Mietlica pospolita
Z Wikipedii
Mietlica pospolita | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | jednoliścienne |
Rząd | wiechlinowce |
Rodzina | wiechlinowate |
Rodzaj | mietlica |
Gatunek | mietlica pospolita |
Nazwa systematyczna | |
Agrostis capillaris L. | |
Synonimy | |
A. tenuis Sibth., A. vulgaris With. | |
Galeria zdjęć i grafik |
Mietlica pospolita (Agrostis capillaris L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wiechlinowatych (traw). W Polsce jest bardzo pospolity na całym obszarze, zarówno na niżu, jak i w górach.
Spis treści |
[edytuj] Morfologia
- Łodyga
- Cienkie, ukośnie podnoszące się źdźbło o wysokości (10(30)-70(90) cm. W dolnej części źdźbło zakorzenia się. Pod ziemią roślina wytwarza rozłogi o długości do 20 cm. Pędy płonne są wydłużone.
- Liście
- Żywozielone. Języczki na najwyższej blaszce liściowej są krótkie (0,3-1 mm) i ucięte.
- Kwiaty
- Zebrane w czerwonofioletową wiechę o kłoskach zebranych na końcach gałązek. Wiecha ma długość 1-15(20 cm) i również po przekwitnięciu jest rozpierzchła. Gałązki wiechy są cienkie, gładkie, czasami faliste i odstające poziomo. Kłoski nie posiadają ości, mają długość 2-2,5 mm i odstają na wszystkie strony. Plewy długie i ostro zakończone, plewki górne mają grubość 0,5-0,75 grubości plewki dolnej.
[edytuj] Biologia
Bylina. Kwitnie od czerwca do lipca. Jest wiatropylna. Liczba chromosomów 2n=28. Kiełkownie nasion jest pobudzane przez światło[1]. Skoszona odrasta dość słabo.
[edytuj] Ekologia
Siedlisko: łąki, świetliste lasy, wrzosowiska, murawy, zbocza, pastwiska, poręby leśne. Hemikryptofit. Spotykana jest głównie na glebach suchych i średnio żyznych lub jałowych. W górach występuje aż po piętro kosówki. Dobrze znosi suszę. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Sieglingio-Agrostietum i gatunek wyróżniający dla klasy (Cl.) Violetea-calaminariae[2].
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z mietlicą psią, m. olbrzymią i m. rozłogową.
Występuje w 2 podgatunkach:
- A. capillaris L. ssp. capillaris - ma wzniesioną lub kolankowato podnoszącą się łodygę o długości 20-90 cm i krótkie kłącze. Pospolicie występuje w lasach i na łąkach
- A. capillaris L. ssp. repens (Schur)Schwartz – roślina tworząca luźne poduchy, o łodydze zakorzeniającej się. Często występują pędy płone, rozmnaża się za pomocą rozłogów. Występuje na wrzosowiskach, głównie na piaszczystym podłożu.
[edytuj] Zastosowanie
Jest uprawiana jako roślina łąkowa. Na łąkach nizinnych uważana jest za roślinę o średniej wartości pokarmowej, na łąkach górskich ma większą wartość, gdyż tworzy tutaj naturalne zespoły roślinności. Na glebach ubogich pojawia się samorzutnie, tak, że nie trzeba jej tutaj wysiewać. Znajduje się w rejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej. Używana jest również do obsiewania trawników.
Przypisy
- ↑ Założenie i pielęgnacja trawnika. [dostęp 18 czerwiec 2008].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Czasopismo "Przyroda Polska", nr 6/2003. Tytuł art. "Zielnik".
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.