Mocjusz
Z Wikipedii
| Mocjusz | |
| Chińskie nazwisko i imię | |
| Hanyu Pinyin | Mòzǐ |
| Wade-Giles | Mo-tzu |
| Spolszczenia | Mocjusz |
| Zn. tradycyjne | 墨子 |
| Zn. uproszczone | 墨子 |
Mocjusz (chiń. 墨子, Mozi; ur. ok. 470 p.n.e., zm. ok. 390 p.n.e.) – chiński filozof, twórca motizmu. Swoje poglądy zawarł w księdze nazywanej od jego imienia – Mozi. Po nastaniu Cesarstwa Chińskiego jego filozofia została zapomniana. Odkryto ją ponownie w XX wieku, kiedy to stała się przedmiotem zainteresowania ideologów Republiki Chińskiej oraz komunistów
Spis treści |
[edytuj] Krytyka konfucjanizmu
Krytykował tradycyjne instytucje, obrzędy i obyczaje. Krytykował także Konfucjusza i konfucjanistów twierdząc, że:
- Konfucjaniści nie wierzą w Boga i duchy, co sprawia, że są one niezadowolone,
- Konfucjaniści przypisują za dużą wagę do ceremonii pogrzebowych i żałoby, przez co ludzie tracą majątek i energię,
- Konfucjaniści kładą nacisk na muzykę, co także trwoni majątek i energię,
- Konfucjaniści wierzą w przeznaczenie, co skłania ludzi do lenistwa i poddania się losowi.
[edytuj] Bóg i etyka
Wierzył w Boga osobowego. Nauczał, że człowiek humanitarny i prawy to osoba, która realizuje wszechogarniającą miłość (idea ta stała się centralną teorią motistów). Twierdził, że każdy powinien kochać każdego jednakowo i bez różnicy. Przeciwieństwem wszechogarniającej miłości jest zasada rozróżnienia, na podstawie której nie dba się o przyjaciół, bliskich i innych ludzi. Mozi twierdził też, że właściwa zasada postępowania, to wszechogarniająca miłość, a rozróżnienie, to zło. Zadaniem człowieka humanitarnego jest działanie dla dobra świata, a idealny dobry świat można stworzyć jedynie przestrzegając zasady wszechogarniającej miłości. Nauczał, iż Bóg kocha ludzi i chce, aby ludzie kochali się nawzajem. Istnieją także duchy, które nagradzają człowieka, który praktykuje wszechogarniającą miłość (humanitarność), a karzą tych, którzy realizują rozróżnienie.
[edytuj] Filozofia polityczna
Mocjusz nauczał, że władza pochodzi z woli ludu iz woli Bożej. Twierdził, że aby władca dobrze rządził, musi mieć władzę absolutną, a państwo musi być totalitarne. W państwie musi obowiązywać jedno kryterium dobra i zła i powinno to być kryterium państwowe. Uważał, że pewne sankcje polityczne (państwo totalitarne) i sankcje religijne (strach przed duchami i Bogiem), skłonią ludzi do przestrzegania zasad wszechogarniającej miłości.
[edytuj] Bibliografia
- Informacje zaczerpnięte za zgodą autora ze strony http://www.religieifilozofie.prv.pl
- Feng Youlan, Krótka historia filozofii chińskiej, Warszawa, PWN, 2001
