Nikołaj Karamzin
Z Wikipedii
Nikołaj Michajłowicz Karamzin, ros. Никола́й Миха́йлович Карамзи́н (ur. 12 grudnia 1766 w Michajłowce koło Orenburga, zm. 3 czerwca 1826 w Petersburgu), pisarz i historyk rosyjski.
Dzieciństwo spędził we wsi Znamienskoje w rejonie majnskim obwodu uljanowskiego. Obecnie wieś nosi nazwę Karamzino na cześć pisarza.
Przedstawiciel sentymentalizmu rosyjskiego, autor wielu opowiadań, m.in. Biedna Liza (o niespełnionej miłości chłopki do szlachcica). Karamzin jest również autorem wielotomowej historii Rosji. W jego dorobku jest też utwór poświęcony podróży intelektualnej Listy podróżnika rosyjskiego.
Przy całej krytyce zmian jakie wprowadził Piotr Wielki, które, jego zdaniem zniszczyły rosyjski patriotyzm, Karamzin był zwolennikiem silnej władzy monarszej w Rosji. Nie zachowywał jednak konsekwencji wspominając wielokrotnie o "potrzebie bycia ludźmi a nie Rosjanami". Był zadeklarowanym wrogiem Polski i Polaków, uważał, że "Polska nie powinna powstać w żadnym kształcie ani imieniu"[1].
Karamzin był zwolennikiem tezy, ze rozwój historyczny Rosji nie odbiegał od ogólnoeuropejskich tendencji.
Przypisy
- ↑ "Russia and Ukraine: Literature and the Discourse of Empire from Napoleonic to Postcolonial times" McGill-Queen's Press 2001 strona 68
[edytuj] dzieła
- Istorija gosudarstva Rossijskogo – Historia państwa rosyjskiego (1816-1829)
- O drevnej i novoj Rossii v ee političeskom i graždanskom otnošenii (1811) – O starej i nowej Rosji
