NATO-bis
Z Wikipedii
NATO-bis - to koncepcja utworzenia międzynarodowej organizacji obronnej państw Europy Środkowej, należących do rozwiązanego Układu Warszawskiego, wysunięta przez Lecha Wałęsę w marcu 1992, w czasie jego wizyty w RFN.
[edytuj] Geneza
Wobec rozwiązania ZSRR 8 grudnia 1991, rząd Jana Olszewskiego po raz pierwszy jednoznacznie zaakcentował prozachodnie aspiracje Polski. 16 grudnia podpisano akt stowarzyszeniowy ze Wspólnotami Europejskimi, a w oficjalnych dokumentach MON-u znalazło się stwierdzenie, że członkostwo Polski w NATO jest strategicznym celem RP. To spotkało się z niechętnym przyjęciem Federacji Rosyjskiej, która w oficjalnych komunikatach uważała nadal Polskę za swoją strefę wpływów. Koncepcja ta wychodziła naprzeciw propozycjom Rosji udzielenia wspólnych z NATO gwarancji bezpieczeństwa dla państw Europy Środkowej.
[edytuj] Skutki
Wysunięcie koncepcji NATO-bis i EWG-bis przez Wałęsę w czasie jego wizyty w Niemczech i niekonsultowanie jej z rządem, wywołało dużą konsternację. Minister Krzysztof Skubiszewski zmuszony był tłumaczyć polskim ambasadorom: w razie zapytań środków masowego przekazu dotyczących EWG-bis i NATO-bis proszę objaśniać, że używając tych określeń prezydent RP nie zmienił niczego w polityce RP dotyczącej współpracy ze Wspólnotami Europejskimi i NATO. Wywołało to wrażenie, że polityka polska jest niespójna, a sam kraj nie jest jeszcze gotowy na integrację ze strukturami świata Zachodu.
