Obowiązkowa prenumerata

Z Wikipedii

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Obowiązkowa prenumerata czasopism w szkołach i wojsku związanych z nauką lub pracą w okresie PRL.

Pomysł ten został doprowadzony do absurdu przez konieczność sprzedania pewnej ilości tytułów tak niepopularnych, że nie były odbierane przez prenumeratorów. Doprowadziło to do losowania lub rotacji prenumeraty najgorszych tytułów. Do gazet nieodbieranych przylgnęła nazwa "gazeta kiblowa" od stosowania ich w zastępstwie papieru toaletowego. W szkołach dostarczano gazety w języku rosyjskim, w wojsku obowiązkowa prenumerata dotyczyła zamówienia jednego czasopisma z listy.

Część rozdzielana była według zainteresowań (np. techniczne, historyczne). Następne tytuły brali wyznający zasadę „nieważne jaka byle tania”, a pozostała była losowana lub brana za obietnicę pierwszeństwa w wyborze tytułu za rok.

Działacze nie potrafiący porozumieć się z ludźmi posuwali się do zmiany tytułu po wpłacie pieniędzy.

Czasopisma chętnie prenumerowane:

• Wojskowy Przegląd Techniczny
• Żołnierz Polski Tygodnik Ilustrowany
• Tiehnika Maładioży

Czasopisma na które nie było chętnych (przeważnie losowane lub przydzielane rotacyjnie i traktowane jak podatek):

• Sztandar Młodych
• Żołnierz Polski
• Prawda