Oremus et pro perfidis Judaeis
Z Wikipedii
Oremus et pro perfidis Judaeis – jedna z intencji łacińskiej modlitwy powszechnej w kościele katolickim, podczas nabożeństwa odprawianego dawniej w rycie trydenckim w Wielki Piątek.
Spis treści |
[edytuj] Formuła
W czasie liturgii Wielkiego Piątku formuła ta brzmiała: Omnipotens sempiterne Deus, qui etiam Judaicam perfidiam a tua misericordia non repellis: exaudi preces nostras, quas pro illius populi obcaecatione deferimus; ut. agnita veritatis tuae lucae, quae Christus est, a suis tenebris eruantur. Per eumdem Dominum...
Wszechmogący, wieczny Boże, który w miłosierdziu swoim nikomu, nawet wiarołomnym Żydom przebaczenia nie odmawiasz, wysłuchaj naszych modlitw za ten zaślepiony lud, aby wreszcie poznał światło prawdy, którym jest Chrystus, i został wybawiony z ciemności. Przez tegoż Pana...
Towarzyszyła jej krótsza formuła:
Oremus et pro perfidis Judaeis: ut Deus et Dominus noster auferat velamen de cordibus eorum; ut et ipsi agnoscant Jesum Christum Dominum nostrum.
Módlmy się także i za wiarołomnych Żydów: niech Pan i Bóg nasz zedrze zasłonę z ich serc, aby poznali naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
[edytuj] Pochodzenie i umocowanie teologiczne
Już od chwili swojego powstania Kościół postrzegał Żydów jako tych, którzy nie uwierzyli w Chrystusa i jego naukę o zbawieniu. Ostateczne rozejście się judaizmu i chrześcijaństwa podkreśliły uchwały Soboru Nicejskiego I w 325.
Także Ojcowie kościoła święci Jan Chryzostom i Grzegorz z Nazjanzu podnosili w swoich pismach wiele teologicznych argumentów przeciwko judaizmowi.
Sformułowanie wiarołomny Żyd pojawiło się po raz pierwszy w Kodeksie Teodozjusza z 438. Jednak dopiero w VII wieku wprowadzono je do liturgii Wielkiego Piątku.
W 1959 papież Jan XXIII usunął z tych modlitw słowo "perfidis", widząc w nim przejaw antysemityzmu. Paweł VI w 1966 zmienił ją w nowym Mszale Rzymskim. W lipcu 2007 Benedykt XVI motu proprio Summorum Pontificum dopuścił powszechne odprawianie Mszy Świętej w rycie trydenckim na podstawie mszału Jana XXIII, w którym modlitwa ta występuje w wersji pozbawionej słowa "wiarołomni".
[edytuj] Obecnie obowiązująca modlitwa
W 2008 r. Benedykt XVI zmienił formułę tej modlitwy. Obecnie brzmi ona:
Oremus et pro Iudaeis Ut Deus et Dominus noster illuminet corda eorum, ut agnoscant Iesum Christum salvatorem omnium hominum. Oremus. Flectamus genua. Levate.
Omnipotens sempiterne Deus, qui vis ut omnes homines salvi fiant et ad agnitionem veritatis veniant, concede propitius, ut plenitudine gentium in Ecclesiam Tuam intrante omnis Israel salvus fiat. Per Christum Dominum nostrum. Amen.
Czyli w tłumaczeniu:
"Módlmy się także za Żydów, ażeby Bóg i Pan nasz oświecił ich serca, by poznali Jezusa Chrystusa, Zbawiciela wszystkich ludzi.
Módlmy się. Zegnijmy kolana. Powstańcie.
Wszechmogący, wieczny Boże, który chcesz, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy, spraw łaskawie, aby kiedy pełnia ludów wejdzie do Twojego Kościoła, cały Izrael został zbawiony. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen"[1].
