Model kaskadowy

Z Wikipedii

Model kaskadowy (ang. waterfall model) – jeden z kilku rodzajów procesów tworzenia oprogramowania zdefiniowany w inżynierii oprogramowania. Jego nazwa wprowadzona została przez Winstona W. Royce w roku 1970, w artykule "Managing the Development of Large Software Systems" (zarządzanie tworzeniem dużych systemów informatycznych). Polega on na wykonywaniu podstawowych czynności jako odrębnych faz projektowych, w porządku jeden po drugim. Każda czynność to kolejny schodek (kaskada):

1. Planowanie systemu (w tym Specyfikacja wymagań)
2. Analiza systemu (w tym Analiza wymagań i studium wykonalności)
3. Projekt systemu (poszczególnych struktur itp.)
4. Implementacja (wytworzenie kodu)
5. Testowanie (poszczególnych elementów systemu oraz elementów połaczonych w całość)
6. Wdrożenie i pielęgnacja powstałego systemu.

Jeśli któraś z faz zwróci niesatysfakcjonujący produkt cofamy się wykonując kolejne iteracje aż do momentu kiedy otrzymamy satysfakcjonujący produkt na końcu schodków.

Model kaskadowy jest rzadko używany z następujących powodów:

• Nie można przejść do następnej fazy przed zakończeniem poprzedniej
• Model ten posiada bardzo nieelastyczny podział na kolejne fazy
• Iteracje są bardzo kosztowne - powtarzamy wiele czynności

Tego typu modelu należy używać wyłącznie w przypadku gdy wymagania są zrozumiałe i przejrzyste, ponieważ każda iteracja jest czasochłonna i wymaga dużych wydatków na ulepszanie.

[edytuj] Zobacz też

• inżynieria oprogramowania
• model przyrostowy
• model prototypowy
• model spiralny

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Royce, W.W., "Managing the Development of Large Software Systems" (PDF) Artykuł z roku 1970 w którym W.W. Royce zaproponował pojęcie "modelu kaskadowego".