Obóz internowania w Talerhof
Z Wikipedii
Obóz internowania w Talerhof – obóz dla internowanych Ukraińców i Rusinów z Galicji i Bukowiny, oskarżonych o moskalofilstwo, utworzony przez władze austro-węgierskie, działający w Thalerhof koło Grazu od 4 września 1914 do końca 1917.
Aresztowań w celu koncentracji nieprawomyślnej ludności dokonano głównie na początku I wojny światowej, pod wpływem porażek w wojnie z Rosją i w atmosferze psychozy wojennej i terroru. O internowaniu decydowała administracja cywilna, więc oprócz zdeklarowanych moskalofili kierowano tam często Ukraińców o przekonaniach niepodległościowych. Większość z nich była przetrzymywana bez wyroku sądu.
W sumie przez obóz przewinęło się w latach 1914-1916 około 14 000 osób.
Terror, samowola administracji obozowej, głód, trudne warunki sanitarne, epidemia tyfusu spowodowały wysoką śmiertelność wśród więźniów (zarejestrowano 1767 przypadków śmierci, w tym pomiędzy 17 stycznia a 31 marca 1915 zmarło 524 osoby).
Po I wojnie światowej w Galicji powstał wśród moskalofilów „Kult Talerhofu” – organizowano zjazdy (w 1928 i 1934), wydawano książki i pamiętniki.
Obóz ten był pierwszym obozem koncentracyjnym na terenie Europy w rozumieniu definicji .