Mineralizacja (chemia)
Z Wikipedii
Termin Mineralizacja posiada dwa znaczenia:
- Proces wzbogacania substancji w minerały - głównie w rozmaite, łatwo dysocjujące sole nieorganiczne. Mineralizacja może następować naturalnie (np. poprzez kontakt wody z naturalnie występującymi minerałami) lub sztucznie, poprzez celowe dodawanie rozpuszczalnych soli nieorganicznych do wody lub pokarmu. Mineralizacja w tym sensie jest też zjawiskiem występującym w organizmach żywych, które kontrolują nasycenie jonami nieorganicznymi swoich tkanek, co warunkuje ich właściwe funkcjonowanie. Np. brak odpowiedniej mineralizacji krwi może powodować poważne choroby układu krwionośnego. Podobnie deficyt jonów wapniowych w kościach i zębach skutkuje osłabieniem ich struktury, co często jest jedną z faz osteporozy. Stwierdzenie takiego deficytu wymaga zwykle interwencji w postaci podawania sztucznych preparatów wspomagających odpowiednią mineralizację tych tkanek.
- W chemii analitycznej - procesem mineralizacji nazywa się całkowity rozkład substancji do prostych stałych związków nieorganicznych, zazwyczaj poprzez ostrożne utlenianie lub odparowywanie. Na skutek tego procesu, z próbki jest całkowicie usuwany wodór, węgiel, siarka, fosfor i azot, które odparowywują w postaci pary wodnej i odpowiednich gazowych tlenków, zaś pozostałość to tlenki i sole innych pierwiastków obecnych w analizowanej substancji. Niegdyś mineralizację przeprowadzano tzw. metodą mokrą - zwykle poprzez ogrzewanie próbek z dodatkiem silnych kwasów utleniających takich jak np. kwas siarkowy. Obecnie w laboratoriach analitycznych częściej praktykuje się metodę suchą, która polega na ogrzewaniu próbek w dobrze wentylowanych piecach mikrofalowych o dużej mocy. Mineralizację prowadzi się zazwyczaj w celu stwierdzenia obecności i ustalenia stężenia pierwiastków śladowych w badanej substancji.
