NC-4
Z Wikipedii
NC-4 – pierwsza maszyna cięższa od powietrza, która przeleciała przez Atlantyk. W maju 1919 roku NC-4, amerykańska łódź latająca, pokonała w dziewiętnastodniowym locie z międzylądowaniami Ocean Atlantycki.
Pomysł przelotu nad oceanem, był wynikiem idei jeszcze z czasów I wojny światowej, gdzie alianckie statki były masowo atakowane przez okręty podwodne nieprzyjaciela. Projektanci zaczęli wtedy myśleć nad samolotem zdolnym pokonać trasę ze Stanów Zjednoczonych do Europy za pomocą swojego napędu.
[edytuj] Lot transatlantycki
Misja lotu transatlantyckiego zaczęła się 8 maja 1919 roku. Maszyna została zbudowana na podstawie dwóch innych łodzi latających: NC-1 i NC-3. 16 maja NC-4 wyruszyła z Nowej Fundlandii by pokonać najdłuższy odcinek trasy – do Azorów. Udało to się osiągnąć po 15 godzinach lotu i dość szczęśliwym lądowaniu okupionym usterkami. Po niezbędnych naprawach, zespół ruszył z powrotem i 27 mają wylądował w Lizbonie, Portugalia. Był to pierwszy w historii ludzkości przelot nad Oceanem Atlantyckim. Łączny czas spędzony w powietrzu wyniósł 26 godzin. Później NC-4 poleciała do Anglii by 31 maja w Plymouth świętować olbrzymi sukces.
Sukces trwał jednak bardzo krótko – wydarzenie zostało szybko przyćmione przez wyczyn Alcocka i Browna niespełna miesiąc później.
[edytuj] Załoga
- Albert Cushing Read – dowódca/nawigator
- Walter Hinton – pilot
- Elmer F. Stone – pilot
- James L. Breese – inżynier lotu
- Eugene "Smokey" Rhoads – inżynier lotu
- Herbert Rood – operator radia pokładowego
Dodatkowo miał lecieć również E. H. Howard, ale tuż przed misją stracił w wypadku dłoń wskutek czego jego miejsce zajął Rhoads.
NC-4 można aktualnie podziwiać w Naval Aviation Museum w Pensacola, Floryda.
