Nino Rota
Z Wikipedii
Nino Rota (urodzony 3 grudnia 1911 w Mediolanie - zmarł 10 kwietnia 1979 w Rzymie) - włoski kompozytor muzyki filmowej.
Urodzony w rodzinie muzyków, studiował w mediolańskim konserwatorium u Ildebrando Pizzettiego. Dyrygent Arturo Toscanini doradził mu kontynuację studiów w Filadelfii. Tam pracował, między innymi, pod kierunkiem Fritza Reinera. Po powrocie do Mediolanu ukończył studia pracą o kompozytorze renesansu Gioseffo Zarlino.
Obdarzony subtelną wyobraźnią i niezwykłą inwencją melodyczną, dbały o efektowną instrumentację, sięgający świadomie do rozległych pokładów tradycji (jak barok lub Richard Wagner) stał się mistrzem wyrafinowanej muzyki filmowej. Zaprzyjaźniony z Federico Fellinim przez lata ścisłej współpracy stworzył do jego filmów wybitną i niezapomnianą ilustrację muzyczną.
Mniej znana jest jego twórczość autonomiczna (np. symfonie, balet La Strada, opery, utwory kameralne).
Ceniony głównie za muzykę do filmów następujących reżyserów:
- Federico Fellini: Na drodze (La Strada, 1954, ze słynnym motywem na trąbkę), Słodkie życie (1960), Osiem i pół (1963, ze słynnym cyrkowym, tanecznym motywem w scenie finałowej), Giullietta od duchów (1965. być może najbardziej perfekcyjna ilustracja filmowa Roty), Rzym (1972, z brawurową ilustracją muzyczną pokazu mody kościelnej), Amarcord (1974, z legendarnym motywem przewodnim w rozmaitych wersjach instrumentalnych), Casanova (1976, z mistrzowską próbą asymilacji klimatu muzyki XVIII wieku oraz Wagnera), Próba orkiestry (1979, gdzie pomysł filmu wyszedł od kompozytora, a ilustracją jest suita Roty, zmarłego wkrótce na wylew krwi do mózgu).
- Luchino Visconti: Lampart, Rocco i jego bracia.
- Franco Zeffirelli: Romeo i Julia.
- Francis Ford Coppola: "Ojciec chrzestny"
