Nagualizm
Z Wikipedii
Nagualizm (od portugalskiego nagual = ścieżka) - termin wprowadzony przez Carlosa Castaneda, kontrowersyjnego badacza środkowoamerykańskiej mitologii Tolteków oraz południowoindiańskiego szamanizmu ludu Yaqui.
Wg Castanedy, który powoływał się na Don Juana Matusa, którego ludność przedmieść São Paulo uważała pod koniec lat 60. XX w. za jednego z ostatnich żyjących mistrzów Yaqui, nagualem była każda osoba, która potrafiła przenieść ludzi w "nowe rejony świadomości". Jest to również nazwa bezosobowego bytu doskonałego, rodzaju nieskończonej siły kosmicznej, najbardziej zbliżonej do chińskiej idei tao oraz nazwa zespołu praktyk prowadzących do zespolenia się z owym bytem doskonałym.
Na bazie książek Castanedy powstał nowy, rekonstrukcjonistyczny kult, popularny w Brazylii oraz wśród latynoskich emgrantów w USA. Jego wyznawcy czerpią wzory z mitologii i zwyczajów Tolteków. Według zwolenników kultu nagual jest racjonalnie niepoznawalny, więc można się do niego przybliżać jedynie poprzez specyficzną praktykę, prowadzoną pod opieką mistrzów, która jest połączeniem technik medytacyjnych zbliżonych do zen z magicznymi tradycjami Yaqui oraz ćwiczeniami fizycznymi przypominającymi Capoeirę. Ostatecznym celem praktyki jest osiągnięcie stanu oświecenia, zbliżonego charakterem do satori, a polegającego na przeżyciu zespolenia własnej osoby z nagualem. Taki stan nazywa się "alternatywną śmiercią". Po jego osiągnięciu adept sam staje się nagualem i może prowadzić innych do tego celu.
