Nerw węchowy

Z Wikipedii

Unerwienie przegrody nosa, zaznaczono nici węchowe (fila olfactoria) i opuszkę węchową (bulbus olfactorius).

Nerw węchowy (łac. nervus olfactorius, ang. olfactory nerve) - I nerw czaszkowy, nerw czuciowy przewodzący bodźce węchowe.

U człowieka składa się on z około 20 nici węchowych (fila olfactoria) , które odchodzą od komórek węchowych, mieszczących się w polu węchowym jamy nosa. Nici węchowe wchodzą do jamy czaszki przez blaszkę sitową kości sitowej (lamina cribrosa ossis ethmoidale) i kończą się w opuszce węchowej (bulbus olfactorius).

Nerwy węchowe prowadzą bodźce czuciowe z górnej części błony śluzowej nosa, gdzie mieszczą się receptory węchowe. Liczne nerwy węchowe biegną z jamy nosowej przez otworki w kości sitowej do jamy czaszki, dochodzą do tzw. opuszki węchowej, a następnie drogami węchowymi dochodzą do kory zakrętu hipokampa, gdzie znajduje się korowy ośrodek węchu. Przy złamaniach postawy czaszki może dojść do uszkodzenia nerwów węchowych i zaburzeń lub całkowitej utraty węchu.

[edytuj] Zobacz też

• anosmia
• węch.

[edytuj] Bibliografia

• Janina Sokołowska-Pituchowa (red.) Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd. VII. PZWL 2005 ISBN 83-200-3185-0.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z anatomią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.

Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii!
Wikiprojekt: Nauki medyczne • Portal: Nauki medyczne