Oddychanie holotropowe

Z Wikipedii

Hasło opisuje teorie, metody lub czynności niezgodne z aktualną wiedzą medyczną.

Oddychanie holotropowe (dosłownie: zmierzanie do całości, z gr. holos - całość, trepein - zmierzanie w kierunku czegoś) to technika psychoterapeutyczna opracowana przez Stanislava Grofa wspólnie z żoną Christiną Grof, umożliwiająca dostęp do odmiennych stanów świadomości. Metoda łączy w sobie pogłębione i przyspieszone oddychanie, oraz relaksację i muzykę jako czynniki wspomagające.

Przyspieszenie tempa i pogłębienie oddechu ma zdaniem zwolenników metody rozluźniać psychologiczne mechanizmy obronne prowadząc do wyzwolenia odmiennego stanu świadomości i wyłonienia się materiału nieświadomego i nadświadomego. Tak uzyskany stan ma aktywować naturalne wewnętrzne procesy uzdrawiające, poprzez serię głębokich przeżyć, których treści są unikalne i właściwe dla konkretnej osoby i jej stanu w danym czasie. Innymi słowy "wewnętrzna inteligencja" ma "zająć się" tym, co jest w danej chwili najistotniejsze w procesie uzdrawiania (rozwoju). Każda sesja, pomimo powtarzalnych motywów, jest odmienna. Podczas oddychania holotropowego uwalniana ma być zblokowana w organizmie energia, nastąpić ma integracja wyłaniających się emocjonalnych przeżyć. Po sesji oddychania holotropowego praktykowane jest rysowanie mandali jako technika wspomagająca proces integracji rzekomo wyłonionego materiału.

Oddychanie holotropowe przeprowadzane jest zazwyczaj w grupach, w których wyróżnia się obserwatora i osobę (osoby) doświadczającą. Rolą obserwatora jest asystowanie osobie przechodzącej proces oddychania i jak najmniejsza, możliwie żadna ingerencja.

W swojej książce Przygoda odkrywania samego siebie Stanislav Grof opisuje swoje doświadczenia i eksperymenty z oddychaniem holotropowym.

Cytat:

Głównym tematem książki jest całe spektrum doświadczeń zaobserwowanych w trakcie sesji psychodelicznych i możliwość ich powodowania przez różne formy nie związanych z narkotykami eksperymentalnych psychoterapii, takich jak hipnoza badawcza, terapia pierwotna, praca neoreichiańska, praktyka Gestalt, nagi maraton, wodna energetyka i rozmaite odmiany rebirthingu.

Pierwsza część książki skupia się przede wszystkim na rozwiniętej kartografii psyche, stanowiącej rezultat pracy klinicznej autora z psychodelikami.

Druga część prezentowanego tomu omawia szczegółowo podstawowe zasady terapii holotropicznej, eklektycznej techniki psychoterapeutycznej nie stosującej narkotyków.