New York Downtown Jazz Scene
Z Wikipedii
New York Downtown Jazz Scene - amerykańskie środowisko muzyczne zlokalizowane na dolnym Manhattanie, związane z awangardowymi prądami w muzyce jazzowej i rockowej.
[edytuj] Historia
Pod koniec lat 60. w Nowym Jorku powstała 'nowa rzecz' (new thing). Termin ten odnosił się do nowego jazzu, którego centralnymi postaciami byli John Coltrane, Archie Shepp i Rashied Ali. Stopniowo termin ten został wyparty przez określenie 'scena loftowa', gdyż muzyka, która zasadniczo pozostała taka sama, była teraz tworzona i wykonywana głównie w nowojorskich loftach. Najważniejszymi muzykami loftów byli: Lester Bowie, Arthur Blythe, Olu Dara, Julius Hemphill, Oliver Lake, James Newton i oczywiście Sam Rivers.
W 1971 r. Karl Berger i Ornette Coleman formują w 1971 r. w Woodstock The Creative Music Studio, które od 1973 r. zgromadziło krąg najbardziej poszukujących muzyków tego okresu. Byli to: John Abercrombie, Bob Moses, Trilok Gurtu, Sunny Murray, Ed Blackwell, Don Moye, Babatunde Olatunji, Carla Bley, Anthony Braxton, Lester Bowie, John Cage, Ronald Shannon Jackson, John Zorn, Kalaparusha Maurice McIntyre, Oliver Lake. Byli to więc muzycy ze sceny loftowej, z kształtującej się nowojorskiej śródmiejskiej sceny jazzowej, z The Association for the Advancement of Creative Music (AACM), z The Art Ensemble of Chicago i uczniowie harmolodyki i 'free funku'.
Godnymi ich kontynuatorami stali się muzycy związani z dolnym Manhattanem. Ten nowatorski ruch muzyczny nazwano New York Downtown Jazz Scene czyli nowojorską śródmiejską sceną jazzową (w latach 80. wykrystalizuje się w Nowym Jorku drugie centrum jazzowe zwane New York Uptown Jazz Scene, które grupowało muzyków o bardziej konserwatywnym podejściu do muzyki, w stylu Wyntona Marsalisa). Wczesnymi progenitorami nowej awangardy byli saksofonista John Zorn i klarnecista Don Byron. Ruch rozwijał się wspierany przez trzy główne kluby dolnego Manhattanu: Smalls, Tonic (niedawno zamknięty) i Knitting Factory (otwarty w 1987 r.). Kosmopolityczność miasta sprawiła, że improwizatorski styl, który się tu rozwinął, czerpał z wielu źródeł łącznie z etnicznymi, takimi jak Bliski Wschód, Wschodnia Europa, Azja ale także z muzyki współczesnej (np. z minimalizmu, serializmu i awangardy). Wydaje się, że mottem do działań artystycznych tego kręgu było stwierdzenie Williama S. Burroughsa Unikaj racjonalnego myślenia, wszystko jest dozwolone. Mieszano więc klasyczne standardy z pełnymi inwencji nowymi utworami, eksperymentowano z formami 'free', wykorzystywano niezwykłe zestawienia instrumentów, mieszano rytmy bałkańskie, hiphopowe i rockowe, wykorzystywano dźwięki pochodzące z innych niż instrumenty źródeł, tworzono wymyślne 'tekstury' dźwiękowe. Naczelną filozofią było unikanie wszelkich z góry przyjmowanych idei i wyeksploatowanych środków wyrazu i stylów. Muzycy z łatwością czerpali także pomysły z tak eklektycznych źródeł jak muzyka filmowa (np. z filmów akcji i animowanych), rdzenna muzyka amerykańska itd. Nic dziwnego, że jazz ten został także nazwany jazzem postmodernistycznym.
Wszystko to jest doskonale słyszalne w grupach Johna Zorna: Naked City, Painkiller i Masada. Muzyka Naked City była głośna, twórcza i bezkompromisowa. Czerpała z wszelkich możliwych źródeł. Żaden element nie był stały; nawet najpiękniejsze momenty ulegały destrukcji w chaosie, z którego powstawało coś nowego. Z kolei Masada brzmiała tak, jakby sam Ornette Coleman grał muzykę żydowską.
Z nowojorską śródmiejską sceną jazzową związanych było (i jest) wielu muzyków i wiele grup muzycznych takich jak: John Zorn, John Lurie, Bill Laswell, Fred Frith, Wayne Horvitz, Don Byron, Laurie Anderson, Joey Baron, Dave Douglas, Bill Frisell, Charles Hayward, Stomu Takeishi, Michael Herring, John Medeski, Olu Dara, Cu Vuong, Naked City, Painkiller, Masada, Massacre, Keep the Dog, John Zorn's Cobra, Lounge Lizards, Kamikaze Ground Crew, Material itd.
[edytuj] Wybrana dyskografia
- Electric Masada
- Electric Masada 2004
- Bill Frisell
- East/West 2004
- Fred Frith (Henry Cow)
- Gravity 1980
- Live in Japan 1982
- Cheap at half the Price 1982
- Who Needs Enemies? 1983
- The Technology of Tears 1988
- The Top of His Head 1989
- Quartets 1994
- Subsonic 1. Sounds of Distant Episode 1994
- Middle of the Moment 1995
- Eye to Ear 1997
- The Previous Evening 1997
- Clearing 2001
- Freedom in Fragments 2002
- Eye to Ear II 2003
- Trilok Gurtu
- Usfret 1988
- The Glimpse 1999
- Lounge Lizards (John Lurie)
- Lounge Lizards 1981
- Live From the Drunken Boat 1983
- Live 79-81 1985
- Big Heart. Live Tokyo 1986
- No Pain for Cakes 1987
- Voice of Chunk 1988
- Live in Berlin, Vol. 1 1991
- Live in Berlin, Vol. 2 1991
- Queen of All Ears 1998
- Masada
- Alef 1994
- Bet 1994
- Gimel 1994
- Dalet 1994
- He 1995
- Vav 1995
- Zayin 1996
- Chet 1996
- Tet 1997
- Yod 1997
- Live in Jerusalem 1994
- Massacre
- Killing Time 1981
- Funny Valentine 1998
- Meltdown (Live) 2001
- Lonely Heart 5.2007
- Material
- One Down 1982
- Naked City
- Naked City 1990 (sygnowany przez Johna Zorna)
- Torture Garden 1990
- Heretic. Jeux des Dames Cruelles 1992
- Grand Guignol 1992
- Leng Tch'e 1992
- Radio 1993
- Absinthe 1993
- Knitting Factory 1989 (Live) 2002
- Painkiller
- Guts of a Virgin (EP) 1991
- Buried Secrets (EP) 1991
- Execution Grounds 1994
- Live in Osaka 1994 1997
- Talisman (live 1994) 2002
- The Collected Works (1-4)
- Skeleton Crew
- The Country of Blinds 1986
