Ołowica

Z Wikipedii

	Ołów i jego związki
()
ICD-10:	T56.0
T56.0.0 {{{X.0}}}
T56.0.1 {{{X.1}}}
T56.0.2 {{{X.2}}}
T56.0.3 {{{X.3}}}
T56.0.4 {{{X.4}}}
T56.0.5 {{{X.5}}}
T56.0.6 {{{X.6}}}
T56.0.7 {{{X.7}}}
T56.0.8 {{{X.8}}}
T56.0.9 {{{X.9}}}

Ołowica - zatrucie ołowiem powodujące osłabienie, bezsenność, brak łaknienia, zaburzenia widzenia i uszkodzenia wewnętrznych narządów ciała (wątroby oraz nerek). Dodatkowo poprzez wiązanie się z niektórymi enzymami mogą uszkadzać krwinki czerwone, a także komórki układu nerwowego. Substancją wiążącą ołów (Pb) w organizmie jest chelaton, dlatego też stosuje się go w leczeniu ołowicy.

Według naukowców na ołowicę zmarł Ludwig van Beethoven. Udowodniono to na podstawie analizy jego włosów, w których wykryto dawkę ołowiu stukrotnie przewyższającą dopuszczalny poziom ołowiu w organizmie człowieka. Prawdopodobnie to ołowica była przyczyną głuchoty wielkiego kompozytora.^[1] Na chorobę tę zmarł również Francisco de Goya y Lucientes. Swą długą i wyczerpującą chorobę artysta utrwalił w autoportretach, a jego stan ducha odczytujemy w jego Czarnych obrazach z lat 1816-1823.^[2]

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• rtęcica

To jest tylko zalążek artykułu związanego z medycyną. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.