Opowieści kanterberyjskie (film)
Z Wikipedii
| Opowieści kanterberyjskie | |
| Plakat | |
| Oryginalny tytuł | I racconti di Canterbury |
| Gatunek | dramat, komedia |
| Kraj produkcji | Włochy, Francja |
| Język | włoski, angielski |
| Główne role | Hugh Griffith, Laura Betti, Ninetto Davoli, Franco Citti, Josephine Chaplin, Alan Webb, Pier Paolo Pasolini |
| Data premiery | 2 lipca 1972 r. |
| Czas trwania | 109 min. |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Pier Paolo Pasolini |
| Scenariusz | Pier Paolo Pasolini, Geoffrey Chaucer |
| Muzyka | Ennio Morricone |
| Zdjęcia | Tonino Delli Colli |
| Scenografia | Dante Ferretti |
| Kostiumy | Danilo Donati |
| Montaż | Nino Baragli |
| Produkcja | Alberto Grimaldi |
| Od lat | 18 |
| Nagrody | |
| Złoty Niedźwiedź na MFF w Berlinie w 1972 r. | |
| Opowieści kanterberyjskie na Filmweb.pl | |
| Opowieści kanterberyjskie na IMDb | |
Opowieści kanterberyjskie (wł. I racconti di Canterbury – film fabularny koprodukcji włosko-francuskiej z 1972 roku w reżyserii Piera Paolo Pasoliniego, ostatni z filmów tzw. trylogii życia tego reżysera opartych na erotycznych tekstach z klasyki literatury.
Film jest ekranizacja Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera. Film szokował wizualną dosłownością, brutalnością scen erotycznych i fizjologicznych, za co często zdejmowany był z ekranów.
Włóczykij • Twaróg • Mamma Roma • Wściekłość • Wizja lokalna w Palestynie do Ewangelii według Mateusza • Zgromadzenie miłosne • Ewangelia według Mateusza • Il Padre selvaggio • Ziemia widziana z księżyca • Czarownice • Ptaki i ptaszyska • Król Edyp • Kaprys włoski • Teoremat • Wskazówki względem filmu o Indiach • Miłość i gniew • Chlew • Medea • Appunti per un romanzo dell'immondeza • Dekameron • Opowieści kanterberyjskie • Dwunasty grudnia 1972 • Pasolini e... la forma della città • Mury Sany • Kwiat tysiąca i jednej nocy • Zapiski do Orestei afrykańskiej • Salò, czyli 120 dni Sodomy
