Myōan Eisai
Z Wikipedii
Myōan Eisai (jap. 明菴栄西; 20 kwietnia 1141 - 5 lipca 1215) - mnich buddyjski, który przyniósł buddyzm Rinzai zen oraz zieloną herbatę z Chin do Japonii. Znany też jako Eisai Zenji (栄西禅師), czyli "Mistrz zen Eisai". Jego imię pogrobowe Senko Kokushi oznacza "Nauczyciel Narodu".
Urodzony w prowincji Bitchu (dzisiaj Okayama). Jego rodzina była poważana w okolicy, jego ojciec podobno był związany ze świątynią Kibitsu Shinto i studiował w świątyni Tendai.
Dzięki wysokiej inteligencji Eisai rozpoczął swoje studia w pobliskiej świątyni Tendai Annyoji już w wieku 11 lat. Tam studiował u mnicha imieniem Joshin, mocno związanego z tradycją tantryczną. Po dwóch latach, w 1154 powędrował do góry Hiei, gdzie uzyskał status mnicha.
Po kilkunastu latach, przekonany, że japoński buddyzm wymaga reform, w 1168 po raz pierwszy poszedł do chińskiej siedziby szkoły, góry Tientai, gdzie zetknął się z ideami buddyzmu Chan, później znanego jako zen. Spędził wtedy tylko 6 miesięcy w Chinach, jednak w 1187 powrócił, aby zostać uczniem mistrza Xuaia Huaichanga ze szkoły chan huanglong-zong, u którego złożył ślubowania Bodhisattwy.
Po uzyskaniu inka shomei u tego mistrza powrócił do Japonii w 1191 przynosząc teksty zen i sadzonki herbaty. Założył Hoonji na wyspie Kiusiu, pierwszą japońską świątynię zen. Tak oddalone od centrów religijnych Japonii miejsce było wybrane specjalnie, aby uniknąć konfliktów ze szkołą Tendai.
Przy okazji, wierząc w dobroczynną moc herbaty eksperymentował z różnymi metodami jej uprawy i rodzajami sadzonek. Napisał też tekst Kissa Yojoki ("picie herbaty dla zdrowia"), w którym argumentował:
- W wielkim kraju Chin piją herbatę, przez co nie mają kłopotów z sercem i żyją długo. Nasz kraj jest pełen chorych, słabowitych ludzi po prostu dlatego, że nie pijemy tego napoju. (...) Kiedy całe ciało czuje się słabo, to znak, że serce potrzebuje wsparcia. Pij dużo herbaty, a twoja energia będzie odbudowana.
Eisai z rozwagą propagował zen, starając się uszanować zarówno zwolenników szkoły Tendai, jak i dwór imperialny i dyplomatycznie manewrując wśród nich. Jego metody nauczania nie podobały się jednak tradycyjnym szkołom buddyzmu, takim jak Tendai, Shingon i buddyzm Czystej Krainy. W 1199 odszedł do Kamakury, gdzie siogun i kasta samurajów entuzjastycznie powitali dobrze pasujące do sztuk walk techniki zen. Hôjô Masako, wdowa po Yoritomo (pierwszym siogunie), pozwoliła mu zbudować Jufukuji, pierwszy ośrodek zen w Kamakurze. Podróżował jednak często między Kamakurą i Kyoto i mimo oporu tradycjonalistów udało mu się założyć w Kyoto w 1205 świątynię Kenninji (建仁寺), której opatem został.
Zmarł w 1215 w wieku 75 lat. Jego uczeń Dōgen był jednym z największych mistrzów zen w historii, założycielem szkoły Soto.
[edytuj] Linia przekazu Dharmy
Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza ilość pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
- 38/11. Linji Yixuan (zm. 867) szkoła linji
-
-
-
- 41/14. Fengxue Yanzhao (896-973)
-
-
- 43/16. Fenyang Shanzhao (947-1024)
-
-
- 45/18. Yanggi Fanghui (992-1049) szkoła yangqi
- 45/18. Huanglong Huinan (1002-1069) szkoła huanglong
-
-
-
-
Zobacz też:
Bibliografia:
- Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan.
- Red. Yusen Kashiwahara i Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism.
