Ninja

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Ninja (jap. 忍者, にんじゃ niewidzialny człowiek, inaczej nazywani shinobi) – począwszy od XIV wieku rodzaj japońskich wojowników specjalizujących się w szpiegowaniu, zamachach i sztukach walki. Wojownicy ninja brali udział w tajnych operacjach i zamachach, służyli również jako najemnicy.

Podstawową bronią Ninja był miecz ninjato, zwany też shinobigatana. Był on nieco krótszy od katany, lecz dłuższy niż wakizashi. Miecze takie nie były wytwarzane ze szczególną starannością, traktowane były jako narzędzie które łatwo zużyć i łatwo zastąpić. Ninja posługiwali się także sztuką rzucania nożami, zaś na pięść nakładali tzw. tagaki. Zwykle wiązane z ninja szurikeny w rzeczywistości nigdy nie były przez nich stosowane.

Brak historycznych informacji potwierdzających używanie przez ninja stereotypowo wiązanego z nimi czarnego kostiumu. Takie przedstawienie ninja wywodzi się z teatru kabuki - charakterystyczny czarny ubiór noszony był tam przez pomocników zajmujących się rekwizytami i scenografią podczas przedstawienia. Widownia przyjmowała że są oni "niewidzialni", dlatego postacie ninja noszących takie kostiumy również miały symbolicznie być "niewidzialne" - a ponadto widowni trudno było odróżnić ich od pomocników, co potęgowało efekt zaskoczenia po dokonaniu "zamachu".

[edytuj] Pochodzenie nazwy

Poprawne japońskie określenie to shinobi-no-mono (忍の者), słowa ninja (忍者) rozpowszechniło się jednak szerzej ze względu na to, iż jest łatwiejsze w wymowie. Pierwsze udokumentowane użycie terminu shinobi, pierwotnie zapisywanego przy pomocy chińskich znaków jako 志能備, pochodzi z VIII wieku. Pojawia się w wierszu Heguri Uji no Iratsume dedykowanym Ōtomo no Yakamochi. Pierwotne znaczenie terminu shinobi to ukraść, zaś mono (wymawiane też jako sha lub ja) oznacza osobę.

Słowo ninja zdobyło popularność w kulturze po II Wojnie Światowej. Główny znak nin (jap. 忍, nin^?) składa się z dwóch mniejszych znaków. Górny ha (jap. 刃, ha^?) oznacza ostrze natomiast dolny kokoro (jap. 心, kokoro^?) oznacza serce lub duch. Razem oznaczają tajemnicę, skrytość i wytrzymałość. Jutsu (jap. 術, Jutsu^?) oznacza prawdę i umiejętność. Ninja oznacza więc człowieka wyszkolonego w sztuce bycia niewidocznym, zaś ninjutsu oznacza umiejętność bycia niewidocznym.

[edytuj] Ninja a Polska

W Polsce termin Ninja zakorzenił się w języku już w XVIw. pod postacią słowa ninijarz, oznaczającego pierwotnie robotnika odpowiedzialnego za gnój - mierzwę, czyli dzisiejszy obornik. Dzisiaj pozostało już w Polsce tylko kilka osób, błędnie interpretując swoją pozycję społeczną. Inne znane terminy to oniwaban (お庭番 człowiek w ogrodzie), suppa, rappa, mitsumono, kusa (草 trawa) i Iga-mono ("człowiek z Iga").