Nereo Rocco

Z Wikipedii

Nereo Rocco (ur. 20 maja 1912 r. w Treście, zm. 20 lutego 1979 r.) - włoski piłkarz i trener. Jeden z bardziej utytułowanych włoskich trenerów piłkarskich. Jeden z pierwszych szkoleniowców, stosujących taktykę catenaccio.

Nereo Rocco występował jako skrzydłowy w takich klubach jak Triestina, Napoli i Padova. W ciągu 11 sezonów rozegrał 287 spotkań w Serie A, strzelając 69 bramek. Zaliczył również 1 występ w reprezentacji Włoch.

W roku 1947 Rocco zadebiutował jako trener, prowadząc zespół Triestiny. Po 4 latach przeniósł się do Treviso, a następnie powrócił do Triestu.

W 1953 objął posadę trenera Padovy, z którą awansował do Serie A; w sezonie 1957/58 zajął z tym klubem trzecie miejsce, co było najlepszym dotychczasowym osiągnięciem klubu.

W 1961 Rocco został trenerem A.C. Milan, wygrywając z tym klubem mistrzostwo Włoch i Puchar Europy. Jako trener mediolańskiego zespołu pracował w latach 1961-63, 1967-72, 1973-74. W międzyczasie zaliczył staż trenerski w Torino i Fiorentinie. Po powrocie do Mediolanu zdobył kolejne mistrzostwo, Puchar Europy, Puchar Interkontynentalny, Puchar Włoch i 2 Puchary Zdobywców Pucharów. Karierę trenerską zakończył w roku 1974. W 1977 piastował stanowisko dyrektora technicznego Milanu.

Zmarł 20 lutego 1979 r. w Trieście. 18 października 1992 r. nowo wybudowany stadion w tym mieście otrzymał jego imię.

Rocco był znany we Włoszech jako El Paròn (w lokalnym dialekcie "Mistrz"), często w swoich publicznych wypowiedziach używał dialektu triesteńskiego.

poprzednik: Paolo Todeschini

Trener A.C. Milan w latach 1961 - 1963

następca: Luis Antonio Carniglia

poprzednik: Arturo Silvestri

Trener A.C. Milan w latach 1967 - 1972

następca: Cesare Maldini

poprzednik: Cesare Maldini

Trener A.C. Milan w latach 1973 - 1974

następca: Cesare Maldini