Mieniak tęczowiec
Z Wikipedii
| Mieniak tęczowiec | |
 Mieniak tęczowiec |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | stawonogi |
| Gromada | owady |
| Podgromada | uskrzydlone |
| Rząd | motyle |
| Rodzina | rusałkowate |
| Gatunek | mieniak tęczowiec |
| Nazwa systematyczna | |
| Apatura iris | |
| (Linnaeus, 1758) | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Mieniak tęczowiec (Apatura iris) - owad z rzędu motyli. Skrzydła o rozpiętości 60-75 mm. Skrzydła samca są z wierzchu czarno-brunatne z granatowym połyskiem, samicy czarno-brunatne bez połysku. Na wierzchu przednich skrzydeł czarna plamka (bez pomarańczowej obwódki), na tylnych skrzydłach biała przepaska.
Owady dorosłe można spotkać od końca czerwca do początku sierpnia. W odróżnieniu od większości motyli dziennych mieniaki tęczowce (i blisko spokrewnione z nimi mieniaki strużniki, mieniaki metis) żywią się nie nektarem, ale sokiem wyciekającym z ran na drzewach i płynami zawartymi w gnijących substancjach (także odchodach zwierzęcych). Podłużnie żeberkowane jaja są składane przez samice pojedynczo, na wierzchu liści pokarmowych gąsienic.
Gąsienice są zwężone z obu końców, intensywnie zielone. Posiadają charakterystyczne różki upodabniające je do bezskorupowych ślimaków. Żerują od sierpnia. Podstawową rośliną żywicielską jest wierzba iwa, uzupełniającymi wierzba szara i wierzba uszata. Gąsienica jest formą zimującą i wiosną kontynuuje żerowanie,
Przepoczwarczenie następuje pod koniec maja. Poczwarki przyczepione są do spodu liści.
Mieniak tęczowy spotykany jest w całej Europie Środkowej. Na zachodzie jego zasięg sięga południowej części Wielkiej Brytanii, na wschodzie Amuru.
Typowe biotopy tego motyla to lasy liściaste i mieszane.
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Strojny, 1981, Nasze zwierzęta, Państwowe Wydawnictwa Rolnicze i Leśne, ISBN 83-09-00045-6.
