Mirosław Żuławski
Z Wikipedii
Mirosław Żuławski (ur. 16 stycznia 1913 w Nisku, zm. 17 lutego 1995) - polski pisarz, dyplomata.
Ukończył prawo i Studium Dyplomatyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.
W czasie okupacji mieszkał z rodziną we Lwowie, tam urodził się jego syn Andrzej. Działał w AK - pisał biuletyny informacyjne, działał w podziemnym życiu kulturalnym. Był karmicielem, a później preparatorem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla, co skutecznie chroniło przed represjami okupanta. Po wyzwoleniu wyjechał ze Lwowa. Był zastępcą redaktora Rzeczypospolitej w Lublinie.
W latach 1945-1949 przebywał jako radca kulturalny na placówce w Paryżu, w latach 1949-1952 w Pradze. W latach 1952-1957 wchodził w skład zespołu redakcyjnego Przeglądu Kulturalnego, publikował też w tygodniku Świat. W latach 1956-1965 znów pracował w Paryżu reprezentując Polskę w UNESCO. Od 1971 był wicedyrektorem departamentu MSZ. Lata 1974-1977 spędził w Dakarze jako ambasador PRL w Senegalu; w 1978 przeszedł na emeryturę.
Jako poeta debiutował na łamach lwowskich "Sygnałów". Ojciec reżysera Andrzej Żuławskiego.
[edytuj] Książki
- Ostatnia Europa (1947),
- Rzeka Czerwona (1953),
- Portret wroga (1954),
- Opowieść atlantycka (1954),
- Drzazgi bambusa (1956),
- Psia gwiazda (1965),
- Opowieści mojej żony (1970),
- Pisane nocą (1973),
- Ucieczka do Afryki (1983),
- Album domowe (1997)
Napisał scenariusz filmu Opowieść atlantycka w reż. Wandy Jakubowskiej według własnego opowiadania pod tym tytułem.
