Narodowy Związek Pracujących

Z Wikipedii

Narodowy Związek Pracujących – rosyjskie ugrupowanie polityczne działające na emigracji głównie na Bałkanach w latach 1932-1943

Narodowy Związek Pracujących powstał w 1932 r. w Belgradzie w Jugosławii. Skupiał białych Rosjan, którzy wyemigrowali z Rosji po zwycięstwie bolszewików. Rozwinął swoją działalność na wiele państw europejskich, ale jego członkowie działali głównie w Jugosławii i Bułgarii. We wrześniu 1933 r. podpisano pakt braterstwa z innym faszystowskim ugrupowaniem rosyjskim – Rosyjskim Ruchem Narodowo-Socjalistycznym. Działalność Związku zamarła po podpisaniu 23 sierpnia 1939 r. paktu Ribbentrop-Mołotow, ale kilka tygodni po napaści Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 r. hitlerowskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych uznało Związek za oficjalną reprezentację interesów białych Rosjan. Wielu jego członków podjęło współpracę z Ostministerium Alfreda Rosenberga, szkoląc się lub służąc jako instruktorzy w obozie szkoleniowym w Wustrau, przeznaczonym dla Rosjan mających pracować na okupowanych obszarach ZSRR. Duża niezależność poglądów reprezentowanych przez działaczy Związku doprowadziła w 1943 r. do licznych ich aresztowań przez Gestapo. Wielu z nich zostało potem rozstrzelanych.