Cesarstwo Chińskie

Z Wikipedii

'
Cesarstwo Chińskie

←

221 p.n.e. - 1911

→

Język urzędowy

chiński

Język używany

chiński, mandżurski, mongolski, tybetański i inne

Stolica

Pekin (Zakazane Miasto)

Typ państwa

monarchia absolutna

Ostatnia głowa państwa

cesarz Pǔyí

Ostatni szef rządu

premier Yuan Shikai

Twór polityczny istniejący z wieloma przerwami od 221 r. p.n.e. do 1911 r., w sumie 2132 lata, na terytorium dzisiejszych Chin. Historię Cesarstwa dzieli się w Chinach na okresy nazywane dynastiami (chiń. 朝, chao), które na ogół pokrywają się z faktycznym panowaniem danego rodu. W niektórych okresach władza na terytorium Chin była dzielona między dwie lub więcej dynastii, a zatem słowo "dynastia" jest często w chińskiej historii tożsame ze słowem "państwo".

Cesarstwo założył władca północno-zachodniego państwa Qin, który w 221 r. p.n.e. ukończył dzieło podboju innych państw, jakie istniały na terytorium Chin w okresie Walczących Królestw. Jako władca całego znanego wówczas Chińczykom świata, przyjął utworzony przez siebie tytuł Huangdi (chiń.: 皇帝), tłumaczony na polski jako cesarz. Jako taki kazał się nazywać Pierwszym Cesarzem Dynastii Qin - Qin Shi Huangdi.

Najważniejsze dynastie cesarstwa to kolejno Qin, Han, Sui, Tang, Song, Yuan, Ming oraz Qing. Dwie z nich, zostały założone przez zagranicznych najeźdźców: Yuan założyli potomkowie Czyngis Chana, a Qing - Mandżurowie.