Oporność falowa (akustyka)
Z Wikipedii
Substancja | Oporność falowa |
---|---|
powietrze | 429 |
woda | 1,48·106 |
gliceryna | 2,5·106 |
miedź | 2,07·107 |
Oporność falowa w akustyce to miara oporu, jaki stawia ośrodek, rozchodzącej się w nim fali dźwiękowej. Liczbowo można wyznaczyć ją ze wzoru
gdzie
- różnica pomiędzy ciśnieniem w amplitudzie fali dźwiękowej a ciśnieniem niezaburzonego ośrodka,
- maksymalna prędkość cząsteczek ośrodka podczas ruchu drgającego.
Jednostką oporności falowej jest
Z definicji oporności falowej można znaleźć następujący związek
gdzie
- gęstość ośrodka,
- prędkość fali w danym ośrodku.
Znając wartość akustycznej oporności falowej można obliczyć natężenie fali odbitej od granicy dwóch ośrodków i natężenie fali przenikającej do drugiego ośrodka.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Sz. Szczeniowski Fizyka doświadczalna cz. 1