Z Wikipedii

Office of Naval Intelligence (ONI), Biuro Wywiadu Marynarki Wojennej - było pierwszą w historii Stanów Zjednoczonych służbą specjalną powołaną w celu gromadzenia informacji wojskowych na temat innych państw. Utworzono je 23 marca 1882 roku w celu gromadzenia i rejestracji użytecznych dla Departamentu Marynarki Wojennej, zarówno w czasie wojny jak i pokoju, informacji o obcych siłach morskich.

Pierwszym szefem biura został por. Theodorus B.M. Mason, który piastował tę funkcję od czerwca 1882 do kwietnia 1885 roku. W chwili przystąpienia Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej, w kwietniu 1917 roku, ONI stało się odpowiedzialne za ochronę okrętów wojennych i infrastruktury lądowej Marynarki Wojennej przed szpiegostwem, sabotażem i działaniami wywrotowymi. Do lat dwudziestych XX w. w jego kompetencji pozostawała również informacja i badania historyczne, które z czasem przejęły odrębne biura Marynarki Wojennej.

Pod koniec II wojny światowej ONI przejęło także kontrolę nad wywiadem operacyjnym pozostającym dotąd w gestii dowództw flot.

Aż do ostatnich miesięcy 1992 roku wywiad uważano za jedną z funkcji sztabowych Biura Szefa Operacji Morskich (Office of the Chief of Naval Operations). Oznaczono go kryptonimem operacyjnym OP-16 (OP - Biuro Szefa Operacji Morskich, 16 - wywiad), zmienionym później na OP-92.

Po reorganizacji struktur dowodzenia Marynarki Wojennej w 1992 roku ONI przekształcone zostało w N-2, o pozycji zbliżonej do komórek wywiadowczych Połączonego Komitetu Szefów Sztabów, połączonych dowództw i innych struktur sił zbrojnych (Wywiad Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych).

[edytuj] Źródła

• The Office of Naval Intelligence 1865-1918, Annapolis, Md. Naval Institute Press, 1979
• Norman Polmar and Thomas B. Allen - Spy Book: The Encyclopedia of Espionage, 1997
• Nathan Miller - Spying for America: The Hidden History of US. Intelligence, 1989, 1997