Najsłynniejszym wychowankiem Stali jest Grzegorz Lato. Wychowankami Stali są także m.in. Krzysztof Bociek, Kazimierz Buda, Piotr Duda, Włodzimierz Gąsior, Zygmunt Kukla, Andrzej Jaskot, Tomasz Tułacz, Bogusław Wyparło.

Trzykrotnie piłkarze Stali zdobywali tytuł króla strzelców polskiej I ligi. Dwukrotnie dokonał tego Grzegorz Lato, a raz Bogusław Cygan. Grzegorz Lato i Andrzej Szarmach zajęli także po dwa razy drugie miejsce w tej klasyfikacji.

Najwięcej spotkań w mieleckiej drużynie rozegrał bramkarz Zygmunt Kukla, drugie miejsce zajmuje Marian Kosiński, natomiast pod względem ilości meczów w I lidze rekordzistą jest Grzegorz Lato. Jednocześnie zdobył on dla Stali najwięcej bramek.

Statystyka wybranych piłkarzy w barwach Stali:

Zawodnik	Pozycja	Lata gry w zespole	Mecze[41] (W tym w I lidze)	Gole[41] (W tym w I lidze)
Zygmunt Kukla	bramkarz	1966-83	379 (229)	0 (0)
Marian Kosiński	obrońca	1969-80	356 (263)	2 (2)
Grzegorz Lato	napastnik	1962-80	351 (272)	138 (111)
Włodzimierz Gąsior	pomocnik	1968-77	310 (175)	34 (11)
Henryk Kasperczak	pomocnik	1965-66 i 1968-78	308 (209)	36 (37)
Witold Karaś	napastnik	1969-80	298 (235)	32 (21)
Zbigniew Hnatio	pomocnik	1975-83	272 (238)	4 (4)
Edward Oratowski	pomocnik	1973-83	266 (228)	23 (18)
Adam Fedoruk	obrońca/pomocnik	1985-93	240 (194)	35 (29)
Ryszard Mysiak	bramkarz	1956-64	189 (36)	0 (0)
Henryk Czylok	pomocnik	1953-64	170 (35)	34 (2)
Bogusław Wyparło	bramkarz	1990-96	165 (165)	0 (0)
Kazimierz Buda	pomocnik	1978-83	152 (143)	26 (25)
Włodzimierz Ciołek	pomocnik	1978-83	143 (132)	23 (23)
Jan Domarski	napastnik	1972-76	121 (104)	36 (36)
Andrzej Szarmach	napastnik	1976-80	113 (106)	63 (60)
Bogusław Cygan	napastnik	1994-96	94 (84)	40 (36)
Dariusz Kubicki	obrońca	1981-83	53 (51)	3 (3)

[edytuj] Piłkarze Stali w reprezentacji

W latach świetności klubu wielu mieleckich zawodników grało w reprezentacji Polski. Stanowili oni trzon I reprezentacji (m.in. tzw. Orłów Górskiego), reprezentacji olimpijskiej, a także kadry młodzieżowej. Większość zawodników zadebiutowało w kadrze będąc piłkarzami Stali Mielec, Jan Domarski i Andrzej Szarmach zostali sprowadzeni do Mielca już jako reprezentanci, niektórzy (nie wymienieni w tabeli) grali z orłem na piersi dopiero po opuszczeniu Mielca. Wyjaśnieniem liczby przedstawicieli jednego z najlepszych składów w latach 70. w reprezentacji może być fakt, że Kazimierz Górski i jego następcy mogli wówczas przebierać wśród kilkudziesięciu równorzędnych polskich piłkarzach, więc nie dla wszystkich wyróżniających się mielczan wystarczyło miejsca w kadrze.

W reprezentacji grało także dwóch wychowanków Stali, już jako zawodnicy innych klubów. Byli to Bogusław Wyparło (3 mecze w latach 1998-99, jako zawodnik ŁKS Łódź) i Andrzej Jaskot (1 mecz w 1998, jako zawodnik Aluminium Konin, ostatni do tej pory przedstawiciel klubu drugoligowego w reprezentacji).

Trzech mieleckich piłkarzy należy do Klubu Wybitnego Reprezentanta: Grzegorz Lato, Andrzej Szarmach i Henryk Kasperczak. Przewodniczący tego klubu, Grzegorz Lato jest piłkarzem który rozegrał najwięcej meczów (100) w kadrze w historii polskiej reprezentacji, a także zajmuje drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców reprezentacji (45 goli), zaraz po Włodzimierzu Lubańskim, który wyprzedza go o 3 bramki.

Mielczanin Kazimierz Buda jest najmłodszym kapitanem reprezentacji w historii polskiej reprezentacji. Opaskę kapitana założył pierwszy raz w wieku 20 lat i 267 dni, a miało to miejsce 25 stycznia 1981 w Tokio podczas meczu z reprezentacją Japonii wygranego 2:0 (strzelił także pierwszą bramkę).

W historii zapisał się także Jan Domarski, który 17 października 1973 na Wembley w meczu przeciwko Anglii strzelił w 57. minucie bramkę na 1:1 dającą Polakom awans do Mistrzostw Świata 1974.

Zawodnik	Pozycja	Lata gry w kadrze jako zaw. Stali (ogółem)	Mecze jako zaw. Stali (ogółem)	Gole jako zaw. Stali (ogółem)
Grzegorz Lato	napastnik	1971-80 (1971-84)	92 (100)	44 (45)
Henryk Kasperczak	pomocnik	1973-78 (1973-78)	61 (61)	5 (5)
Andrzej Szarmach	napastnik	1976-80 (1972-82)	22 (61)	7 (32)
Włodzimierz Ciołek	pomocnik	1978-83 (1978-85)	20 (29)	3 (4)
Zygmunt Kukla	bramkarz	1976-80 (1976-80)	20 (20)	0 (0)
Jan Domarski	napastnik	1972-74 (1967-74)	15 (17)	2 (2)
Adam Fedoruk	pomocnik	1990-93 (1990-94)	13 (18)	0 (1)
Krzysztof Rześny	obrońca	1976 (1976)	6 (6)	0 (0)
Kazimierz Buda	pomocnik	1981 (1981)	5 (5)	2 (2)
Henryk Janikowski	napastnik	1981 (1981)	4 (4)	2 (2)
Krzysztof Frankowski	pomocnik	1981 (1981)	4 (4)	0 (0)
Janusz Stawarz	bramkarz	1981 (1981)	4 (4)	0 (0)
Witold Karaś	napastnik	1974 (1974)	2 (2)	0 (0)
Dariusz Kubicki	pomocnik	1982 (1982-91)	1 (46)	0 (1)
Piotr Czachowski	obrońca	1989-90 (1989-93)	1 (45)	0 (1)
Zbigniew Hnatio	pomocnik	1976 (1976)	1 (1)	0 (0)

[edytuj] Piłkarze Stali Mielec na MŚ

Reprezentantami Polski na Mistrzostwach Świata w czasie, gdy byli zawodnikami Stali Mielec, było 6 piłkarzy. Spośród nich tylko Grzegorz Lato wystąpił na 3 finałach (trzeci raz w 1982 już jako zawodnik KSC Lokeren) rozgrywając 20 spotkań (co do 1998 było trzecim wynikiem), a w 1974 strzelając 7 goli zdobył tytuł króla strzelców imprezy. Drugim podstawowym zawodnikiem reprezentacji na Mistrzostwach był Henryk Kasperczak, który w w latach 1974 i 1978 zagrał w 13 meczach.

RFN 1974 ( 3. miejsce) Grzegorz Lato (7 meczów, 7, król strzelców) Henryk Kasperczak (7 meczów) Jan Domarski (3 mecze)

Argentyna 1978 (5-6. miejsce) Grzegorz Lato (6 meczów, 2) Henryk Kasperczak (6 meczów) Andrzej Szarmach (5 meczów, 1) Zygmunt Kukla (2 mecze)

Hiszpania 1982 ( 3.miejsce) Włodzimierz Ciołek (4 mecze, 1)

[edytuj] Piłkarze Stali Mielec na IO

Dwóch piłkarzy reprezentowało Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w czasie, gdy byli zawodnikami Stali Mielec.

Monachium 1972 ( 1. miejsce) Grzegorz Lato

Montreal 1976 ( 2. miejsce) Grzegorz Lato Henryk Kasperczak

[edytuj] Piłkarze Stali Mielec w reprezentacjach młodzieżowych i juniorskich

Pierwszym w historii Stali piłkarzem reprezentacji Polski juniorów był bramkarz Wiesław Pytlos w latach 1958-1959, a w młodzieżowej reprezentacji Polski jako pierwsi zagrali Grzegorz Lato, Zygmunt Kukla i Włodzimierz Gąsior w 1971.

W reprezentacjach młodzieżowych i juniorskich różnych kategorii wiekowych jako piłkarze Stali grali:

Tomasz Abramowicz, Krzysztof Bociek, Kazimierz Buda, Marek Chamielec, Włodzimierz Ciołek, Piotr Czachowski, Mirosław Dębiec, Janusz Dobrowolski, Krzysztof Frankowski, Włodzimierz Gąsior, Zbigniew Grudnicki, Roman Gruszecki, Zbigniew Hnatio, Henryk Janikowski, Witold Karaś, Henryk Kasperczak, Grzegorz Kolisz, Daniel Konopelski, Dariusz Kubicki, Zygmunt Kukla, Grzegorz Lato, Andrzej Łatka, Zbigniew Makuch, Marcin Murdza, Wojciech Niemiec, Andrzej Padwiński, Ryszard Per, Krzysztof Petrykowski, Wiesław Pytlos, Kamil Radulj, Rafał Ruta, Krzysztof Rześny, Bogusław Skiba, Janusz Stawarz, Janusz Stelmach, Maciej Śliwowski, Tomasz Tułacz, Sławomir Waliszewski, Andrzej Wieśniak, Bogusław Wyparło, Edward Załężny

[edytuj] Piłkarze Stali Mielec na Mistrzostwach reprezentacji młodzieżowych

Mistrzostwa Świata 1979 (U-20) (4. miejsce) Kazimierz Buda Krzysztof Frankowski Bogusław Skiba Janusz Stawarz

Mistrzostwa Świata 1983 (U-20) ( 3. miejsce) Roman Gruszecki

Mistrzostwa Europy 1978 (U-18) ( 3. miejsce) Janusz Stawarz

[edytuj] Mieleccy królowie strzelców I ligi

• Grzegorz Lato
  • wicekról strzelców 1970/71 – 11
  • król strzelców 1972/73 – 13
  • wicekról strzelców 1970/71 – 13
  • król strzelców 1974/75 – 19

• Bogusław Cygan
  • król strzelców 1994/95 – 16

• Andrzej Szarmach
  • wicekról strzelców 1977/78 – 13
  • wicekról strzelców 1978/79 – 15

[edytuj] Wyróżnienia dla piłkarzy Stali

Plebiscyt Piłki Nożnej:

• Piłkarz Roku
  • 1976 – Henryk Kasperczak
  • 1977 – Grzegorz Lato
• Odkrycie Roku
  • 1975 – Zbigniew Hnatio
  • 1978 – Włodzimierz Ciołek

Plebiscyt katowickiego dziennika Sport

• Piłkarz Roku
  • 1974 – Grzegorz Lato
  • 1976 – Henryk Kasperczak
  • 1977 – Grzegorz Lato
• Złote buty
  • 1976 – Grzegorz Lato

Klasyfikacja Tempa

• Najlepszy bramkarz ligi
  • 1979 – Zygmunt Kukla

Plebiscyt Przeglądu Sportowego (Najlepszy polski sportowiec roku)

• 1974 – 4. miejsce – Grzegorz Lato
• 1977 – 5. miejsce – Grzegorz Lato

Konkurs-plebiscyt Nowin i Tempa (10 najlepszych sportowców województwa rzeszowskiego)

• 1960 (I edycja) – Ryszard Mysiak – 1. miejsce (119 137 pkt)
• 2008 - drużyna juniorów młodszych Stali Mielec - Talent Roku 2007^[42][43]

Złota Piłka – plebiscyt France Football na najlepszego piłkarza Europy^[44]

• 1974 – Grzegorz Lato – 6. miejsce
• 1975 – Grzegorz Lato – 17. miejsce

Klub 100 – należą do niego piłkarze, którzy strzelili co najmniej 100 bramek w polskiej ekstraklasie

• Grzegorz Lato (111 goli, wszystkie w Stali)
• Andrzej Szarmach (109 goli, w tym 60 w Stali)

Klub 300 - należą do niego piłkarze, którzy rozegrali co najmniej 300 meczów w polskiej ekstraklasie

• Piotr Wojdyga (327 meczów, w tym 134 w Stali)
• Bogusław Wyparło (310+ meczów (nadal występuje), w tym 165 w Stali)
• Jan Domarski (309 meczów, w tym 104 w Stali)
• Adam Fedoruk (304 mecze, w tym 184 w Stali)

[edytuj] Zagraniczni piłkarze w Stali

W mieleckiej drużynie grało sześciu obcokrajowców. Wśród nich było trzech Ukraińców w pierwszej połowie lat 90., a także trzech Kameruńczyków, którzy spędzili w Mielcu jedynie po pół roku.

Piłkarz	Lata gry	Pozycja	Mecze (gole)
Ołeksij Tereszczenko	1991-1994	obrońca	85 (1)
Serhij Raluczenko	1991-1992	napastnik	24 (4)
Ołeksandr Spiwak	wiosna 1994	pomocnik	16 (0)
Ebénézer Mfomou	wiosna 1995	napastnik	7 (0)
Jean Black Ngody	wiosna 2006	pomocnik
Moses Esingila Molongo	wiosna 2006	napastnik

[edytuj] Składy Stali Mielec

...

[edytuj] Aktualny skład (2007/2008)

Zawodnik	Rok ur.	Liga								Puchar Polski[45][46][47]
		Runda jesienna[45][46]				Runda wiosenna[48]
		Mecze	Minuty		/	Mecze	Minuty		/	Mecze	Minuty		/
Bramkarze
Łukasz Ćwiczak	1990	10	862	0	2/1	1	90	0	0/0	1	90	0	0/0
Paweł Kozieł	1988	6	540	0	0/0	3	256	0	0/0	—
Grzegorz Witkowski	1989	2	128	0	0/0	13	1084	0	1/1	2	180	0	0/0
Obrońcy
Michał Czarny	1989	11	869	0	0/0	16	1395	0	1/0	3	270	1	0/0
Marek Czopko	1990	16	1440	0	1/0	11	990	1	1/0	3	270	1	0/0
Krystian Getinger	1988	14	1260	3	3/0	—				—
Tomasz Gilarski	1989	4	221	0	0/0	—				—
Maciej Gozdecki	1990	—				1	5	0	0/0	2	90	0	0/0
Kornel Kołacz	1990	3	270	0	0/0	16	1440	0	3/0	1	90	0	0/0
Kamil Kościelny	1991	—				3	130	0	0/0	1	57	0	0/0
Arkadiusz Marszałek	1989	15	1319	0	4/0	15	1350	0	2/0	2	78	0	0/0
Mateusz Podstolak	1991	2	8	0	0/0	5	380	0	0/0	1	90	0	0/0
Maciej Szajna	1988	1	90	0	0/0	—				—
Pomocnicy
Sebastian Bajorek	1990	—				1	14	0	0/0	1	30	0	0/0
Maciej Domański	1990	5	268	0	0/0	2	55	0	0/0	2	90	1	1/0
Oskar Fryc	1989	16	1321	2	3/0	15	1292	2	1/0	2	175	0	0/0
Damian Jędryka	1989	16	1180	1	1/0	16	1274	1	2/0	1	90	0	0/0
Jakub Kędzior	1988	16	725	2	0/0	9	198	0	0/0	2	180	3	0/0
Piotr Marynowski	1990	—				—				1	45	0	0/0
Jakub Popielarz	1990	16	989	2	0/0	14	926	0	0/0	2	180	1	0/0
Kamil Porzuczek	1989	9	302	0	1/0	—				1	90	2	0/0
Kamil Rado	1990	—				11	490	1	0/0	1	90	0	0/0
Ireneusz Ryniewicz	1988	14	848	0	4/0	10	548	1	1/0	1	90	0	0/0
Paweł Sekuła	1989	15	1209	3	5/2	14	1045	3	2/0	1	70	0	0/0
Damian Skiba	1988	9	239	0	1/0	6	151	1	0/0	1	90	0	0/0
Michał Szymański	1989	—				—				1	45	0	0/0
Napastnicy
Łukasz Korab	1989	17	1161	10	3/0	15	620	3	2/0	1	90	0	0/0
Michał Pruchnik	1991	2	31	0	0/0	11	508	2	2/0	2	135	1	0/0
Sebastian Ryguła	1989	17	1319	5	0/0	12	980	1	0/0	2	135	1	0/0
Paweł Sedlaczek	1990	3	34	0	0/0	11	165	3	3/0	2	95	3	0/0
Igor Wójtowicz	1990	5	65	1	0/0	—				—
Jakub Zima	1989	4	56	0	0/0	—				—
Podsumowanie		17	1530	29	28/3	16	1440	19	21/1	3	270	14	1/0

[edytuj] Trenerzy Stali Mielec

Mielecką drużynę prowadziło wielu wybitnych trenerów. Wśród nich był Michał Matyas, który przed przyjściem do Mielca był selekcjonerem reprezentacji Polski (w latach 1950-52), a także Antoni Brzeżańczyk, który reprezentację prowadził w 1966, już po opuszczeniu Mielca. Z kolei Zenon Książek był w 1973 trenerem reprezentacji młodzieżowej. Jedynym zagranicznym trenerem mielczan był Węgier Karoly Kontha, który doprowadził drużynę do pierwszego mistrzostwa Polski. Wielu szkoleniowców zasiadało na trenerskiej ławce kilkukrotnie, najwięcej Włodzimierz Gąsior, który robił to pięciokrotnie (od początku lat 80. do 2007).

Lata Trener Asystent 1947–1948 Stanisław Maurer 1948–1952 Rudolf Pyrich 1952–1953 Eustachy Poticha 1954–1956 Antoni Brzeżańczyk 1957–1958 Michał Matyas 1959–1960 Antoni Brzeżańczyk 1961 Henryk Skromny 1962 Czesław Szuszczyk 1962–1963 Michał Matyas 1963–1964 Stanisław Malczyk 1964 Otton Opiełka 1964–1965 Władysław Lemiszko 1966–1967 Konrad Jędryka 1968–1972 Andrzej Gajewski 1973 Karoly Kontha Aleksander Brożyniak 1973–1974 Aleksander Brożyniak Zenon Książek 1974–1975 Zenon Książek Orest Lenczyk 1975–1977 Edmund Zientara Henryk Czylok 1977 Alfred Gazda 1977–1978 Konstanty Pawlikaniec 1978–1980 Zenon Książek 1980–1981 Mieczysław Kruk Marian Kosiński 1981–1982 Józef Walczak 1982 Witold Karaś 1982–1983 Jacek Machciński Henryk Jałocha 1982–1983 Marian Kosiński 1983–1984 Henryk Stroniarz Włodzimierz Gąsior

Lata Trener Asystent 1984–1985 Włodzimierz Gąsior 1985–1986 Ryszard Latawiec 1986–1987 Zenon Książek Włodzimierz Jakubowski 1987–1990 Włodzimierz Gąsior Janusz Białek 1990 Marian Kosiński 1990–1991 Włodzimierz Gąsior 1991–1993 Grzegorz Lato Janusz Białek 1993 Witold Karaś Krzysztof Rześny 1993–1995 Franciszek Smuda Jan Złomańczuk 1995 Jan Złomańczuk Leszek Brzeziński 1996–1997 Grzegorz Lato Leszek Brzeziński i Witold Karaś ... ?-1998 Jerzy Płaneta Zbigniew Hariasz 1999 Marek Chamielec 1999-? Jerzy Płaneta ... 2000 Witold Karaś 2000-2001 Roman Gruszecki 2001 Marek Lorenc Robert Mazur 2001-2002 Krzysztof Łętocha Robert Mazur 2002-? Jacek Klisiewicz ... 2003–2006 Włodzimierz Gąsior Andrzej Jaskot, Tomasz Tułacz 2006 Tomasz Tułacz Robert Mazur 2006-2007 Włodzimierz Gąsior 2007 Janusz Białek 1.10-31.12.2007 Zbigniew Hariasz[49] Marek Chamielec obecny, od 1.01.08 Andrzej Jaskot

[edytuj] Działacze

[edytuj] Kierownicy drużyny Stali Mielec Lata 40. Franciszek Zybura Zygmunt Nosal Stanisław Bayer Paweł Węgrzynowski 1950-55 Bolesław Klimański Stanisław Bayer Roman Wcisło Edward Kołacz Stanisław Czopek 1956-59 Zygmunt Nosal Stanisław Czopek Edward Kołacz Stanisław Olczak Józef Wcisło 1961-67 Edward Kołacz Tertulian Świech 1967-70 Władysław Szadkowski Ludwik Niegowski Józef Klich Edward Kieżel 1970-75 Józef Dubiel 1987-88 Leszek Lichy 1992-93 Edward Kieżel Waldemar Gajek 1993-94 Edward Oratowski 2001 Janusz Pacholec 2002 Robert Mazur 2003-05 Jerzy Jaskot 2006 Mariusz Mokrzycki Adam Soboń obecny Bartłomiej Jaskot

[edytuj] Prezesi Stali Mielec Prezesi klubu sportowego 1939 Tadeusz Golnik 1945-47 Maciej Sarnowski 1948-50 Marian Suszycki 1950-52 Stanisław Dudziński 1953 Kazimierz Dyląg 1954-56 Henryk Żołna 1956 Henryk Latos 1957 Franciszek Jasiński 1957-59 Marian Zimny 1959 Bolesław Mędrala 1959 Edward Kołacz 1960-62 Władysław Hubicki 1962-65 Witold Rycerski 1965-67 Stanisław Duszkiewicz 1967-69 Mieczysław Mądracki 1967-84 Edward Kazimierski (wiceprezes urzędujący) 1969-72 Stefan Gałka 1972-75 Julian Krężel 1975-77 Stefan Węgrzynek 1977-79 Mieczysław Mądracki 1979-82 Józef Starzyk 1982-84 Stanisław Bek 1984-86 Mieczysław Mądracki 1986-87 Józef Staniszewski 1987-90 Witold Słowiński 1990 Edward Świątek 1990-91 Teofil Hernik 1991-92 Andrzej Bińkowski (p.o., także długoletni wiceprezes urzędujący) 1992-93 Tadeusz Witek 1993-96 Stanisław Wójtowicz 1996-97 Manfred Sieroń Prezesi klubu piłkarskiego 1994-96 Thomas Mertel (prezes autonomicznej sekcji piłki nożnej) 2000-03 Waldemar Kawalec 2001 Krzysztof Rześny 2003 Włodzimierz Gąsior 2003-04 Lucjan Surowiec 2004-2005 Olgierd Ortyl 2005-obecnie Jacek Klimek

[edytuj] Drużyny młodzieżowe Stali

W latach 60. juniorzy odnosili sukcesy na krajowych boiskach, zdobywając w 1964 Wicemistrzostwo Polski Juniorów. Po nierozstrzygniętym finałowym turnieju rozegranym w Mielcu o mistrzostwie zadecydował szczęśliwy dla Arkonii Szczecin rzut monetą, gdyż zarówno Stal jak i Arkonia zakończyły rozgrywki z jednakową liczbą punktów i stosunkiem bramek, a w bezpośrednim pojedynku padł remis 2:2. W wicemistrzowskiej drużynie grali m.in. Zygmunt Kukla i Włodzimierz Gąsior.

W latach 1968 i 1969 mielczanie dwukrotnie zajęli 3. miejsca Mistrzostw Polski Juniorów. W 1968 Stal została mistrzem ligi wojewódzkiej, a po półfinałowym turnieju (mecze z Piastem Gliwice (1:2), Starem Starachowice (3:0) i Unią Oświęcim (4:0)) awansowała do turnieju finałowego rozegranego w dniach 18–21 lipca 1968 w Mielcu, gdzie pokonała Lechię Gdańsk, zremisowała z Górnikiem Wałbrzych i przegrała z Odrą Opole. Z kolei w 1969 lepsi od mielczan okazali się juniorzy Legii Warszawa i Lublinianki.

Obecnie, mimo gry pierwszej drużyny w IV lidze, mielecka młodzież należy do najbardziej utalentowanej w kraju. Kilka lat temu powołana została Szkoła Mistrzostwa Sportowego im. Grzegorza Lato w Mielcu. W wyniku rozwoju szkolenia młodych piłkarzy w Mielcu, w 2006 mieleccy juniorzy powtórzyli sukcesy swoich poprzedników z końca lat 60. zdobywając 3. miejsce Mistrzostw Polski Juniorów Starszych. W turnieju finałowym mielczanie przegrali z Gwarkiem Zabrze i Tomasovią Tomaszów Lubelski i wygrali z Piastem Białystok^[50][51].

W 2007 po raz pierwszy w historii mieleckiego klubu do finałowych rozgrywek o Mistrzostwo zakwalifikowały się jednocześnie obie drużyny juniorów. Juniorzy młodsi pod kierunkiem Witolda Karasia zdobyli pierwsze w historii klubu Mistrzostwo Polski Juniorów Młodszych pokonując Cracovię i SMS Łódź, oraz remisując z Jagiellonią Białystok^[52][53]. Ponadto dwaj mieleccy piłkarze zostali wyróżnieni indywidualnie, Jakub Popielarz został najlepszym zawodnikiem turnieju, a Łukasz Ćwiczak najlepszym bramkarzem^[53]. 31 stycznia 2008 cała drużyna juniorów młodszych została uhonorowana w 48. Plebiscycie na 10 Sportowców Podkarpacia organizowanym przez rzeszowskie Nowiny tytułem Talent Roku^[42][43].

Juniorzy starsi pod kierunkiem Włodzimierza Gąsiora zdobyli Wicemistrzostwo Polski Juniorów Starszych pokonując na finałowym turnieju SMS Łódź i Zagłębie Lubin, oraz przegrywając z Amicą Wronki^[54][53].

Aktualnie pierwsza drużyna czwartoligowej Stali składa się głównie z piłkarzy juniorów starszych. Młodzi mieleccy piłkarze są także regularnie powoływani do młodzieżowych reprezentacji Polski różnych kategorii wiekowych.

[edytuj] Przebieg turniejów finałowych Mistrzostw Polski juniorów

Rok	Data i miejsce	Tabela końcowa	Mecze
1964	Mielec	Lp. Drużyna Pkt Bramki 1. Arkonia Szczecin 3 5:4 2. Stal Mielec 3 5:4 3. ? 4. ?	Stal Mielec - Arkonia Szczecin 2:2
1968	18–21 lipca, Mielec	Lp. Drużyna Pkt Bramki 1. Górnik Wałbrzych 2. Odra Opole 4 4:1 3. Stal Mielec 3 3:2 4. Lechia Gdańsk	Stal Mielec - Lechia Gdańsk 2:0 Stal Mielec - Górnik Wałbrzych 1:1 Stal Mielec - Odra Opole 0:1[55] Odra Opole - Górnik Wałbrzych 0:1 Odra Opole - Lechia Gdańsk 3:0
1969	Lublin	Lp. Drużyna Pkt Bramki 1. Legia Warszawa 2. Lublinianka 3. Stal Mielec 4. ?
2006	5–9 lipca, Ostrowiec Św.	Lp. Drużyna Pkt Bramki 1. Gwarek Zabrze 7 7:2 2. Tomasovia Tomaszów Lub. 4 5:5 3. Stal Mielec 3 2:6 4. Piast Białystok 2 4:5	Gwarek Zabrze - Stal Mielec 4:1 (data: 5 lipca, bramki: Lacek, Wróbel, Feruga, Zięba - Leśniowski) Piast Bialystok - Tomasovia 3:3 (data: 5 lipca, bramki: Klimowicz 3 - Gozdek 2, Wawryca) Tomasovia - Stal Mielec 2:0 (data: 7 lipca, bramki: Gozdek, Raczkiewicz) Gwarek Zabrze - Piast Białystok 1:1 (data: 7 lipca, bramki: Sobczak - Danilyczyk) Gwarek Zabrze - Tomasovia 2:0 (data: 9 lipca, bramki: Furczyk, Ambroziak) Stal Mielec - Piast Białystok 1:0 (data: 9 lipca, bramka: Radulj)
2007 (U-19)	9–13 lipca, Toruń, Lubań, Nieszawa, Gniewków	Lp. Drużyna Pkt Bramki 1. Amica Wronki 7 8:2 2. Stal Mielec 6 5:4 3. SMS Łódź 4 5:6 4. Zagłębie Lubin 0 2:8	Amica Wronki - Stal Mielec 3:1 (miejsce: Toruń, data: 9 lipca, bramka dla Stali: Leśniowski, widzów: ok.200) Zagłębie Lubin - SMS Łódź 2:3 (miejsce: Toruń, data: 9 lipca, bramki dla SMS: Żłobiński, Olszak) Stal Mielec - Zagłębie Lubin 1:0 (miejsce: Nieszawa, data: 11 lipca, bramka dla Stali: Sekuła, widzów: ok.300) SMS Łódź - Amica Wronki 1:1 (data: 11 lipca) SMS Łódź - Stal Mielec 1:3 (miejsce: Toruń, data: 13 lipca, bramki dla Stali: Czarny, Sekuła, Leśniowski, widzów: ok.300) Zagłębie Lubin - Amica Wronki 0:4 (data: 13 lipca)
2007 (U-17)	10–14 lipca, Siemiatycze i Mielnik	Lp. Drużyna Pkt Bramki 1. Stal Mielec 7 6:0 2. Jagiellonia Białystok 5 3:2 3. SMS Łódź 4 8:4 4. Cracovia 0 1:12	Jagiellonia Białystok - Stal Mielec 0:0 (miejsce: Siemiatycze, data: 10 lipca, widzów: ok.500) SMS Łódź - Cracovia 6:1 (data: 10 lipca) Stal Mielec - SMS Łódź 1:0 (miejsce: Mielnik, data: 12 lipca, bramka dla Stali: Wójtowicz, widzów: ok.200) Cracovia - Jagiellonia Białystok 0:1 (data: 12 lipca) Stal Mielec - Cracovia 5:0 (miejsce: Mielnik, data: 14 lipca, bramki dla Stali: Kusak, Domański, Rado, Pisarczyk, Sedlaczek, widzów: ok.300) Jagiellonia Białystok - SMS Łódź 2:2 (data: 14 lipca)

[edytuj] Składy drużyn, które zdobyły trofea w Mistrzostwach Polski juniorów

Wicemistrzostwo 1964	Zygmunt Kukla, Jan Banaś, Zbigniew Stadnik, Tadeusz Rogowski, Jan Rymanowski, Włodzimierz Gąsior, Stanisław Paluch, Zbigniew Pomykała, Janusz Korpanty jr, Waldemar Wieprzęć, Roman Jeleń, Jan Maziarz, Witold Stelnik, Stanisław Czajkowski trener: Mieczysław Noworyta
3. miejsce 1968	Sławomir Waliszewski, Ryszard Wrażeń, Andrzej Korpanty, Czesław Buda, Marek Garlewicz, Grzegorz Lato, Janusz Kapuściński, Stanisław Stępień, Waldemar Wydro, Jan Wiącek, Marian Dymek, Zenon Lipa, Zbigniew Noworyta, Kazimierz Czerw, Stanisław Myjak, Ryszard Chęciński, Andrzej Wieśniak trener: Konrad Jędryka
3. miejsce 1969	Sławomir Waliszewski, Ryszard Wrażeń, Jan Wiącek, Czesław Buda, Stanisław Stępień, Waldemar Wydro, Stanisław Myjak, Marian Dymek, Ryszard Chęciński, Andrzej Wieśniak, Zbigniew Noworyta, Zenon Lipa, Witold Karaś, Wiesław Kusek, Kazimierz Pietras, Leszek Stępień, Zbigniew Stanowski trenerzy: Konrad Jędryka i Mieczysław Noworyta
3. miejsce 2006	Sebastian Kusak, Patryk Tylski, Damian Bąk, Michał Cebula, Krystian Getinger, Krystian Pydych, Rafał Pydych, Maciej Szajna, Tomasz Szopa, Kamil Kułak, Mateusz Leśniowski, Kamil Radulj, Ireneusz Ryniewicz, Damian Skiba, Kamil Tylutki, Marek Fundakowski, Jakub Kędzior, Waldemar Złotek trener: Włodzimierz Gąsior
Wicemistrzostwo j.starszych 2007	Paweł Kozieł, Grzegorz Witkowski, Michał Czarny, Krystian Getinger, Tomasz Gilarski, Rafał Pydych, Maciej Szajna, Oskar Fryc, Damian Jędryka, Mateusz Leśniowski, Kamil Porzuczek, Irek Ryniewicz, Paweł Sekuła, Damian Skiba, Kamil Tylutki, Jakub Kędzior, Łukasz Korab, Waldemar Złotek trener: Włodzimierz Gąsior
Mistrzostwo j.młodszych 2007	Łukasz Ćwiczak, Sebastian Kusak, Marek Czopko, Mateusz Faka, Maciej Gozdecki, Kornel Kołacz, Mateusz Podstolak, Mateusz Stalmach, Sebastian Bajorek, Maciej Domański, Łukasz Gorzelany, Piotr Marynowski, Paweł Pisarczyk, Jakub Popielarz, Kamil Rado, Paweł Sedlaczek, Patryk Stępień, Igor Wójtowicz trener: Witold Karaś

[edytuj] Stal II Mielec

Druga drużyna Stali gra aktualnie w VI lidze (A-klasa – grupa mielecka). W sezonie 2004/05 po zajęciu 1. miejsca w grupie mieleckiej B-klasy awansowała do A-klasy, gdzie w sezonach 2005/06 i 2006/07 zajmowała 3. miejsce.

Największym osiągnięciem rezerw Stali było dotarcie do IV rundy Pucharu Polski w sezonie 1992/93 (Stal II w PP).

[edytuj] Kibice

Stal Mielec ma wiernych kibiców, którzy chodzą na mecze swojej drużyny, organizują także wyjazdy na mecze poza Mielcem. Mają swoje Zgody i Kosy z kibicami innych klubów:

Zgody Cracovia (od 1983) Czarni Jasło (od początku lat 90.) Korona Kielce (od 1983) Sandecja Nowy Sącz (od 1988)

Kosy Resovia Rzeszów Siarka Tarnobrzeg Stal Stalowa Wola Wisłoka Dębica

Istnieje wiele piosenek i przyśpiewek traktujących o Stali, jej przyjaciołach, oraz wrogach^[56]. Bardzo często w mieście można także spotkać klubowe vlepki^[56] (oficjalna strona organizowała nawet konkurs na najlepszą vlepkę Stali). Istnieje ponad 20 różnych wzorów klubowych szalików^[56].

[edytuj] Muzeum Stali

W siedzibie klubu przy ul. Solskiego działa muzeum w którym można oglądać kolekcję pamiątek związanych ze Stalą. Powstało ono w 2003 z inicjatywy Stowarzyszenia Sympatyków Stali "3xS" i Leszka Śledziony.

[edytuj] Ciekawostki

• Rekordy
  • Najwyższe zwycięstwo w I lidze (w domu): Stal Mielec – ŁKS Łódź 7:0 (8 sierpnia 1973)
  • Najwyższe zwycięstwo w I lidze (na wyjeździe): Polonia Bytom – Stal Mielec 0:6 (20 czerwca 1973)
  • Najwyższa porażka w I lidze: Górnik Zabrze – Stal Mielec 7:1 (sezon 1961) i Arkonia Szczecin – Stal Mielec 7:1 (sezon 1962)
  • Najwyższe zwycięstwo w Pucharze Polski: Grom Czerwony Bór - Stal Mielec 0:5 (sezon 1985/86, II runda)
  • Najwyższa porażka w Pucharze Polski: Stal Mielec - Odra Wodzisław 0:4 (sezon 1996/97, 1/8 finału); Korona Kielce - Stal Mielec 4:0 (sezon 2004/05, runda grupowa)
• Istotne mecze
  • Pierwszy mecz w historii: Stal Mielec – Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" Mielec 4:1 (1939)
  • Pierwszy mecz w I lidze: Stal Mielec – ŁKS Łódź 1:1 (19 marca 1961)^[2]
  • Ostatni mecz w I lidze: Śląsk Wrocław – Stal Mielec 4:1 (12 czerwca 1996)
• Mecze Stali Mielec przeciwko reprezentacjom narodowym:
  • Stal Mielec – reprezentacja Kuwejtu 1:0 (1994, Norymberga)
  • Stal Mielec – reprezentacja Polski U-17 2:0 (5 sierpnia 2007, Pustynia)^[23]
  • Stal Mielec – reprezentacja Polski U-16 3:0 (14 maja 2008, Pustynia)^[57]
• Inne drużyny piłkarskie o nazwie Stal Mielec
  • Stal Mielec New York – założona przez nowojorską Polonię w 2004, gra w lidze Cosmopolitan Soccer League
  • Stal Mielec Chicago – założona przez chicagowską Polonię w sierpniu 2006, przystąpiła do rozgrywek Okocim Soccer League

[edytuj] Przypisy

[edytuj] Bibliografia

Pozycje użyte w tworzeniu artykułu

(dotyczy także artykułów Stal Mielec w krajowych rozgrywkach w piłce nożnej i Stal Mielec w Pucharze Polski)

• Józef Witek: Encyklopedia miasta Mielca. Tom 1. Mielec: Wydawnictwo "AWR Korso", 2004. ISBN 83-906287-7-5. 
• Cykl artykułów Fleszem ze Stali autorstwa Leszka Śledziony w Tygodniku Regionalnym Korso z lat 2004-2005. ISSN 1231-4188.
• Artykuły z biografiami piłkarzy w Tygodniku Regionalnym Korso z lat 2003-2004. ISSN 1231-4188.
• Cykl artykułów Fleszem ze Stali autorstwa Leszka Śledziony w Gazecie Lokalnej Wydarzenia z roku 2007. ISSN 1896-8821.
• Janusz Jeleń: Liga gra i po pięćdziesiątce. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988. ISBN 83-217-2657-7. 
• Leszek Śledziona: Stalowcy na Mistrzostwach Świata (Dodatek specjalny do Wizjera Regionalnego, lipiec 2006). 2006. ISBN 83-920379-5-2. 

• WWW:
  • STALmielec.com / Oficjalny serwis FKS Stal Mielec (pl).
  • RSSSF: Archium The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (en).
  • Paweł Mogielnicki: Pawel Mogielnicki's Page (en).
  • 90minut.pl (pl).
  • Reprezentacja.com.pl Nieoficjalny serwis Reprezentacji Polski w piłce nożnej (pl).
  • Krzysztof Baryła: kazimierzgorski.pl (pl). [dostęp 2 lipca 2007].
  • EuroCups Online: EuroCups Archive (pl).
  • Jan Alsos: Planet World Cup (en).
  • Jérôme Faugeras: The Jérôme FAUGERAS' football page (en).
  • Dziennik Polski (archiwum internetowe) (pl).
  • archiwalne wersje stal.mielec.pl, stalmielec.pl i stalmielec.com zachowane na Archive.org

Inne pozycje związane z tematem

• Jan Filipowicz, Andrzej Kosiorowski: Przez cztery dziesięciolecia z Fabrycznym Klubem Sportowym "PZL-Stal" Mielec 1939-1979: 500 mecz w I lidze piłki nożnej. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979. 
• Wojciech Gorczyca, Władysław Morytko, Marek Szymczak: 50 lat Fabrycznego Klubu Sportowego PZL-Stal Mielec. Mielec: 1989. 
• Jan Filipowicz (red.): 30 lat FKS "Stal" Mielec. Mielec: 1970. 
• Andrzej Gowarzewski: Biało-czerwoni : piłkarska reprezentacja Polski 1921-2001 : ludzie mecze fakty daty. Katowice: GiA, 2001. ISBN 83-88232-08-8. 
• Andrzej Gowarzewski: O tytuł mistrza Polski : 1920-2000 = History of Polish championships. Katowice: "GiA", 2000. ISBN 83-88232-02-9. 

[edytuj] Zobacz też

Tabela wszech czasów I ligi polskiej w piłce nożnej • Lista klubów występujących w I lidze

Mistrzowie Polski w piłce nożnej • Mistrzowie Polski juniorów w piłce nożnej

I liga polska w piłce nożnej • II liga polska w piłce nożnej • IV liga polska w piłce nożnej (grupa podkarpacka)

Podkarpacki ZPN

Reprezentacja Polski w piłce nożnej

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalny serwis Stali Mielec
• Strona Kibiców FKS Stal Mielec