Mikołaj z Oporowa

Z Wikipedii

Mikołaj z Oporowa herbu Sulima (ur. ok. 1365, zm. 1425) - dostojnik z okresu panowania Władysława Jagiełły, wojewoda łęczycki (1419-1425).

Był synem Włodzimierza z Oporowa. Jako bliski współpracownik króla uzyskał wiele urzędów, z których najważniejszy to urząd wojewody łęczyckiego. Wokół rodzinnej wsi i lokowanego przez siebie miasteczka Oporów stworzył znaczną posiadłość ziemską, (28 wsi), która stała się podstawą materialną magnackiej pozycji tej rodziny przez 100 lat. Pozostawił sześciu synów, z których najwybitniejsi to Władysław z Oporowa - arcybiskup gnieźnieński oraz Piotr z Oporowa - wojewoda łęczycki.

[edytuj] Bibliografia

• J. Bieniak, Oporowski Mikołaj (właściwie Mikołaj z Oporowa) h. Sulima (ok. 1365-1425), wojewoda łęczycki, Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV, Wrocław 1979, s. 138-139.
• T. Nowak, Własność ziemska w ziemi łęczyckiej w czasach Władysława Jagiełły, Łódź 2003.
• T. Piotrowski, Dostojnicy województwa łęczyckiego za pierwszych Jagiellonów, Warszawa 1935.
• A. Szymczakowa, Urzędnicy łęczyccy i sieradzcy do połowy XV wieku, „Acta Universitatis Lodziensis”, Folia historica, t. 20, 1984.
• Z. Wilk-Woś, Władysław z Oporowa (ok. 1395-1453), podkanclerzy królewski, biskup włocławski i arcybiskup gnieźnieński, „Studia Claramontana”, t. 21, 2003, s. 174-449.