Obniżenie Kumsko-Manyckie

Z Wikipedii

Obniżenie Kumsko-Manyckie (ros. Кумо-Манычская впадина - Kumo-Manyczskaja wpadina) - kotlina w południowej Rosji przeduralskiej, na granicy Europy i Azji.

Obniżenie Kumsko-Manyckie jest pochodzenia tektonicznego. Stanowi długie i wąskie obniżenie terenu, przebiegające prostoliniowo z północnego zachodu na południowy wschód, od ujścia Donu do Morza Azowskiego do Zatoki Kizlarskiej Morza Kaspijskiego. Obniżenie dzieli Grzędę Salsko-Manycką i wzgórza Jergeni, należące do Niziny Wschodnioeuropejskiej na północy od należącej do Przedkaukazia Wyżyny Stawropolskiej na południu. Obniżenie łączy niziny Kubańską i Azowską na zachodzie z Nadkaspijską na wschodzie. Długość Obniżenia Kumsko-Manyckiego wynosi około 680 km, szerokość - 20-30 km, miejscami zmniejsza się do 1-2 km. Najwyższy punkt Obniżenia leży na wysokości 25 m n.p.m.

W niedawnej przeszłości geologicznej Obniżenie Kumsko-Manyckie stanowiło cieśninę łączącą Morze Azowskie z Morzem Kaspijskim. Obecnie w Obniżeniu leży system wodny Manycza, złożony ze słonych jezior i słonawych rzek. Zachodnią część kotliny zajmuje dolina rzeki Zachodni Manycz - dopływu Donu, centralną - jeziora, z których największe jest Manycz-Gudiło, a wschodnią - dolina rzeki Kumy. W Obniżeniu leży sztuczny nawadniający Kanał Kumsko-Manycki.

Obniżeniem Kumsko-Manyckim przebiega granica Europy i Azji.