Nikołaj Kondratiew
Z Wikipedii
Nikołaj Kondratiew (ur. 4 marca 1892, zm. 17 września 1938) – radziecki ekonomista, autor teorii długookresowych cykli koniunkturalnych.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Kondratiew był wiceministrem aprowizacji w rządzie Kiereńskiego, następnie w latach 1920 - 1926 był twórcą i jednocześnie dyrektorem Instytutu Badań Koniunktury. Na skutek pomówień i niesłusznych oskarżeń o przywództwo nielegalnej partii został rozstrzelany.
[edytuj] Cykle Kondratiewa
Na podstawie danych statystycznych dotyczących gospodarek Niemiec, Francji, Wielkiej Brytanii oraz Stanów Zjednoczonych, ogłosił istnienie długich fal w ich rozwoju.
Pierwsza fala wystąpiła w latach 1790 - 1851 (wzrost do roku 1817, spadek do 1851), druga fala trwała od roku 1851 do 1896 (wzrost do 1875, spadek do 1896). Trzecia fala od miała miejsce roku trwała od 1896 do 1928 roku.
Na cykl Kondratiewa składa się 5 faz: ożywienie, szybki wzrost, dojrzałość, nasycenie i recesja.
[edytuj] Ważniejsze prace
- Wielkie cykle koniunktury gospodarczej (1928)
- Rynek zbożowy i jego regulowanie w czasie wojny i rewolucji
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródło
- Elżbieta Kundera (red.) Słownik historii myśli ekonomicznej, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2004
