Mikropropagacja fotoautotroficzna

Z Wikipedii

Mikropropagacja fotoautotroficzna - (ang. photoautotrophic micropropagation PAM; photoautotrophic tissue culture system PTCS) - jest to mikrorozmnażanie (rozmnażanie wegetatywne in vitro) w warunkach fotoautotroficznych. Jeżeli środowisko zostanie tak zmodyfikowane, aby umożliwić fotosyntezę, to zielone eksplantaty roślinne mogą rosnąć in vitro na pożywkach nie zawierających cukru.

Teorię mikropropagacji fotoautotroficznej stworzył japoński profesor Toyoki Kozai z zespołem z Chiba University. Wszystkie składniki pokarmowe w medium występują w formie nieorganicznej. Zmodyfikowane warunki środowiska to przede wszystkim wyższe natężenie światła (odpowiednia dla roślin długość fali) i dostęp dwutlenku węgla.

Zaletami metody są:

• ograniczenie zakażeniami mikrobiologicznym,
• możliwość używania większych naczyń,
• możliwość powiększania skali,
• większa odporność roślin na stres,
• zredukowane ryzyko mutacji materiału.

W 1992 roku "Japanese Society of Environment Control in Biology" przyznało profesorowi Kozai nagrodę za powyższą teorię.
Kultury roślinne otrzymane drogą mikropropagacji fotoautotroficznej charakteryzują się dużą zdrowotnością, wykazując normalną morfologię i fizjologię.