Nabopolassar
Z Wikipedii
Nabopolassar, Nabopalasar, Nabuaplausur (? - ok. 605 p.n.e.); od ok. 625 p.n.e. król państwa nowobabilońskiego i założyciel XI (chaldejskiej) dynastii babilońskiej. Ojciec Nabuchodonozora II.
Nabopolassar był możnym Chaldejczykiem, który po śmierci Aszurbanipala przejął ok. 625 p.n.e. władzę w Babilonie i uniezależnił się od słabnącej Asyrii. Początkowo w walce z Asyrią ponosił klęski; po zdobyciu przez Medów dowodzonych przez króla Kyaksaresa miasta Aszuru w 614 p.n.e. postanowił zawrzeć sojusz z tym irańskim plemieniem w celu dokonania podziału upadającej Asyrii. W sojuszu z Medami położył kres istnieniu imperium asyryjskiego, wspólnie oblegając i burząc w 612 p.n.e. stolice wroga - Niniwę i Kalchu (Nimrud).
W latach 610 p.n.e.-607 p.n.e. prowadził z Egiptem zwycięską wojnę. W roku 607 p.n.e. przekazał dowództwo armii swojemu synowi i następcy Nabuchodonozorowi II, który w 605 p.n.e. rozbił armie faraona Necho II.
[edytuj] Bibliografia
- Praca zbiorowa,Historia powszechna Tom 2 Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich, Mediaset Group SA, 2007, ss. 601-602, ISBN 978-84-9819-809-6
| Poprzednik Kandalanu |
 |
Król Babilonu 625 p.n.e.–605 p.n.e. |
|
Następca Nabuchodonozor II |
