Moc bierna
Z Wikipedii
Moc bierna w układach prądu zmiennego jest częścią energii elektrycznej pulsującą między elementem indukcyjnym lub pojemnościowym odbiornika, a źródłem energii elektrycznej lub między różnymi odbiornikami. W systemach elektroenergetycznych moc bierna związana jest z wymianą energii pola magnetycznego elementu indukcyjnego lub pola elektrycznego elementu pojemnościowego na energię dynamiczną magnetycznego sprzężenia wirnika generatora synchronicznego z wirującym polem magnetycznym stojana. Moc pulsowania (wymiany) tej energii nie jest zamieniana na pracę, niemniej jest ona konieczna do utrzymania stabilnego przemiennego pola magnetycznego lub elektrycznego w odbiorniku, niezbędnego do prawidłowej pracy tego odbiornika (np. transformatora). Moc bierna jest pobierana ze źródła w ciągu części okresu przebiegu zmiennego, a magazynowana przez odbiornik (w formie energii potencjalnej pola elektrycznego lub magnetycznego) i oddawana do źródła w ciągu innej części okresu, kiedy pole elektryczne lub magnetyczne w odbiorniku zanika.
W przypadku przebiegów sinusoidalnie zmiennych moc bierna jest równa iloczynowi wartości skutecznych napięcia i prądu, oraz sinusa kąta przesunięcia fazowego między napięciem a prądem.
W zależności od rodzaju odbiornika wyróżnia się
- moc bierną indukcyjną
- moc bierną pojemnościową
Jednostką mocy biernej (Q) jest var.
Odbiorniki jednofazowe: 
.
gdzie:
, 
– napięcie i prąd skuteczny.
Moc bierna zwiększa straty energii elektrycznej urządzeń wytwarzających i przesyłających energię elektryczną prądu przemiennego (generatorów, linii przesyłowych i transformatorów.
W Energetyce najczęściej operuje się jednostką Mvar (ang. Mega Volt Ampere Reactive) równą 106 var.
