Niemcy (dramat)
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: Rozwinąć fabułę. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Niemcy - dramat autorstwa Leona Kruczkowskiego, która ukazała się w 1949 roku. Pierwotny tytuł to: Niemcy są ludźmi.
Spis treści |
[edytuj] Świat przedstawiony
[edytuj] Miejsce akcji
[edytuj] Czas akcji
Okres II wojny światowej. Rok 1943.
[edytuj] Bohaterowie
- Willi Sonnenbruch - bezwzględny niemiecki SS-man służący w okupowanej Norwegii, syn profesora
- Profesor Sonnenbruch - niemiecki Biolog, wynalazca cyklonu d
- Ruth Sonnenbruch - córka profesora, artystka, podróżująca po "niemieckiej Europie"
- Liesel Sonnenbruch - wdowa po Eryku. starszym synu profesora, donosi na Ruth, zwolenniczka Hitlera
- Berta Sonnenbruch - żona profesora, gorliwa nazistka, zapisała Willego do Hitlerjugend
- Joachim Peters - przyjaciel profesora i jego były asystent, komunista, przeciwnik rządów totalitarnych i złu na świecie
- Hoppe - żandarm w Generalnej Guberni niemiecki
- Schultz-młynarz, który przyprowadza Żydowskie dziecko
- Marika-kochanka Williego
- pani Soerensen-krawcowa Mariki
Jest rok 1943. W okupowanej Polsce pracuje Hoppe, który z rozkazu musi zlikwidować młodego Żyda. Jego sumienie mu na to nie pozwala, lecz niemiecki młynarz sugeruje mu jasno, że ma go zabić. Po dłuższej chwili judaista umiera z ręki Hoppe'go. W okupowanej Norwegii pracuje Untersturmfuhrer Willi Sonnenbruch. Rozmawia z kobietą, która chce się dowiedzieć co się stało z jej aresztowanym synem, Christnianem Fönsem z pierwszego małżeństwa. Willi mówi, że zbiegł za co kupuje od niej w okazyjnej cenie naszyjnik, który potem wręcza swojej matce, gdy przyjeżdża do Getyngii. Natomiast w okupowanej Francji do oberży przychodzi Ruth i Oficer rozmawiają, artystka decyduje się ujrzeć na rynku egzekucję 7 zakładników, którzy działali we francuskim ruchu oporu. Rodzina Sonnenbruchów spotyka się na jubileuszu 30 lecia pracy Waltera. Profesora odwiedza dawny woźny, żandarm Hoppe ze swoim 13 letnim synem. Biolog daje dziecku jabłko, wówczas żandarm przypomina sobie, że gdy dał jabłko dziecku żydowskiemu, potem je zabił. Po chwili wychodzą. Później niespodziewanie odwiedza ich Joachim Peters, niemiecki komunista, który 4 dni wcześniej uciekł z obozu. Początkowo profesor go nie poznaje, po chwili Willi go demaskuje, chce zadzwonić na policję, jednakże powstrzymuje go Ruth. Sonnenbruchowie wyjeżdżają, natomiast ich służący Antoni ma go pilnować. W Getyndze wyją syreny i jest alarm lotniczy, córka profesora, Ruth wykorzystuje okazję i jedzie swoim mercedesem do domu. Rozmawia z Petersem, daje mu jedzenie i ukrywa go w swoim pokoju. Niespodziewanie przyjeżdżają pozostali członkowie rodziny. Rozmawiają, Liesel, wdowa po Eryku zawiadomiła bez niczyjej zgody policję. Gdy przyjeżdżają urzędnicy policyjni Ruth wyjawia im że zawiozła zbiega na pole campingowe, oddalone 8 mil od Getyngii. Jedzie z nimi tam, również Willi jedzie z nimi. Profesor postanawia przejść się po ogrodzie. Pod osłona nocy rozmawia ze zbiegiem. Chce mu uświadomić do czego jest wykorzystywany cyklon B, jednakże bezskutecznie. Biolog nie zdaje sobie sprawy, że jego odkrycie doprowadziło do śmierci ludzi w komorach gazowych.
