Notacja węgierska

Z Wikipedii

Notacja węgierska (ang. Hungarian Notation) – w programowaniu sposób zapisu nazw zmiennych, polegający na poprzedzaniu właściwej nazwy zmiennej małą literą (literami) określającą rodzaj tej zmiennej.

Notację węgierską wymyślił Charles Simonyi, programista z Microsoft. Podane niżej przedrostki są tylko jednym z przykładów formatu zapisu zmiennych w notacji węgierskiej. Tak naprawdę sposobów jest tyle, ilu jest programistów korzystających z tej notacji. Różnie także nazywane są zmienne. Przykładowo można spotkać się z formatami:

iLiczba

i_Liczba

i_liczba

przedrostek	znaczenie
s	string (łańcuch znaków)
sz	string (łańcuch znaków zakończony bajtem zerowym - null'em)
c	char (jeden znak), również const - wartość stała (szczególnie w przypadku użycia wskaźników)
by	byte, unsigned char
n	short
i	int
x, y	int (przy zmiennych określających współrzędne)
cx, cy	int (przy zmiennych określających rozmiar, długość)
l	long
w	word
dw	dword
b	boolean (wartość logiczna: prawda lub fałsz)
f	flaga
fn	funkcja
h	handle (uchwyt)
p	pointer (wskaźnik)

Charakterystyczne dla notacji węgierskiej (tworzące jej "węgierskie brzmienie") są również złożenia przedrostków, zbliżone do składania morfemów gramatycznych z morfemami znaczeniowymi w języku węgierskim (i innych językach aglutynacyjnych).

przedrostek	znaczenie
lpcsz	"długi" ("daleki") wskaźnik na stały ciąg znaków zakończony bajtem zerowym
pfn	wskaźnik na funkcję

Notacja węgierska, przez wielu wręcz uwielbiana, u innych wywołuje mieszane uczucia. Główną wadą tego systemu jest to, że jeśli chce się zmienić typ zmiennej, trzeba poprawiać nazwę w każdym miejscu programu. W związku z tym notacja nie jest najlepszym rozwiązaniem dla programistów nieco roztargnionych (a także programistów języków dynamicznych).