Orbita geosynchroniczna
Z Wikipedii
Orbita geosynchroniczna - orbita geocentryczna mająca równikową składową okresu obiegu (czyli składową prostopadłą do osi obrotu Ziemi) równą dobie gwiazdowej Ziemi. Szczególnym przypadkiem takiej orbity jest orbita geostacjonarna.
Rozróżnienie tych dwóch rodzajów orbit:
- orbita geostacjonarna:
- Wyłącznie w płaszczyźnie równika, wyłącznie o promieniu 35.786 km. Dla obserwatora ziemskiego satelita znajduje się ciągle tym samym punktem równika (niezmienna długość geograficzna, szerokość geograficzna niezmiennie zero stopni). Dla pozaziemskiego obserwatora satelita obraca się razem z Ziemią, ciągle nad tym samym punktem ziemskiego równika.
- orbita geosynchroniczna:
Synchroniczność okrążania Ziemi przez satelitę o nachylonej orbicie może być osiągnięta tylko przy zwiększeniu prędkości orbitalnej, aby skompensować względne zmniejszenie spowodowane nachyleniem tej orbity do płaszczyzny równika, i oznacza to konieczność zmniejszenia promienia orbity. Dla ziemskiego jak i pozaziemskiego obserwatora geosynchroniczny satelita zachowuje stałą długość geograficzną, ale oscyluje po południku.
Jeżeli okres orbitalny satelity równy jest ziemskiej dobie, ale jego orbita nachylona jest w stosunku do równika, to taki satelita nie jest geosynchroniczny, gdyż jego kątowa szybkość obiegu dookoła osi obrotów Ziemi (a nie tylko w stosunku do środka Ziemi, czyli mierzona w stopniach długości geograficznej na jednostkę czasu) jest zawsze mniejsza od kątowej szybkości obrotów Ziemi. Taki satelita porusza się w stosunku do punktów na Ziemi po linii falistej.
Kątowe nienadążanie takiego satelity w stosunku do obracania się Ziemi powoduje jego pozorne przesuwnie się na zachód. W skrajnym przypadku, gdy nachylenie płaszczyzny orbity satelity do płaszczyzny równika wynosi 90 stopni, orbita jest dookołabiegunowa. W takim przypadku pozaziemski obserwator widziałby Ziemię obracającą się w środku kątowo nieruchomej płaszczyzny orbity satelity.
Zobacz też: podstawowe zagadnienia z zakresu astronomii
