Order Wojskowy Żelaznej Koniczyny

Z Wikipedii

Order Wojskowy Żelaznej Koniczyny (chor. Vojnički Red Željezni Trolist) – chorwackie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej

Order został ustanowiony pod koniec 1941 r. z inicjatywy poglavnika Ante Pavelicia, przywódcy Niezależnego Państwa Chorwackiego (NDH). Był najwyższym chorwackim odznaczeniem wojskowym. Przyznawano go żołnierzom i oficerom chorwackich sił zbrojnych za czyny wyjątkowej odwagi oraz ich sojusznikom z państw osi za wspieranie niepodległości Chorwacji. Posiadaczom orderu przysługiwał honorowy tytuł vitez (rycerz). Odznaczenie miało 4 klasy. Wyglądem przypominało koniczynę w czarnym kolorze ze srebrnymi końcówkami. Pośrodku widniała szachownica chorwacka z symbolem ustaszy (litera U). Na rewersie znajdował się napis "Za Dom Spremni" ("Gotowi do Obrony Ojczyzny") i data "10.IV.1941" (ustanowienie NDH). Istniały także wersje orderu z dębowym wieńcem.

Orderem Żelaznej Koniczyny 1 klasy z dębowym wieńcem została odznaczona tylko 1 osoba, poglavnik A. Pavelić, zaś Orderem Żelaznej Koniczyny 1 klasy – marszałek Slavko Kvaternik, gen. Rafael Boban i SS-Obergruppenführer Arthur Phleps. Order Żelaznej Koniczyny 2 klasy z dębowym wieńcem dostało 5 osób, Order Żelaznej Koniczyny 2 klasy – 12, Order Żelaznej Koniczyny 3 klasy z dębowym wieńcem – 50, Order Żelaznej Koniczyny 3 klasy – 64, Order Żelaznej Koniczyny 4 klasy z dębowym wieńcem – 256, zaś Order Żelaznej Koniczyny 4 klasy – 577.