Wikipedysta:Mkeruj/brudnopis
Z Wikipedii
Fleksografia – technika druku wypukłego elastycznymi formami drukowymi i ciekłymi farbami szybko schnącymi.
Charakterystyczną cechą fleksografii jest występowanie elastycznej, wypukłej formy drukowej wykonanej zazwyczaj z polimeru, rzadziej z gumy. Dzięki temu technika ta stosowana może być w przypadkach, kiedy podłoże nie jest idealnie równe.Technika ta jest najbardziej uniwersalną techniką druku, jeśli chodzi o możliwości zadruku różnych podłoży drukowych. Za początek fleksografii przyjmuje się rok 1853, kiedy w USA wykonano pierwszą elastyczną płytę do maszyny rotacyjnej. W początkach istnienia fleksografię nazywano drukiem anilowym, gdyż stosowano farby z barwników anilowych, obecnie uważanych za mało doskonałe.
Technika drukowania fleksograficznego odbywa się prawie wyłącznie przy użyciu maszyn zwojowych.
Tradycyjna maszyna fleksograficzna składa się z kolejnych zespołów drukowych, na których oddzielnie drukowany jest każdy kolor składowy finalnego wydruku, oraz uszlachetnianie, np. lakier, laminat, cold stamping, hot stamping. Po każdym zespole następuje utrwalenie nadruku poprzez naświetlenie promieniami UV lub podgrzanie gorącym powietrzem. Podstawowym problemem wynikającym z tego jest rozciągnięcie materiału, dlatego nie wszystkie materiały można drukować na maszynach szeregowychCzęsto stosowaną techniką jest technika centralnego walca. W technologii tej formy drukowe różnych kolorów przenoszą swoje farby na jeden wspólny walec, z którym następnie styka się podłoże drukowe.
Farby stosowane we fleksografii charakteryzują się dobrym przyleganiem i możliwością bardzo szybkiego odparowania. Dlatego też dużo lepiej niż w innych technologiach udają się druki na podłożach niewsiąkliwych, np. na foliach z tworzyw sztucznych, przez co fleksografia ma olbrzymi udział w poligrafii branży opakowaniowej.
Dość skomplikowanym procesem jest przygotowalnia fleksograficzna – zarówno w fazie DTP, jak i przy wykonywaniu form drukowych. W fazie projektowania uwzględnić należy zjawisko rozciągnięcia formy nałożonej na wałek. Jest ono spowodowane faktem, iż forma jest elastyczna i posiada określoną grubość. Po umieszczeniu takiej formy na cylindrze formowym, wierzchnia jej warstwa ulega rozciągnięciu, a co za tym idzie, następuje zniekształcenie obrazu. Aby uniknąć tego zjawiska, w fazie przygotowania należy odpowiednio skrócić rysunek w jednym kierunku.
Programy komputerowe przygotowujące klisze do naświetlania polimerów uwzględniają poprawki kształtu, a także zmieniają obszary kolorów, tak by na granicy kolorów nie występowały "dziury" spowodowane niedokładnym przeniesieniem różnych kolorów na podłoże.
Formy drukowe (matryce), w zależności od wymagań im stawianych, mogą mieć formę elastycznych arkuszy mocowanych na cylindrach drukowych, lub gotowych cylindrów naświetlanych w specjalistycznych maszynach (tzw. matryce bezkońcowe)
Zastosowanie polimerów utwardzanych ultrafioletem, graficznych programów komputerowych oraz drukarek laserowych do przygotowania matrycy do naświetlania sprawiło, że technika fleksografii jest jedną z najtańszych w przygotowaniu technik drukarskich.
We fleksografii wyróżnia się maszyny do:
- druku wąskowstęgowego (podłoże drukowe ma postać wąskiej wstęgi) – tymi maszynami drukuje się etykiety i opakowania giętkie krótko nakładowe
- druku szerokowstęgowego – tymi maszynami drukuje się opakowania giętkie wysokonakładowe i pudełka kartonowe
- druku bezpośredniego na tekturze falistej
