Muhammad V (Alawici)

Z Wikipedii

Muhammad V (arab. محمد الخامس بن يوسف = Muhammad al-Khāmis ibn Yūsuf, fr. Mohammed V, ur. 10 sierpnia 1910 w Fezie, zm. 26 lutego 1961 w Rabacie) - sułtan, a następnie król Maroka z dynastii Alawitów.

Wstąpił na tron po śmierci swojego ojca Mulaja Jusufa w 1927 roku. Był przychylny ruchom narodowym, dążącym do uniezależnienia Maroka od Francji. W 1947 roku podczas przemówienia w Tangierze otwarcie poparł inicjatywy niepodległościowe. Kiedy negocjacje Francuzów i naciski przychylnych Francji plemion berberskich nie zdołały zmienić polityki sułtana, został on w 1953 roku odsunięty od władzy i wygnany na Madagaskar. Na marokańskim tronie zasiadł wówczas wybrany przez Francuzów marionetkowy sułtan Muhammad ibn Arafa. Wzbudziło to falę protestów i niepokojów społecznych, w wyniku czego już w 1955 roku ponownie intronizowano sprowadzonego z wygnania Muhammada V. 2 marca 1956 roku Francja uznała niepodległość Maroka. Wkrótce potem również Hiszpania zrzekła się swoich posiadłości w Maroku Hiszpańskim.

Od 1957 roku Muhammad V tytułowany był królem. Panował aż do swojej śmierci 26 lutego 1961 roku. Tron objął następnie jego syn Hassan II. Ciało Muhammada V spoczęło w jego mauzoleum w Rabacie.

Poprzednik Mulaj Jusuf

Sułtan Maroka 1927-1953

Następca Muhammad ibn Arafa

Poprzednik Muhammad ibn Arafa

Sułtan Maroka 1955-1957

Następca królestwo

Poprzednik sułtanat

Król Maroka 1957-1961

Następca Hassan II