Moher
Z Wikipedii
Moher (ang. mohair) - wełna z kóz angorskich. Pochodzenie nazwy jest sporne. Np. Władysław Kopaliński podaje etymologię z arabskiego muchajjar (ﻤﺨﻴّﺭ, dosł. doborowy, wyborny). The Collaborative International Dictionary of English sugeruje też pochodzenie z fr. "moire" - przypominający marmur.
Jako miejsce pochodzenia moheru podawany jest Tybet, ale znane są też wizerunki pochodzące z Babilonu, przedstawiające ludzi w ubraniach w sposób charakterystyczny "zmechaconych", co wskazuje na to, że mogły być one wykonane z moheru.
Produkcja moheru znana była w Azji Mniejszej (dzisiejsza Ankara - stolica Turcji, w przeszłości zwana była Angorą). Do Europy pierwsze kozy angorskie dotarły w 1554. Nie udało się wtedy jednak rozwinąć ich hodowli. Z końcem XVIII w. próbowano sprowadzić kozy angorskie do Szwecji, Wenecji, Niemiec oraz Anglii, jednak bez sukcesu.
W związku z trudnością ze zdobyciem surowca tkaniny moherowe były bardzo drogie. Jako przykład wskazujący na dużą ich wartość posłużyć może zapisek z Wiśnickiej księgi złoczyńców z XVII wieku, opisujący przypadki kradzieży moherowych sukni. W jednym z zapisków pojawia się cena 200 złotych, co przy porównaniu siły nabywczej pieniądza można by uznać za odpowiednik ok. 30000 zł.
Dopiero w latach 30. XIX w. udało się zaprowadzić hodowlę kóz angorskich w Afryce Południowej, która do dziś pozostała ważnym producentem moheru. Inni wielcy producenci to Turcja, Australia, Stany Zjednoczone (stan Teksas).
Moher charakteryzuje się długim włóknem, dużą lekkością i puszystością oraz połyskiem. Łatwo się farbuje na różne kolory. Wadą jego jest natomiast łatwe mechacenie się.
Moher służy obecnie do wyrobu swetrów, kamizelek, szalików, a także beretów. Były one modne w latach 70. XX w., obecnie noszone są raczej przez osoby starsze.
Moher używany jest też do wyrobu imitacji włosów u lalek i innych zabawek dla dzieci.
